Korktuğum Başıma Geldi

Tanışma -1

Okuldan yeni çıkmıştık. Ben,Eylül,Emir,Esra ve Baler. Okuldan sonra her gün yaptığımız gibi yine sahil kenarına gittik. Neden bilmiyorum ama burası bana hep iyi gelirdi. Denizi gördüğüm an tüm derdimi unutur sanki yeniden doğmuş gibi mutlu olurdum. Burası ilklerin yaşandığı tek yerdi. Mesela ilk doğum günümü burda kutlamıştık. İlk mezuniyetimi burda kutlamıştık. İlk yaşadığımı hissettiğim yer burasıydı. Hepimiz birlikte bir banka oturduk beş kişiydik ama hepimiz zayıf olduğumuz için sığmamız zor olmadı. Hepimiz birer pamuk şeker aldık ve başladık konuşmaya. Eylül "Ben hep burada bir evim olsun istiyorum, düğünümü burda yapmak istiyorum. Masal sende benim nikah şahidim olucaksın. Esra senide ayakkabımın altına tam 6 kez yazıcam" dedi. Esra " Neden ben nikah şahidin değilim?"diye isyan etti. Araya Baler girdi " Esra üzülme sende benim nikah şahidim olursun" deyince Esra'nın neşesi yerine geldi. Bir beş dakika daha oturduk ardından babam aradı telefonu açıp kulağıma götürdüm "Efendim babacım" dedim neşeli bir sesle neden bilmyorum ama babam aradıpı zaman hep mutlu olurdum zaten. Oda beni çok bekletmeden "Kızım eve gelirmisin seninle konuşmam gereken bir konu var" dedi ciddi bir ses tonuyla. Endişelendim çünkü babam hiç benimle bu tonda konuşmazdı. Birden içimi bi endişe kapladı. "Benim eve gitmem gerek babam aradı, sesi çok kötüydü kesin birşey oldu" diye tüm korkularımı dile getirdim. Emir hemen lafa girdi "Korkma masal birley yoktur Fahri Amca en kötü seni başka bir şehire yollar" deyince içimi bir korku kapladı. Sahil evimize yakın olduğu için beş dakika olmadan eve gittim. Kapıyı Ayfer Abla açtı. Tanıştırayım Ayfer Abla bana bebekliğimden beri beni büyüten, regl olduğumda sancılarımla uğraşan, sınavın kötü geçtiğinde benimle dertleşen tıpkı bir annenin evladına yapacağı her şeyi bana yapan mükemmel bir insan. İçeri girdiğimde içerde kırklarının ortasında olduğu belli olan kadın ve endişeli bir ifadeyle beni karşılayan babam. Babam hemen afa girdi "Hoş geldin kızım"deyince "Hoşbuldum babacım" diye karşılık verdim. Bu Hanımefendi kim tanıyomuyum deyince kadın konuşmaya başlayacağı sırada babam lafa girdi " Kızım o kadın senin... O kadın senin, annen" dedi. Annen kelimesi beynimde yankılandı. Bu zamana kadar kimse için kullanmadığım arkadaşlarımın bile benim yanımda kullanmadığı kelimeyi babam ilk defa benim yanımda kullandı. Beynimde anne lafları tilki gibi dolaşırken gözümden aşan yaşların tuzlu tadı dudağıma gelince anladım. Hemen gözlerimi sildim beni küçükken terk eden sadece resimlerden tanıdığım kadın için ağlayamazdım, ağlamamalıydım. Hemen kendimi toparladım ve kadına olabilecek en sert ses tonuyla "Neden geldiniz Ebru Hanım? Bana çocukken yaşattıklarınız yetmedi mi? Niye geldin? Defol git burdan! Evimizden defol git ve bir daha da hiç dönme!" dedim ağlamamaya özen göstererek. Biyolojik annem hemen kendini korumaya çalışarak "Ben seni terk ettim ama neden terk ettim biliyomusun?" deyince bağırarak "Neden terk ettiğin umrumda bile değil şimdi defol burdan" diyerek evden kovdum ama babam uzun süre sonra ilk kez lafa girdi. "Kızım anneni dinle sana anlatıcakları varmış." dedi. "Ne anlatıcakmış? 'Vicdanımı rahatlatmak için seninle konuşamaya geldim' mi diycek yoksa özür mü dileyecek? Hangisi Ebru Hanım" hanım kelimesini bastıra bastıra söylediğim için sinirlendiği yüzünden belli oldu. "Hayır kızım seni yanıma almaya geldim. Ben evliyim ve birde kızım var daha dört yaşında ve ilik böbrekleri iflas etti hastanede yatıyor son birkez seni görsün istedim".dedi. "Demek beni, babamı terk edip evlenmişsin. Ve beni yanına almak istiyorsun defol burdan" dedim. Babam "Kızım annene git biraz da orda kal deyince çıldırdım. Bu konu hakkında babamla iki saate yakın konuştuk. Sonunda beni ikna etti ama ikna olmamın sebebi ise benden sıkılmış olabileceği gerçeğiydi. Kadının yanına gidip ona şartlarımı sundum. "Seninle gelicem ama bir şartla" deyince başını salladı. "Sadece senin yanında bir yıl kalıcam, istediğim zaman babamın yanına gelicem, babam izin verdiği sürece her şeyi yapıcam. Bana asla karışmayacaksın. Ve asla sana anne dememi bekleme"dedim. Sadece başını salladı ve evden çıkıp biyolojik annemin arabasının yanına gittim. Babamla vedalaşıp arabaya bindim, ve o kadının evine gitmeye başladık...