Düşlerim Bir Gizli Hazine ~İSLAMİ~

35. Bölüm - Yeni Başlangıçlar

Havaalanı beklemeleri sağolsun yeni bölüm yazabildim.. :) #yalnızyolculuk

Saraybosna'dan İstanbul'a olan uçağımdan sonra şimdi İstanbul Sabiha Gökçen havaalanında İzmir uçağımı bekliyorum. 1 saat 15 dakika kaldı. o.O #havaalanındazamançokyavaşgeçer

Multimedya'da paylaştığım da bugün en çok dinlediğim şarkı. Tekrar tekrar dinlesem de sıkılmıyorum. Adı 'summertime sadness' yani 'yaz mutsuzluğu'. Bu şarkıyı neden çok sevdiğimi bilmiyorum, belki sadece herşeyin filmlerde ve hikayelerdeki gibi olmadığını ve yazların hep o mutlu yazlardan olmadığını söylediği için. #rememberIalwaysloveyou #bye

Not: OMG! İstanbul çok sıcak, İzmir nasıldır Allah bilir! #Allahcehennemsıcağındankorusun

Not: Bekleme salonunda önümde oturan çocuk ağladı, abisi okadar tatlı bir şekilde teselli etti ki abimi özledim. Neyse ki şimdi bende abimi göreceğim. #abicandır

Not: İzmir çok sıcak, uçaktan iner inmez yüzüme çok sıcak bir rüzgar esti. Bu ne sıcak?! :/ #benimyazaşkımklima

Not: Bundan sonra her bölümün başında bir soruyu uzunca cevaplayacağım, soran olursa tabi :P. #seninsorunseçilebilir

Not: Bölümün çok geç gelmesinin sebebi üniversite için girdiğim sınavın sonuçlarını belirsizlik içinde beklemem ve belirsizlikler arasında yazacak ilhamı kendimde bulamamam. Şimdiden sonra biraz daha rahatım, üniversite kaydımı yaptım çünkü. #hayırlısıbuymuşdemekki

Son olarak çok yakın bir arkadaşımın Whatsapp durumuyla bitireceğim. "Hayat bu; bazen yeni başlangıçlar yapmak için tamamen dibe vurmak gerekir."
Bu arada ben mezun olduuuum! :) Evet multimedya'da ki yüzü gözükmeyen kız benim. #lisebitmişmeğer

Ve eğer beni daha yakından tanımak istiyorsanız Snapchat'ten ekleyebilirsiniz. (ayse_isik)

~~Alya~~
Mete ve Ahu'dan ayrıldıktan sonra eve gelmiştim. Emir evde değildi. Masanın üzerine bakınca kağıtların aynı yerde durduklarını fark ettim. Elim karnıma giderken verdiğim kararı sorguladım.

Kendimle yaşadığım tartışmalar...
7 ay içinde her gün tekrar tekrar düşündüğüm şey sadece bu kağıtla bitecekti.
Mutlu gibi davranmaya çalışmak...
İnsanlara hiçbir sorun olmadığını göstermeye çalışmak...
Her gün 'çocuğum için' diyerek katlanma çabalarım...
Olmuyordu.
Çabalarıma değmiyordu.
Hatırlama ümidimi her gün biraz daha kaybederken bu hatırlamadığım hayata bu şekilde tutunma çabalarım saçma ve boşunaydı.
Yeni bir sayfa açmak, baştan başlamak herşeye, unutmuş olduğumu hatırlamak yerine kabullenmek...
Bunlar daha mantıklıydı...
Kendimi her gün hatırlamadığım bir hayat için yıpratmak ve yormak yerine, hatırlamadığım bu hayatı hayatımdan çıkarmak daha iyiydi.
Doğru olan buydu...
Çocuğumu yalanların arasında büyütmek istemiyordum.
Onun yanında her gün hatırlamadığım bir insanı seviyormuşum gibi davranamazdım.
Hangisi onu daha çok yıpratırdı?
Sürekli kavga eden bir anne baba mı yoksa zaten hiç konuşmayan, boşanmış bir anne baba mı?

Kararımı vermiştim ben. Ancak kararımın doğruluğu beni şüpheye düşürüyordu. Haksız olabilirdim. Emir'e çok büyük bir haksızlık yapıyor olabilirdim. Beklemeli miydim biraz daha? Hatırlar mıydım bazı şeyleri? Yoksa yine hayal kırıklığı mı olurdu?

Ben... Bilmiyordum... Böyle bir kararı vererek çocuğumun hayatını da zorlaştırmak istemiyordum. Babasızlık yaşamasını istemiyordum çünkü bende ailesiz büyümüştüm... Ancak ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum. Hep hayırlısına dua ediyorum ancak bazen şeytan isyan filizleri koyuyordu içime. Korkuyordum isyana düşmekten.