HAYALİ DOSTUM VAR TELEFONDA

arkadaş sınıfı

Bugün eski bir dostun uzaklaşmasını arkadaş sınıfına girmesini hissettim.
Ufak bir sızı yoğun bir acı. Geriden görülen bir gölge daha. Hoşçakal dediğim anılar
Hakkımın kalmadığı biri
Çokça üzgün az kırgınım. Geçecek bir iki güne kalmaz. Çabuk geçer yaralarım iz kalır. Zamanla o da geçer
Yalnızlığım kalır
Çıplak bir ten kadar savunmasız
Üşüdü ruhum
Ellerim alev alev
Yoruldum
Silmekten
Silgiler tükendi
Yazmaktan
Kalemler
Öyle hissediyorum işte.
Çocukken oynanıp sonra bir köşeye atılan oyuncaklar gibi
Akıbetim belirsiz
Sevilmek istiyorum
Gercekten
Sevebilecegim biri tarafından sevilmek
Sevildiğim kadar da sevmek
Bir dağım olsun
Ben de onun karı
Öyle işte
Bazen söz biter ya
Çocukken yaptığım gibi omuz silkip geçmek istiyorum
Öyle işte diyip geçmek
Ama olmuyor
Ne yazık
Ne yazık ki bana
Unutuluyorum