Summer Romance (JaDine FanFiction)

Summer Romance [ 9 ]

Summer Romance [ 9 ]

Chapter 9

A/n: we are back on business! Also, please check my new story titled 'Trapped' on my works. :)

Gab's

Meron akong 142 missed calls galing kay daddy simula ng dumating ako dito, ganon ako ka tindi. 13 missed calls galing kay Kap. 4 missed calls galing kay Shane.

Binuksan ko ang inbox ko, may 5 messages galing kay Kap.

Hindi kasi pala-text si Daddy, kaya hindi talaga niya ako itetext. Pero bilib ako sa 142 na missed calls ha, hindi ko kaya yon.

Binuksan ko ang text messages ni Kap.

GAB SAGUTIN MO NAMAN TAWAG KO

GABRIELA YARI KA SA TATAY MO SUSUMBONG KITA

UHM....HI? NAKITA NIYO PO BA SI GAB? AYAW PO KASI MAGREPLY...

pls text back, wag ka seen

Gab, this is Kap, your friend (?). Can you atleast call?

Syempre all sent from different days.

Natawa ako bigla. Nakakamiss din pala tong taong to. I called him right away. In two rings, he answered.

"Hey."

(Hey? HEY?!) nakarinig ako ng konting kaluskos sa kabilang linya (I've been trying to call you for weeks and you just say: hey?!)

Natawa nanaman ako. Napatingin ako sa orasan, 2:37am. "Buti gising ka pa...."

(Is there a problem?)

I shake my head. Tsaka ko lang na-realize na di niya nga pala ako nakikita. "No." I clear my throat. "There's no problem."

A moment passed.

(I know you.) Yawn. (Liar.)

I exhale. I'm always not okay..... kelan pa ba nagbago yun?

"Kamusta?"

(I have no news on your Dad but I think he's doing fine---)

"Hindi." sabi ko agad. "Ikaw. Kamusta ka na?"

(I.....ahm.......okay lang. Gab, listen, I'm not okay with this.)

Umayos ako ng upo. "With what?"

(Na nandiyan ka mag-isa. Malay mo kung mapapaano ka diyan. You're a girl and I'm not okay with this. I shouldn't have let you. Maybe......maybe its time for you to go home.)

I consider his words. Yep, I know this idea is delusional. A complete craziness. "Yea." I smiled to myself. Home sounds good. "I'm going home."

(Really?) I can feel him smiling from here. (Okay.)

"Bye muna, Kap." sabi ko at inend call.

~

Kinabukasan naka-ayos na lahat ng gamit ko, iniwan ko lang ang polaroid camera na bigay ni Tristan sa ibabaw ng lamesita.

Bago ako umalis, dumaan muna ako sa isang shop dito para bumili ng pasalubong kay Kap at kay Phillip. At swempre, kung hindi ako uunahan ng galit ni Daddy, binili ko din siya ng maraming pasalubong.

Papaalis na ako sa shop ng may tumawag sakin.

"Chael." Binigyan ko siya ng ngiti.

Napatingin siya sa mga plastic bag na dala-dala ko. "Souvenirs?" Kunot-noong tanong niya. "Bakit? Uuwi ka na?"

"Uhm..." Tumango ako. "Oo. Saglit lang kasi talaga ako dito e."

"Oh. Right. Have a safe trip, Gab." sabi niya.

Lumingon-lingon ako, wala si Tristan o si Claire. Good.

"Sige, una na ako Chael." sabi ko at tuluyan nang umalis.

Bumalik ako sa nipa hut ko para i-settle lahat lahat. Ayos na ang passport at ticket ko, pati ang mga damit ko, mga pasalubong at mga souvenirs. Padilim na ng lumabas ako bitbit-bitbit ang maleta ko. Napatingin ako sa nakasarado pintuan ng nipa hut ni Tristan.

Is he inside? Is he sleeping?

Napailing na lang ako.

Why do I even care?

Hinila ko na ang maleta ko papunta sa office para i-ayos ang balance ko. Pagkatapos, sumakay ma ako ng tricycle papunta sa kalapit na airport. Matapos ang higit dalawang oras ay papauwi na ako sa Manila.

You can't unmeet a person. I can't unmeet Tristan. Minsan naiisip ko na sana talaga hindi ko na lansiya nakilala. Because my life is messy on it's own. At sinamahan pa ng magulo niyang buhay. Hindi naman sa nagmamalinis ako pero hindi maganda ang ginawa niya kay Claire. Kahit na kasalanan pa ni Claire. Sa totoo lang, kasalanan nilang lahat.

But he loved the idea of having someone to be there for you. Just the idea of it. He never loved the girl.

Para lang yang nagmahal ka ng bagay. Not real. Replaceable. Forgettable. You love a thing because its doing something for you. Period.

At kung saka-sakali man, ayokong may magmahal sakin ng ganon.