Impossible

Καινούργια ζωή

Warning:Θα σου πρότεινα μετά που θα φτάσεις στο σημείο όπου προτείνει η Ελένα στην Ντιάνα να πάνε μαζί στο πανεπιστήμιο,διάβασε το ταυτόχρονα με την μουσική που σου έχω πάνω φορώντας τα ακουστικά.Θα σε κάνει να νιώθεις πιο πολύ το κεφάλαιο και το πως η ζωή μπορεί να γίνει ωραία..Enjoy!

Έξι και είκοσι,ξανά στην ώρα μου,Τρίτη..Τρίτη!Σήμερα είναι το θέατρο..Έχω πολύ άγχος μπορεί να τα πάω χάλια,πολύ χάλια..Και δεν έχω μάθει τα λόγια..Είναι αναγκαστικό;Δηλαδή..Μπορεί απλά να το διαβάζω..Ή όχι..Δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω τώρα..Ντιάνα ηρέμησε σήμερα ξεκινάει η πρώτη ημέρα που αλλάζεις τα πάντα.Μεγάλο πρόβλημα..Τι να φορέσω;Με νοιάζει για πρώτη φορά αυτό αλλά θέλω να είμαι τέλεια άμα δω σήμερα τον Ντέρεκ..Το θέατρο εννοώ το θέατρο.Τελικά έβαλα ένα κολιτό τζιν με μια μαύρη φαρδιά μπλούζα που έφτανε στα γόνατα στην μέση και στο σημείο που βρίσκεται η καρδιά λέει "Πίστευε".Τα μαλλιά μου τα ίσιωσα με την άσπρη μου πρέσα και τώρα ήρθε η ώρα του μακιγιάζ.Δεν είμαι ειδική αλλά θα κάνω την προσπάθεια μου.Έβαλα το κονσίλερ και όλα αυτά που δεν ξέρω πως λέγονται και ήμουν έτοιμη να βάλω την μάσκαρα αλλά ξύπνησε η Ελένα,ήταν ξαφνιασμένη και μπερδεμένη,σηκώθηκε από το κρεβάτι και ήρθε μπροστά μου κρύβοντας τον καθρέφτη στον τοίχο.Για λίγα λεπτά με κοιτούσε παρατηρώντας τα πάντα χωρίς να μιλήσει..Τελικά έσπασα τον πάγο."Έχω κάτι";Ρώτησα με περιέργεια..Δεν είμαι καλή σε αυτά καλύτερα να ξεβαφτώ."Όχι..Αντιθέτως είσαι τέλεια,τι έπαθες";Με ρώτησε ενώ έτριβε τα πράσινα μάτια της."Τίποτα δηλαδή δεν μπορώ μια μέρα να νιώσω ωραία με τον εαυτό μου";"Ντιάνα είσαι εσύ..Πες μου τέρας τι την έκανες".Είπε παιχνιδιάρικα."Νέα ζωή θυμάσαι";Με κοίταξε χαμογελαστά."Θυμάμαι".Μου απάντησε και πήγε να ετοιμαστεί.Μετά από λίγα λεπτά τελείωσα το μακιγιάζ μου αλλά δεν έβαλα κραγιόν,σιγά σιγά το πάω.Η Ελένα γύρισε από το μπάνιο και είχε βάλει ένα σκούρο τζιν με βισινί κοντή μπλούζα,της πάει πολύ.Βλέπει την άσπρη πρέσα και μετά με κοίταξε."Να δανειστώ".Της έκανα νόημα ότι μπορεί να την πάρει και ίσιωσε τα μαλλιά της..Μετά από λίγο έβαλε και το χρυσό κρίκο στην μύτη της.Όσο βαφόταν συμπλήρωσα το ντύσιμο μου με τα άσπρα βανς μου και έβαλα στον ώμο μου την μαύρη πόλο τσάντα μου..Νιώθω λίγο διαφορετική,ε έβαλα λίγο μακιγιάζ..Αυτό είναι μια μεγάλη αλλάγη για μένα..Ή ότι ίσιοσα τα μαλλιά μου και αυτό είναι μια αλλαγή.Έβαλα τα μαύρα γυαλιά μου..Καινούργια ζωή.Η Ελένα με είδε που έφευγα."Ε ξανθούλα πάμε μαζί σήμερα αλλά θα κάνουμε στάση να πάρω καφέ".Δεν μου αρέσει ο καφές αλλά θα έχει πλάκα να πάμε μαζί.Έκλεισε την πρέσα,πήρε την μαύρη σανέλ τσάντα της και βγήκαμε στον δρόμο για το πανεπιστήμιο.Όσο προχωρούσαμε σκεφτόμουν τι έχανα παλιά,τις κακές μέρες..Την πίεση στο να τα πηγαίνω καλά στα μαθήματα..Τα κλάματα,δάκρυα που έριξα για έναν έρωτα μοναδικό που έζησα,αλλά μου άρεσε όσο διάρκεισε γιατί..Γιατί ένιωσα ελεύθερη.Μπορούσα να ήμουν η αληθινή εγώ παρότι στο τέλος μου έβαλε τις χειροπέδες..Αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα,να βρεις το ποια είσαι.Σπάνια θα το βρεις..Σπάνια θα το νιώσεις.Όμως ζω και πρέπει να το ζήσω όχι άλλα δάκρυα ήρθε η σειρά μου!Καινούργια ζωή!Βαρέθηκα να είμαι το μαρμιτόνι ολονών..Βαρέθηκα να λέω ότι δεν είμαι εγώ γιαυτά ή ότι δεν μπορώ..Μεγάλωσα θα κάνω ότι νομίζω και θέλω..Ξέρω ότι θα ξαναπληγωθώ,ξέρω ότι θα πονέσω αλλά τουλάχιστον θα είμαι εγώ και όχι μια Ντιάνα που δεν ξέρει η ίδια ποια είναι..Η λύπη φέρνει την χαρά..Ξέρω με όλο αυτό που έχω περάσει θα γίνω καλά..Όλες οι πληγές μια μέρα φεύγουν,ξέρω ότι θα νιώσω ξανά ελεύθερη.Το ξέρω!Νέες έρωτες φιλίες θα μου φέρουν την λύπη αλλά στο τέλος θα είμαι χαρούμενη.Νιώθω τόσο πολύ αυτοπεποίθηση σήμερα ξέρω ότι όλα θα πάνε τέλεια!Η Ελένα πήρε τον καφέ της και ξαφνικά εμφανίστηκε το γλυκό παιδί..Ο Τόμας.Η Ελένα μου μιλούσε για τα μαθήματα της αλλά εγώ κοιτούσα με ανυπομονησία τον Τόμας να δω τι θα κάνει.Η Ελένα είδε ότι κοίταξα άλλου και μόλις πήγε να γυρίσει ο Τόμας την έποιασε από την μέση απότομα και η Ελένα τρόμαξε..Είναι τρελοί αυτοί οι δύο..Η Ελένα γυρνάει το κεφάλι της αλλά το σώμα της κοιτούσε εμένα."Ρε Τόμας με τρόμαξες,μπορεί να έριχνα τον καφέ μου και θα σε έστελνα να μου πάρεις άλλο"."Γκρινιαρού".Χαμογέλασαν και οι δύο χαίρομαι που δεν φιλιού..Ο με προλάβανε..Ε είναι λίγο άβολα αλλά εντάξει είναι γλύκες."Ε,Ελένα πάω μην αργήσω τα λέμε".Η Ελένα άρχισε να γελάει."Δεν θες να σε πάμε εμείς".Ξέρει ότι νιώθω άβολα γιαυτό παίζει μαζί μου,τι χαζό κορίτσι."Χαζή".Γελάσαμε όλοι,είμαι και αστεία..Συνέχισα το δρόμο για την τάξη μόνη μου..Έφτασα στην τάξη και έκατσα μόνη μου,είχαν έρθει μερικά άτομα..Αλλά όχι η κοκκινομάλλα ή ο Μπρους,πως και δεν με έχει δείρει η κοκκινομάλλα ακόμα απορώ,μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε και όπως πάντα δεν είπε τίποτα,απλά με κοίταξε..Ο καθηγητής ήρθε και από πίσω του ήταν ο Μπρους,ο Μπρους ήταν έτοιμος να κάτσει τέρμα πίσω αλλά ο καθηγητής του έκανε νόημα να κάτσει πίσω μου.Ο Μπρους χωρίς κουβέντα έκανε αυτό που του είπε,ο καθηγητής χαμογέλασε ενώ ο Μπρους φαινόταν νευριασμένος."Αγαπητά μου παιδιά..Σήμερα θα είναι ξεχωριστό το μάθημα μας για τον λόγο ότι θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα με τον εαυτό σας"..Κάθεται δίπλα στην κενή θέση με τον Μπρους και με κοιτάει."Δεσποινίς Ρόζεν,πιστεύετε ότι οι πλούσιοι άνθρωποι δεν βοηθάνε τους φτωχούς ενώ δεν χρειάζονται άλλα χρήματα,ή απλά είναι εγωιστές"..Ε..Οι γονείς μου ποτέ δεν έχω βοηθήσει άλλους αλλά δεν χρειάζεται να το ξέρουν κιόλας..Δεν γίνεται να απαντήσει άλλος;"Που να ξέρω,δεν έχω ζήσει σε μια τέτοια".Είπα αμήχανα ενώ γύρισα το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάζω.'Αφού οι γονείς σας έχουν ολόκληρο κανάλι με επιτυχία".Μου είπε ο καθηγητής.Άβολες ερωτήσεις ξανά."Δεν ξέρω δεν μου λένε τι τα κάνουν,και δεν νομίζω να σας νοιάζει".Είπα,προσπάθησα να μην φανώ αγενής αλλά κάνει πολύ προσωπικές ερωτήσεις."Δεν μίλησα για την οικογένεια σας,τι πιστεύετε είπα"."Μπορεί να απαντήσει άλλος";Ο καθηγητής φάνηκε απογοητευμένος και σηκώθηκε από την θέση δίπλα στον Μπρους."Τα σκάτωσες".Είπε ο Μπρους αλλά δεν του απάντησα.Η κοκκινομάλλα με κοίταξε παράξενα αλλά δεν είπε τίποτα.Το μάθημα τελείωσε και νιώθω κάποιος να με σκουντάει στον διάδρομο,γύρισα και είναι η κοκκινομάλλα.''Σε λένε Ντιάνα'';Με ρώτησε με περιέργεια.Όπα τι το θέλει το όνομα μου,αυτή και καλά δεν με πάει επειδή είμαι και καλά πλουσιόπαιδο.Τι την νοιάζει.''Ε,ναι''.Ρώτησα αμήχανα,λογικό!''Α,κάνεις παρέα με τον Ντέρεκ'';Τι θέλει επιτέλους;''Ναι που το ξέρεις'';Με κοίταξε με σηκωμένα τα φρύδια.''Κάνουμε παρέα..Έχει πει πολλά καλά για σένα αλλά δεν τα πίστευα,τώρα που μιλάμε όμως φαίνεσαι καλό άτομο''.Μου είπε φιλικά αλλά όχι χαμογελαστά,αναρωτιέμαι τι τους έχει πει..Ότι του αρέσω;Δεν το πιστεύω!''Χαίρομαι''.Είπα χαμογελαστά δεν μπορούσα να το κρατήσω..Άμα του αρέσω..Μου έρχεται να φωνάξω δυνατά.Με κοίταξε για λίγα λεπτά,μετά μου έδωσε το χέρι της.''Κάρα'',είπε και χαμογέλασε..''Χάρηκα'',απάντησα με το ίδιο ύφος.''Λοιπόν Ντιάνα θες να συναντηθούμε σήμερα,ξέρεις καμιά βόλτα''.Θέλει να πάμε και βόλτα,τι την έπιασε.''Σήμερα δεν μπορώ έχω τα δοκιμαστικά για το θέατρο''.''Α θέατρο..καλά,τα λέμε αύριο τότε''.Με κοίταξε με χαμόγελο και εγώ το ίδιο.''Τα λέμε''.Της είπα και με χαιρέτησε.Μετά από ώρες πήγε τέσσερις και είκοσι και ήταν η ώρα για τα δοκιμαστικά.Υπήρχαν πολλά αγχωμένα κορίτσια αλλά και αγόρια,ξαφνικά βλέπω την Μέρεντιθ με τον Μπρους αγκαζέ.Ωραία!Πλησίασαν προς την μεριά μου.''Βρε βρε η Ντιάνα και που ήρθες τρως τον χρόνο σου που θα μπορούσες να διαβάσεις''.Μου είπε η Μέρεντιθ με ειρωνεία.Ο Μπρους δεν μίλησε,όποτε είναι μαζί της δεν μιλάει..Αναρωτιέμαι τι επαφή έχουν αυτοί οι δύο.Ε,δεν με νοιάζει βασικά..Όταν τους είδα στο κρεβάτι μου γυμνούς πήγα να ξεράσω,το πιο γέλιο,ήταν και οι γονείς μου μπροστά.''Θα σου δώσω την σειρά μου να πας πρώτη γιατί τα καλύτερα αργούν να έρθουν''.Ο Μπρους με κοίταξε με διάπλατα μάτια ενώ η Μέρεντιθ δεν απάντησε και φύγανε.Περνούσε η ώρα και μερικοί κλαίγανε από λύπη επειδή νόμιζαν ότι δεν τα πήγαν καλά ενώ άλλοι ήταν με μεγάλη αυτοπεποίθηση και πίστευαν ότι θα πάρουν τον ρόλο,η Μέρεντιθ ξέρουμε όλοι ότι είναι στην δεύτερη κατηγορία.Μετά από λίγα λεπτά φώναξαν το όνομα μου και μπήκα με πολύ άγχος.Το άσπρο δωμάτιο με έκανε να νιώσω πιο χαλαρά αλλά οι δύο κριτές με κάναν και έτρεμα.Κοιτούσαν με σοβαρότητα,φοβάμαι!Μου έδωσαν ένα χαρτί που έλεγε τα λόγια που έπρεπε να διαβάσω.Πριν όμως η γριά κυρία μου έκανε ερωτήσεις άμα έχω καμιά εμπειρία ή τίποτα τέτοιο,εγώ της απάντησα αρνητικά,λίγα δευτερόλεπτα μου έκανε νόημα να ξεκινήσω.''Αγάπη,Πεταλούδες στο στομάχι,το καλύτερο συναίσθημα μου έφερες Αγάμνη.Ήξερα από την πρώτη ματιά ότι θα σε ερωτευτώ,η αγάπη δεν έχει πόνο αφού είμαστε εμείς οι δύο μόνοι στο φως του δικού μας του κόσμου,δεν θα με πληγώσεις το ξέρω.Λίγες μέρες σε γνωρίζω αλλά νιώθω ότι σε ήξερα όλοι μου την ζωή..Σαγά''..Σταματάω απότομα,με κοίταξαν οι δύο γυναίκες απότομα και εγώ φοβήθηκα,αυτό το κείμενο λέει μαλακίες δεν μπορώ να το αποδεχτώ,λίγες μέρες τον ξέρει και τον ερωτεύτηκε τι σκατά!''Συγνώμη αλλά,δεν μπορώ να το πω,δεν με εκφράζει και δεν εκφράζει το νόημα της αγάπης''.Η γριά με κοίταξε νευριασμένα.''Δεσποινίς Ρόζεν στο θέατρο δεν είμαστε οι εαυτοί μας οπότε άμα σας εκφράζει ή όχι δεν είναι δουλεία μας συνεχίστε τώρα''.Δεν το έκανα!Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.''Θα έπρεπε το κείμενο να είναι πιο αληθινό,καταρχάς για να ερωτευτής κάποιον με την πρώτη ματιά χρειάζεται έξι δευτερόλεπτα να τον κοιτάζεις και για να μάθεις κάποιον χρειάζονται δύο χρόνια,επίσης η αγάπη πια είναι πόνος στην εποχή μας''..''Δεσποινίς Ρόζεν απλά διαβάστε το κει''..Η νεαρή μελαχρινή κυρία της άγγιξε τον ώμο και την σταμάτησε.Η γριούλα δεν μίλησε.''Δεσποινίς ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας.Περάστε τώρα θα σας ενημερώσουμε αύριο για τα αποτελέσματα''.Μου είπε ήρεμα και χαμογελαστά.Τα πήγα χάλια τώρα η Μέρεντιθ θα πάρει τον ρόλο και θα με κοροιδεύει.Δεν έπρεπε να πω τις μαλακίες μου πάλι το παίζω έξυπνη ενώ δεν ξέρω τίποτα από θέατρο..Οι μισοί έχουνε φύγει και ήρθε η σειρά μου να αποχωρίσω.Το βράδυ έκανε την βραδινή ρουτίνα μου και διάβασμα.Μετά από όλα αυτά από την κούραση με πήρε ο ύπνος..Καλημέρα κόσμε!Είναι εφτά το πρωί..Άρχισα μισή ώρα αλλά δεν πειράζει ακόμα νωρίς είναι..Ετοιμάστηκα γρήγορα έβαλα μια άσπρη σκέτη μπλούζα που έφτανε στα γόνατα και ένα κολιτό τζιν.Βάφτηκα λίγο ίσιωσα τα μαλλιά μου έβαλα τα μαύρα γυαλιά μου.Πήρα την πόλο τσάντα μου και πήγα στην τάξη.Το μάθημα χαλαρό όπως πάντα μόνο που μία στιγμή ο Μπρους με το στυλό του έκανε μπούκλες στα μαλλιά μου,όμως δεν έδωσα σημασία.Εκεί που πήγα να αποχωρίσω η Κάρα φωνάζει το όνομα μου.''Ντιάνα θα κάνεις κάτι μετά το μάθημα''.Μου είπε χαμογελαστά'.''Όχι μόνο διάβασμα''.Της απάντησα με το ίδιο ύφος.''Ωραία θες μετά τα μαθήματα να σε περιμένω έξω από την τάξη σου;Να πάμε την βόλτα που λέγαμε''.Ο,βόλτα με αυτήν;Θα έχει πολύ ενδιαφέρον.''Ναι φυσικά''.Μου χαμογέλασε.''Ωραία τα λέμε''.Αποχωρίσαμε και οι δύο και πήγαμε στα άλλα μαθήματα,πέρασε η ώρα και η Κάρα με πήγε στο στέκι τους,όσο με πήγαινε ακουγόντουσαν οι αλυσίδες στα μαύρα μποτάκια της,με τρόμαζε λίγο όλο το μαύρο αλλά εντάξει το έχω συνηθίσει.Λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε στο στέκι της..Εδώ είμαστε!

Ενα κεφαλαιο αρκετα συγκινητικο για εμενα!Ελπιζω να σας αρεσε.

Λοιπον..Σκεφτηκα να κανω μια κληρωση..Στειλτε μου μια εικονα σας και απο κατω γραψτε τον Χαρακτηρα σας!Θελω να βαλω μια απο εσας σε ενα ρολο αλλα θα ειναι σε δυο κεφαλαια..Στο επομενο και σε ενα αλλο..Ελπιζω να υπαρξει συμμετοχη..Η νικητρια θα το μαθει στο επομενο κεφαλαιο που θα εμφανιστει ο ρολος της!Για οσες δεν εχουν wattpad στειλτε instagram..Αμα δεν υπαρξει συμμετοχη θα φανταστω εγω μια :ρ..Επισης η εικονα σας δεν θα μπει στην ιστορια απλα πρεπει να δω πως θα κανω τον χαρακτηρα..
Blackbeautybabe