Volkan'ın ağzından º•º•º•º•º•º•º•
Haykırarak bağırıyor, ağlıyor ve arabaya doğru koyuyorum şuan.
Derin için koyuyorum. Derin için Ağlıyorum ve ben her nefesimi derin için alırken o beni bırakarak gözlerini kapattı.
"Dayan derin, dayan güzelim kurtaracam seni. Sakın bırakma beni"diyerek sayılıyor ve bir yandanda derini arabaya bindiriyordum.
Arabaya geçtim ve bütün gazı kökleyerek sürmeye başladım.
Arabalara makas ata ata geldim hastaneye ve avazım çıktığı kadar bağırdım onlara.
"Yardım edin. Yalvarırım yardım edin!!!"diye olmayan sesimle kısılana kadar bağırdım hastanede.
Doktorlar geldi ve derinimi sedyeye yatırdılar. Doktor derinin vücudundaki iki kurşun yararını görünce gözlerini kocaman açtı ve
"Acele edin çabuk ameliyata almamız lazım!" Dedi ve derini hızlı bir şekilde ameliyat odasına soktular.
Kenardaki duvarın dibine çöktüm ve kafamı kollarımın içine alarak döktüm tüm biriken göz yaşlarımı .
Bu olmamalıydı. Ikince defa sevdiğini kaybetmemeliydim ben.
Onu korumalıydım, onu yanımdan ayırmamalıydım ben.
Hemşireler odaya girip çıkıp duruyorlardı.
Üstleri kan içindeydi. Derinimin kanıydı
O kan.
Artık dayanamadım ve bir tanesini durdurdum ve ben tam konuşacakken hemşire benden önce konuştu ve bildiğin azarları beni.
"Beyefendi lütfen acil kan bulmamız gerekiyor. Hastanın kanı zor bulunduğu için pek kolay olacak gibi görünmüyor ve lütfen anlayış gösterip bekleyin."dedi ve tam gidecekken tekrar arkasını döndü ve konuştu;
"Bu arada hastanın kanıyla uyuşan bir yakını veya ailesi varmı? "Dedi ve aceleyle bana baktı.
Tam konuşacakken arkamdaki sesle sustum ve onu dinledim.
"Benim uyuşuyo kanım onunla."dedi ulaş ve hemşireyi kolundan sürükleyerek götürdü kan vermeye.
Ben bu olanlara dayanamazdım artık. Ağır geliyo olanlar bana. Bedensel olarak değil ama ruhsal olarak çok berbatım şuan.
Dışarıya çıktım ve yalnız kalabileceğim bir yer aradım.arkandan ulaşın seslenmesiyle ona döndüm ve anında ona sarılarak ağlamaya başladım.
Hemde hıckırıklara boğularak ağlamaya başladım.
Saatlerce kendini ağlamamak için tutmuştum ve şimdi hepsini boşaltıyordum içimdeki acının.
"O-o iyileşecekmi ulaş. D-derin yaşayacakmı?"dedim ve Kızarmış gözlerle ulaşa baktım.
"Merak etme derin iyileşecek"dedi ve beceriksizce gülümsemeye çalıştı.
Onunda şişkin ve Kızaran gozlerinden belli oluyordu ağladığı.
Bana kendisinin bile inanmadığı yalanlar söylüyordu.
"Ulaş d-derin ölmeyec-"derken ulaş çatık kaşlarla sözümü kesti ve titrek sesiyle konuşmaya başladı.
"Volkan Hayır. O kelimeyi yıllar önce duydum ama birdaha duymak istemiyorum. Derin ölmeyecek ve iyi olacak anladınmı beni."dedi ve beni güçlendirmeye çalışır gibi teselli etti beni.
Kafamla onayladım ve beraber hastaneye girdik.
Derin hala ameliyattaydı. Kim bilir kendi içinde ölmekle yaşamak arasında nasıl bir savaş açtı benim güzel meleğim.
Kafamı arkaya attım ve duvara yasladım.
Derinimin o melek kadar masum yüzünü düşündüm. Beraber geçirdiğimiz anılarımızı düşündüm.
Meğer ne çok sevmişim ben onu. Onun için bu hallere de düştüm ya helal olsun o deli kıza.
Gözlerimle uyumamak için girdiğim savaşa bir son verdim ve uykuya bıraktım kendimi.
Uyanınca herşeyin bir rüya olmasını ve derinin yanımda olmasını diledim...
**********
Bi uğultuyla açtım gözlerimi. Herkez bir kenara çökmüş ağlıyordu.
Ulaş, ege , defne ,ne ara geldiğini bilmediğim derinin anne ve babası.
Herkez ağlıyordu.
Ayağa kalktım ve ulaşın yakalarından tutarak konuştum.
"Ulaş ne oldu? Neden hepiniz bu haldisiniz? Derin. Derin nerde ulaş?nerde derin!"dedim ve silkeledim ulaşı.
"Arada"dedi ve titreyen parmaklarıyla karşıdaki odayı gösterdi bana.
Odanın camından baktım ve derini gördüm.
Yüzü çok solgundu. Bütün makineler kapanmış ve doktor derinimin yüzüne beyaz bir çarşaf örtüyordu.
"Ha-Hayır ölmedi o yaşıyo hala ölmedi değilmi ölmedi o ?"dedim odadan çıkan doktorun yakasına yapışıp.
"Başınız sağolsun. "Dedi ve başını aşağı eğdi doktor.
"Yalan söylüyorsun. Seni pis yalancı ölmedi yaşıyo derinim. Sen Yalancının tekisin o ölmedi yalan söylemesene be adam."dedim ve yakasından tutarak salladım adamı.
Ulaş elimden doktoru kurtardı ve sinirle konuşmaya başladı ;
"O yalan söylemiyor. Derin öldü. Yok o artık anladınmı yok. O bir ölü artık anladınmı DERİN ÖLDÜ VOLKAN. "Dedi ve bana sert bi yumruk atarak beni duvara yasladı ve konuşmaya devam etti ;
"Derin öldü. Hemde senin yüzünden öldü anladınmı derin senin yüzünden öldü. "dedi ve bir yumruk daha attı bana.
DERÎN SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ.
DERIN SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ.
DERİN SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ.
Beynimde yankılandı her bir cümlesi.
Ben derinin saçının teline Kıyamazken bana bunları söylemesi gerçek olamazdı. Olmamalıydı.
"Ben derini öldürmedim"diyerek inlettim hastaneyi.
Ama en önemlisi ikinci kez AŞIK olduğum kadını kaybettim ben....
