Şuan deniz kenarına oturmuş, ne yapacağıma karar vermeye çalışırken. Arkamdan gelen ses ile irkildim. Arkamı döndüğümde boyu benden hafifçe uzun , yakışıklı ve adeta "Bad Boy" karakterlerine benzeyen bir çocuk ile karşılaştım. Çocuğu iyice süzerken gözlerim onun gözlerine uzandı ve onun da bana baktığını gördüm. (Tabi ki de bana bakacak. Çocuk beni çağırdı. :)
Ona " evet" anlamında başımı sallarken onun da beni süzmekte olduğunu gördüm. Aslında sadece beni inceliyordu. Çocuk yaptığım hareketten sonra
"Eğer intihar edeceksen gidip kendine başka bir yer bul" dedikten sonra çakmakla yaktığı sigarasını dudaklarının arasına koydu. Bense onu izlemekten kendimi alıp " Nedenmiş ? Burası her insanın bulunabileceği bir deniz kenarı" diye çıkıştım. Çocuk bu sözüme sadece gülümsemekle yetindi. Çocuk gülümseyince yanağının hemen yanında bir gamze belirdi ve işte o anda dudağımdan " Ohaa ! Belediye çukuru gibi gamzelerin var" cümlesi çıktı. Çocuk daha da sırıttı ve gamzeleri dayanılmaz bir hal aldı. Bu sefer de yine ukala bir tavırla " Beğendiysen Belediye çukuru olan gamzelerimi sana verebilirim." Bi anlık sinirle ona " Sana Belediye baksın" diye bağırdım.
"Hadi şimdi kendine başka yer ara ismini bilmediğim ve benim gamzelerime uzaylı görmüş masum köylü gibi bakan kız"
" Hiçbir yere gitmiyorum ismini bilmediğim ve kendini yakışıklı sanan ukala çocuk." Biraz durduktan sonra sözlerime devam ettim. " Hem ben intihar etmiyorum. Ben
şey ..." sözümü devam ettirmeye çalışırken bir den bir erkek sesi sözümü böldü. "Beni ilgilendirmez"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz Kızı
ChickLitMucizeler gerçekten var mı? Belki de mucize diye bir şey yoktur. Herkes kendi ayakları üzerinde durarak göz yaşlarına hakim olmalıdır. Benim ise bu iki seçenekten birisi uygulamam lazım. Ya mucizelere inanacagim ya da kendi başıma bu baş döndürücü...
