Gevecht ~Vervolg op Wolf~

Hoofdstuk 4

Ik kwam in een grote zaal uit. In het midden van de zaal hing een grote kroonluchter. 'Wow' fluisterde ik. Aan de kroonluchter hingen talloze glimmende diamantjes. Voor ons stond een enorme gouden troon, en in die gouden troon zat koningin Libella. Mijn mond zakte open. Ze was echt heel mooi. Ze had lang goud haar. en een mooie blauwe jurk. Ik kwam met mijn bruine haar en mijn spijkerbroek nooit bij haar in de buurt qua schoonheid. 'Mira!' hoorde ik. Ik keek om me heen. Mijn blik stopte bij een grote gouden pilaar. Aan die pilaar zaten mijn moeder en mijn roedelleden. Ik schrok en keek weer naar de vrouw op de troon. 'Aha, Mira dus' zei koningin Libella, 'Ik wou je een aanbod doen.' Ze glimlachte naar me. Zelfs haar gebit was perfect! 'Je kunt kiezen' ging Libella verder, 'Of ik laat je gaan, en je gaat met je vrienden verder op pad. Of ik geef je de eeuwige schoonheid, en dan blijf je voor eeuwig hier, als mijn troonopvolgster.' Ik wist niet waarom, maar ik twijfelde heel erg. Ik zou heel graag mooi willen zijn, maar dan zou ik voor eeuwig gevangen zitten in deze luchtbel. 'Mira!' Lindsey keek me smekend aan. Toen dacht ik aan mijn vrienden en mijn moeder. 'En als ik de tweede keuze kies, wat gebeurt er dan met mijn vrienden?' De koningin keek even naar haar lijfwacht. 'Dan krijgt je moeder de naast die van jou, beste kamer van het paleis. En mogen je vrienden staan en gaan waar ze maar willen. Ik dacht even aan de reden van de reis. 'Ik kies de tweede optie' zei ik, 'Als u zorgt dat de weerwolven in Canada beschermt.' Ik hoorde mijn moeder opgelucht uitademen. 'Euh.' 'Mijn vader is daar.' 'We halen je vader hierheen,als je beslist te blijven.' Ik zuchte. Ik wist niet zeker of ze wel te vertrouwen was. Ik keek vragend naar mijn moeder, ik zag tranen in haar ogen. Ik zag dat ze even nadacht, ze schudde nee. 'Ik wil verder op pad, met mijn vrienden'. Er ging een geroezemoes door de zaal. Ik keek naar koningin Libella. Ze kookte van woede. Ik zag hoe ze trillend opstond, en haar adem in hield, om het daarna weer uit haar te laten stromen, in een ongelooflijk harde gil. 'Grijp hen!'