Gerçek sandığımız şeyler hep bizi şaşırttı. Aslında var mı? yoksa biz mi öyle sanıyoruz? okudukça aşık olacak,kendinizi kah kahramanların yerine koyacak kah onları eleştireceksiniz. Hepinize iyi rüyalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah kalktığında her şeyin eskisi gibi olacağını düşünüyordu. Elini telefona uzattı fakat ne bir arama ne de bir mesaj vardı. Ağlama isteği geliyordu içinden. Artık ona sarılamayacağını ve öpemeyeceğini bilmek onu mutsuz etmeye yetecek en büyük sebepti.
Evden çıkmaz, yemek yemez ve evde çürüyüp giderdi. Evet evet en mantıklı şey bu olurdu. Kendisini suçlamıştı hep. Ne sanıyordu ki birisinin gelip onu kurtaracağını falan mı? Onun için akıttığı son damlalardı bunlar. Masanın üzerindeki ilaç kutuları gözüne tavanda asılı bir ip gibi görünüyordu. Kendisinin mi katili olacaktı hayır kendisini suçlamaktan kurtulacaktı. En azından o öyle düşünüyordu. Paketten çıkardığı ilaçları aldı. Elleri titriyor eline aldığı ilaçları tek tek yere düşürüyordu. ''Napıyorum ben öyle saçmalama İdil. Seni aldatan oydu.''
