Intelligent Player

Prologue

Ang sakit sobrang sakit ng ginawa niya halos madurog at masira ang buong pagkatao ko.  T****** wala siyang kwenta. Pagkatapos ng lahat lahat ng ginawa ko para sakanya iniwan niya lang ako ng walang paalam. Ang sakit.  Hindi ko na alam ang gagawin ko ,  wala na akong mahihaharap sa mga magulang ko nito. Wala na.  Ang tanga tanga ko kasi nagpaloko ako sa isang tulad niyang G***.

Bigla akong napahinto  sa pagiyak ng makita ko ang litrato  naming dalawa na magkasama tumayo ako,  kinuha ko ito at niyakap. Bumuhos ang luha ko at napaupo sa sahig. Miss na miss na kita mahal ko , bumalik kana please hindi ko kaya ng wala ka sa tabi ko. Kahit na sinaktan moko ok lang bumalik kana please.  I love you mahal ko.  Bigla bumukas ang pinto at hindi ko to pinansin dahil nakatitig lang ako sa litrato naming dalawa.

May biglang lumuhod sa tabi ko at hindi ko alam kung sino iyon.  Bigla siyang nagsalita.

" Dang ayos ka lang ba?  Umiiyak ka na naman. Ano ba yang hawak mo?  Patingin nga?  - sabi ng bestfriend ko

Humarap ako sakanya at nakita niya ang hawak hawak ko at litrato naming dalawa ng mahal ko.

"Siya nanaman pala ang iniiyakan mo?  Dang matagal na siyang nawala ,  matagal ka na niyang iniwan hindi na siya  babalik wag nang umasa. Hindi ka pa ba napapagod sa kakaiyak.  Kalimutan mo na siya at magsimula ka ulit andito ako susuportahan kita. " - niyakap niya ako at umiyak na din siya

Kaya ko ba?  Kaya ko bang kalimutan siya kasi parang hindi e. Hindi ko kakayanin pero paano naman ako habang buhay ba akong maghihintay sa pagbabalik niya.  Pero paano kung tama ang bestfriend ko na hindi na siya babalik at masaya na siya.  Ang hirap sobrang nahihirapan na ako. Gusto ko nang sumuko.

" Lagi nalang kitang nakikitang umiiyak ,  kailan ba kita ulit makikitang ngumiti Sae. Kung pwede lang ako na lang ang masaktan wag lang ikaw .  Sinabi ko naman kasi sayo noon na tigilan mo na ang pagkabaliw mo sakanya pero hindi ka nakinig at nagpatuloy ka padin kahit na alam mong masasaktan masasaktan kadin sa huli. Sae pwede ba tama na ?  Hayaan mo na kalimutan na ang lahat at magsimula ng panibago na wala siya kasi kung hindi mo gagawin yun patuloy kang mabubuhay sa nakaraan.  Kaya sana.... " - malungkot na sabi ni Kurt.

Hindi ko alam kung bakit siya huminto.

Hindi ko napansin na nandito pala siya tiningnan ko siya sa mga mata at sinabing

" Kurt hindi ko kayang kalimutan siya mahal na mahal ko siya. " - naiiyak na sabi ko sakanya

"KAYA MO KUNG GUGUSTUHIN MO KAYA LANG AYAW MO DAHIL NAGPAPAKABULAG KA DIYAN SA PAGMAMAHAL MO SAKANYA." - pagalit na sabi niya

Napatahimik ako dahil sa sinabi niya.  Natamaan ako doon ah tagos hanggang bituka. Bigla nalang kinuha ni kurt ang frame na hawak hawak ko at tinapon ito sa labas ng bintana. Nanlalaki ang mata ko sa ginawa niya.

"KURT BAKIT MO GINAWA IYON? " galit na galit na sabi ko sakanya

Tumayo ako at sinampal ko siya ng napakalas dahilan ng pagpula ng pisngi niya.

"GINAWA KO YUN PARA TULUYAN MO NA SIYANG KALIMUTAN DAHIL HABANG NAKIKITA MO YUN NAALALA MO SIYA AT IIYAK KA NANAMAN.  HINDI KA BA NAGSASAWA?  GUMISING KA NA SAE GUMISING KA NA !!  - pagalit na singhal niya saakin 

Sinampal ko ulit siya at pinaghahampas sa dibdib.

" I hate you Kurt.  I hate you. " - sabay hampas ko sakanya

Nilapitan ako ni Miyu at niyakap habang umiiyak siya.

" Sae tama na please.  Uminahon ka na . " umiiyak na sabi ni Miyu

Inilayo niya ako kay Kurt at iniupo sa aking kama. Tumigil na din siya pagiyak at umupo sa tabi ko. Ilang sandaling pananahimik at bigla nalang dumapo ang mga kamay ko sa kamay ni Miyu.

" Miyu siguro tama kayong dalawa ni Kurt na sumuko na ako. Pero hindi ko naman siguro agad siya makakalimutan kaya uunti untiin ko para makayanan ko. "  sabi ko sakanilang dalawa.

Kakalimutan ko lahat at magsisimula ako ulit.