Ο Ισορροπιστής #1

Σκόπιμοι θάνατοι

     Πολλαπλά, γοργά και γεμάτα αυτοπεποίθηση βήματα αντηχούν στο χώρο. Σόλες πατάνε με δύναμη το μαυροκόκκινο χαλί, γεμάτο ραμμένες στο χέρι αναπαραστάσεις. Αναπαραστάσεις νικών των άγνωστων ηρώων του ανθρώπινου είδους πάνω στο τερατώδες υπερφυσικό. Ιππότες που κατακρεουργούν δράκους, γυμνόστηθες γυναίκες που αλαλάζουν εναντίον ενός στρατού, θεοί που τρέχουν σα κουταβάκια που μυξοκλαίνε για μια δαγκωματιά. Και πάνω σ'αυτό το αρρωστημένο αριστούργημα ακούγεται, επίσης, ένα σύρσιμο.

Μέσα στη νύχτα και το παγερό αέρα, που αναγκάζει τα κλαδιά να χτυπάνε στα παράθυρα, όλοι οι φρουροί πλησιάζουν τη πόρτα της μεγάλης σάλας. Δύο από αυτούς σέρνουν το κουρασμένο και χτυπημένο σώμα του Τρόι. Μπροστάρης ο Δίραξ που, με περισσό χαμόγελο και κορδωμένος, ετοιμάζεται να ανοίξει τη πόρτα. Από πίσω όμως ακούνε τα βήματα οι Ρυθμιστές. Αφήνουν τα χρωματιστά μπουκάλια στο τραπεζάκι και έρχονται όλοι μαζί κοντά σε μια σειρά. Ο Άιρους μιλάει πρώτος και ρωτάει;

¨Τι κάνουν; Γιατί πλησιάζουν;¨

¨Δε ξέρω. Η εντολή ήτανε να μη μας ενοχλήσουν για κανένα λόγο.¨ λέει η Ζίφαελ.

¨Είναι προφανές¨ λέει ο Γκονάς και όλοι τον κοιτάζουν. Εκείνος με τα μάτια καρφωμένα στη πόρτα και με έκδηλο μίσος στο βλέμμα, συνεχίζει:

¨Πραξικόπημα. Ώρα να πολεμήσουμε.¨

¨Ω δε πρόκειται να τους πολεμήσω. Θα τους σφάξω και θα πετάξω τα υπολείμματα τους στους δέκα μαύρους πλανήτες!¨ λέει μέσα από τα δόντια της εξοργισμένη η Κλόμα.

Ο Δίραξ φθάνει στη πόρτα και πιάνει τα χερούλια με τα δύο χέρια. Σαν άλλος θριαμβευτής που μπαίνει σε μια κατακτημένη πόλη μπαίνει στη σάλα. Το χαμόγελο όμως από τα χείλη του θα φύγει μεμιάς και θα αντικατασταθεί από ένα τρόμο που είχε να νοιώσει για αιώνες. Όταν πρωτοείδε μπροστά του σαν απλός Φρουρός την υπερφυσική μορφή των Ρυθμιστών.

Μέσα στη σάλα μπροστάρισσα είναι η Κλόμα, με εξογκωμένο στόμα προς τα κάτω γεμάτο από λευκά ακιδωτά δόντια, κατακίτρινα μάτια, μαλλιά που πάλλονται μόνα τους προς τα πίσω και νύχια γαμψά που προεξέχουν. Η Ζίφαελ πίσω της ίπταται. Με φτερά φτιαγμένα από κοφτερό ασήμι που λάμπουν στη σάλα. Τα ρούχα της εξαφανισμένα, το πρόσωπο της ανύπαρκτο και ένα καλοστεκούμενο σώμα που δεν υποδηλώνει το φύλο της. Πιο πέρα, ο Άιρους μια μαύρη σκελετωμένη πανύψηλη σκιά με μια τρύπα από στα πόδια που στέλνει σκοτεινές σταγόνες προς τα πάνω. Τέλος, ο Γκονάς από δίπλα του. Μια μάσκα πήλινη της μάνας του Κάλι καλύπτει το πρόσωπο του, ενώ από τη πλάτη του εξέχουν προς τα μπροστά αμέτρητα κοντάρια με σκαλισμένες λόγχες.