Hayat beni ittiğinde

Adsız Bölüm 3

Senelerdir aldığım nefes bi anda zehirim olmuştu sanki.Dediklerini düşündükçe içime bişeyler saplanıyodu.O an ne deniz ne dağlar ne ağaçlar ne o çok sevdiğim menekşeler.Tüm herşeyden nefret ettiğimi hissetim.Ona ne yaptığımı anlamaya çalıştıkça kafayı yediğimi hissediyodum yürürken ilk kez ağlıyodum hayatımda.Tuaf gelmişti.Yanımdan geçen insanların bakışlarını üzerimde hissediyodum.İlk defa hıçkırarak ağlıyodum ve bu beni daha çok ağlatıyodu.Napmış olabilirdim bukadar ona karşı hiç hata yapmamıştım.Otobüse bindim kafamı cama yasladım.Bu sahnelerin sadece filmlerde olduğunu düşündüm o an.Ama filmlerin gerçekleri yansıttığını o an anladım.Eve gidene kadar hiçbişey düşünmeden dışarıyı izledim sanki dakikalar önce yüreği yana yana ağlayan ben değilmişim gibi.Okadar yorgundum ki otobüsten inmeye mecalim kalmamıştı.Zor bela eve girdim.Taşındığımızda aşık olduğum odama nefretle bakarak girdim.Ve bi ay kadar kendimi hapsettim buraya.O ise çığrından çıkmıştı.Hergün yeni bir kız arkadaşı olduğunu öğreniyodum.Karşılaşağımız her yere kızlarla gelip gözümün önünde öpüşüp koklaşıyodu bana bakarken sanki onun canından bir parça almışım gibi nefretle bakıyodu .Anlam veremedikçe çıldırıyo çıldırdıkça öldüğümü hissediyodum.Bilerek yapıyodu ama kıskanmaktan için parça parça kopuyodu.İyide neden yapıyodu böyle bişeyi.Aylarca bu sorunun cevabını bulamadım.Yaptığı herşeyi benim inadıma yapıyodu.Güvendiğim kardşeim dediğim her yakınımla birlikte oluyordu.Dünyadayken cehennemi yaşıyodum.Arkadaşlarımın zorlamalarıyla dışarıya çıktığım zamanlarda iyileştiğimi hissediyodum ama eve döndüğümde hersey sil baştan oluyodu.Ama ayağa kalkma zamanı gelmişti.Arkadaşımla beraberken telefonum çaldı o sırada kafamdan analiz yapıyordum annemdir yada babamdır belki kardeşimdir diye beklerken ekranda onun adını gördüğüm an saniyeler içinde etrafımda olan herşey durdu ve sadece aç artık dermiş gibi çalan bi telefon ekranında adı ve beyni durmuş bir ben vardık.Açtım 'alo' dedim.Sesim okadar cılız okadar ürkek okadar kötü çıkmıştı ki.'Leylaa' demesinden sarhoş olduğunu anlamıştım.Uzatarak ağzını yayarak.Bişeyler söyledi yarısını anlamadım.Çardağa gelmemi söyleyip kapattı.Yine aynı yere.Aradan bi ay geçmişti ve ben o anı silmek istediğim anda beni yine oraya çağırdı.Kafamda kocaman bi sessizlik sıfır düşünceyle yanına gittim.Yine karşımdaydı.Gözlerinin rengini ezbere bildiğim bi adamdı.Yüzünün her çizgisini,her mimiğini göz kapaklarıma hapsetmiştim.Ah bi bilseydin sevdiğim bu dünyada bitek menekşeleri seven ben ilk defa birini sevmiştim.Yüzüne bakarken öyle çaresiz dua ettim ki içimden.Yine sarhoştu.Sarhoşluğunda , kendi viranesinde sevdiğim adam.Az sonra konuşacaktı bişeyler diyecekti.Burdan yine acıyla ayrılacaktım.Onun elleri benim ellerimi tutmayacaktı.Nedenini bilmiyodum ama tutmayacaktı