İmkansız Aşk

1.Bölüm

Sabah ne ara kurduğumu bilmediğim alarmım çalıyordu ve ben yataktan dahi kalkamıyordum.Sabahları çekilmez olan alarm sesi beni deli ediyordu ama erken kalkmalıydım değil mi çünkü benim işe gitmem gerekiyordu!Hafifçe doğrulup saate baktım 08:00 ' dı ve benim bir saat sonra cafede olmam gerekiyordu.İstemeye istemeye kendimi banyoya sürükledim ve kısa duş almaya karar verdim bu arada ben size kendimi tanıtayım ismim Ilgın cafede çalışıyorum Tabi siz bana soracaksınız neden yaşıtların gezip tozarken sen çalışıyorsun diye malesef ki annem kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılamamı istiyor onun açısından benim boğazımdan helal lokma gitmesini istiyo neyse ne zaten kendisini pek gördüğüm yok babam ben doğmadan ölmüş yani hem baba hem de anne sevgisinden mahrum kaldım.Fazlasıyla asiyim bu yüzden hiç arkadaşım yok!

"Ilgın çabuk çık banyodan konuşmamız lazım!" diye bağırdı sevgili annem , annem sayesiden çabukcak çıktım ve saçımı kuruladım kıyafetlerimi giyindikten sonra hazırdım

"Ilgın hadi!!"diye bağırdı sevgili annem bende apar topar banyodan çıkıp salona ilerledim

"Efendim"dedim rahat bir tavırla

"Ben sana kaç kere diyorum banyo da çok kalma diye senin yüzünden bir sürü para ödüyo..."cümlesini devam ettiremeden ben cevap verdim

"Sadece 5 dakika banyodaydım bu mu senin sorunun yeter artık bende elimden geldiğince sana yardım ediyorum sanki evde tek sen çalışıyorsun bir gün sonra okul başlıycak herkes gezip tozarken ben milletin ağız kokusunu çekiyorum. Farkında mısın sen , asıl sen ne haltlar çeviriyorsun sabaha doğru eve gelmeler felan anne!"diye bağırdım,ne kadar annem sabaha yakın eve gelmesini kendime yediremesem bile bunları sevgili annemin yüzüne vurmuştum ta ki annem yüzüme tokat atana kadar

"Ne yaptığımı mı merak ediyorsun gidip elin adamlarını eğlendiriyorum sen uyurkenben başkasının altında inli..."

"Sus!!Lütfen sus!!"diye bağırdım ve koşarak evden çıktım bu boktan hayatı yaşamak istemiyordum.Kim annesini böyle olmasını isterdi ki.Biraz daha ilerledikten sonra çimenlere doğru ilerledim ve güzelce çimenlere oturdum.Düşünmeye başladım hani bazı yaralar vardır ya o yaraların hep kabuk bağlamasını ve iyileşmesini isteriz ama olmuyor ne yaparsan yap o iz orada hep kalıyor.15 yaşıma kadar yetimhane de kaldım 15 yaşımda pat diye annem karşıma çıktı ve beni kendi nüfusuna geçirdi.İşte 15 yıl sonra ilk defa o zaman gülümsemiştim , kendi kendime hayaller kurmuştum,annemin elini tuttuğum zaman o sıcak bedenden hiç ayrılmamak istemiştim annem de diğer çocukların anneleri gibi beni sevicek demiştim.O gün sadece demekle yetinmiştim.Eve geldiğim ilk gün beni neden bırakdığını sormuştum çocuk aklımla o da bana şunu dedi bana zamanı değil sen geç şu oda da zıbar .Yabancı olduğum bir odaya gidip saatlerce ağladım ama hiçbir göz yaşım paramparça olmuş umutlarımı yeniden birleştirmedi birleştiremedi göz yaşlarımla birlikte hepsi akıp gitmişti o gün söz verdim kendime artık hep ASİ KIZ olucam diye .İki gün sonra bahçeye çıktım ve tek başıma oynadım ta ki yanıma benim yaşım da bir erkek gelene kadar ..." tabi devamını kendime kabullendiremezken size anlatamam çimenlerden kalkıp cafe'ye doğru ilerledim biraz yürüdükten sonra cafeye geldim.

Yanıma sevimsiz Nur gelip "Seni patron çağırıyor "değene kadar sakindim çünkü kel patron beni yanına çağırmazdı hadi hayırlısı .Müdürün odasına doğru yürüdüm ve kapıyı tıklattım

"Beni çağırmışsınız"dedim

"Kovul..."kovuldun diyemeden ben cevap verdim

"Hayır kel kafa ben istifa ediyorum yarın ki maaşımı verde gideyim"dedim sinirden kıpkırmızı olmuş kel kafa parayı çıkartıp hırsla bana uzattı bende parayı alıp çıktım çünkü intikam şimdi başlıyordu.Güzelce bir masaya oturdum ve her zaman istediğim şeyi yaptım