~KALP~

~Sözümü Geri Aliyorum~

Sabah uyandigimda dus almaya karar verdim. Fakat benim için alinan kiyafetlerin hepsininde kirli oldugunu görünce bütün hevesim yerle bir olmustu. Aslinda bu kiyafet sorununu çözmem lazimdi. Telefonumu cikarip Selim kisisini aradim. Selim telefon numarasini gerek olur düsüncesiyle kaydetmisti. Kaydettigi zaman ne gerek olacak diye düsünsemde suan içimden Selim beyimize tesekkürler ediyordum. Tabiki de içimden canim. Kendini begenmise tabiki de tesekkür falan etmezdim.
"Alo?"
"Seyyy...Selim ben Asel"
" Ne var?"
Ulan ben seni varya... Sakin Asel sakin. En sirin halini takin bebegim.
"Selimcim ben diyorum ki hiç kiyafetim kalmadi"
Selimcim mi? Sirin ol dedik. Ne diyorum ben iyice aliklastim.
"Tamam ben birazdan gelicegim. Gelirken alirim birseyler."
"Aslinda eve gidip esyalarimi mi alsak?"
"Tamam"
"Tesekür".......
Kapatti yabani herif. Ben burda neden kaliyorum ki. Eve bir gideyim. Görür o birdaha gelmeyecegim bu lanet eve.

"Nerdesin?Agac oldum."
"Iyi iste fotosentez yaparak en azindan yararli olursun. Insanken pek bir odunsun."
"Bin artik su arabaya!"
Cama kafami yaslayarak yolu izledim. Insanlari izledim. Ne kadar da mutluydular. Gerçektende mutlu muydular? Yoksa hepsinin ardina saklandigi mutsuzluklari da var miydi?
Peki ben? Ben annemle babamdan sonra mutlu olamamistim ki. Ama ben çevremdekilere hissettirmezdim ki. Mutlu sansinlar isterdim. Acimasinlar bana. Ben bile kendime üzülemezken onlarin bana üzülmesi kirardi beni. Hep saklamak istedim mutsuzlugumu.
Selim acaba mutlu muydu? O benim gibi saklanmiyordu ki? Hep mutsuz gibiydi. Selim'i mutlu etmek isterdim. Sebepsizce isterdim bunu.

Seni nasil mutlu edebilirim ki?
"Çeneni kapayarak.Gözüme görünmeyerek ve onu bana hatirlatmayarak!"
Kahretsin sesli düsünmüstüm.
"O da kim?"
"Sanane lan bas belasi.Sanane lan.Sanane!"
Içimden birseyler kopuyordu. Bana bagiramazdi. Buna izin vermemeliydim.Ama dirençsizligime küfretmek istiyordum. Ona cevap bile vermiyordum. Evimin önüne gelene kadar sessizce agladim. Zavalli gibi aglamistim. Incitmisti beni ve bu hic umrunda degildi.
Ondan önce davranarak hemen evimin kapisina yöneldim. Ben girince arkamdan o da girip kapiyi kapatti. Hicbirsey olmamis gibi kendimi salondaki koltuguma birakmistim. Evet ben bugün hiçbiryere gitmeyecektim. Bana esya muamelesi yapan bu insan bozmasiyla hicbiryere gitmeyecektim. Bana sasiran gozlerle bakarak
"Kizim senin sorunlarin var hakikaten. Kalk buraya oturmaya mi geldik?"
Ayaga kalktim. Durun ya tabiki gitmeyecegim ama ilk günkü gibi beni kucaklamasina izin vermemek icin yukari odama ciktim. Beklisin bakalim daha çok gelirim. Odaya girer girmez sessizce kapinin arkasindaki anahtari çevirdim.

"Bas belasi hadi.Yarim saat oldu ne yapiyorsun hala?"
Al bakalim. Tabiki kazanan ben olacaktim Selimcik.
Kapinin önünde durup
"Hadi ama oyun mu oynuyorsun benle?"
"Tabi ki gelmeyecegim. Saf olma."
"Asel!"
"Git basimdan. Seninle gelmek istemiyorum. Aptal bir vasiyeti bahane edip duruyorsun. Amacin ne? Tamam Enver amcam iyiydi ama sen çok kötüsün Selim. Gelmeyecegim seninle git."
"Asel bak güzelim sinirleniyorum"
"Sinirlen ne yapayim. Ayrica bana güzelim deme."
"Bak Asel beni sinirlendirme."
"Git basimdan!" diye bagirdim kapinin ardindan.
"Yeter lan kirdirtma bana su kapiyi.Ben sana merakli miyim saniyorsun?Sana her baktigimda anneni hatirliyorum. Senden de annendende nefret ediyorum anladin mi?"
Kapiyi acmistim
. Kapinin önüne çökmüs olan Selim'e aglamakli gözlerle bakiyordum.
"Annem ne yapti sana?"
Agliyordum. Duygusalligima bir kez daha küfrettim içimden.
"Hadi gidelim"
"Anlatmani istiyorum."
"Anlatmayacagim Asel" diyerek oturdugu yerden kalkip odama yürüdü.
"Ya sen hazirlarsin esyalarini ya da ben bütün özel esyalarini görerek hazirlarim"
Aptal herif. Ben bunu mahvetmeliydim. Ne diye açmistim ki kapiyi?
"Tamam çik hazirlayacagim"
Yatagimin üzerine serilirken.
"Sadece bes dakiki gözlerimi kapattim ve süren basladi."

Valizimi fisek gibi hizla hazirladiktan sonra kendimi yine arabada buldum. Bir türlü basaramiyordum. Kurtulamiyordum bu adamdan. Birde içimi kemiren o kadar sorun var tabi. Annemin ne alakasi vardi Selim'le?

"Müzik açar misin?" diyerek arabanin arka koltugundan seslenmistim.
Off cekerek müzik açti. Evet bebek en sevdigim sarkilardan biri çaliyordu.

Imera "Can Ilacim"

Sarkiya eslik ederken Selim 'e seslendim.
"Biliyor musun hep karadenizli biriyle evlenmek istemisimdir."
"Bilmez olsaydim."
"Niye ki?"
"Evlenecegin kisi olma olsiligimi degerlendirmek istemezdim."
"Karadenizli misin?Enver amca bahsetmemisti.Allah korusun.
Sözümü geri aliyorum"