YANIYOR İÇİM

Yangın//Yeni Bölüm

Merhabalaarrr!Biliyorum çok geç kaldım çok özür dileyerek başlıyorum bu yüzden.Yazdığım bölümün aynısını yazmak bana çok koyduğundan kendimi toparlamam zaman aldı.Ama o süreçte beni hiiiç mi hiiiç yanlız bırakmadınız!Harika birer dostsunuz hepiniz💕Bu bölümün sonunda bir sürpriz bekliyor sizi🌚Aslında yazdığım bölüme o part dahil değildi.Çok beklettiğim için böyle bir şey yapıyım dedim🙊Bölümümüz 
🔥YangıN🔥
İnşaallah beğenirsiniz...Bu arada hayırlı ramazanlar.Oruçlu olanların orucunu Allah kabul etsin😊🎀

Sınır:100 beğeni 50 yorum

-----------------

Ali'nin Ağzından:

Kimse yaşadıklarını değiştiremiyordu maalesef.Geçmişi kirliyse üstüne bir çarşaf atıp kaldıramıyordu.Tozlarını silip temize çekemiyordu her şeyi.

Karanlık bir yolun çıkışında bir ışık var veya yok yürüyordum öylece.Belki yanlızlığa belki yokluğa belki karanlığa.

Gözlerim uzaklara doğru daldı.Kurutan ,yakan güneşli, gölgesiz ve nihayetsiz bir çölün ortasında bir bardak su bulamayan yolcu gibiydim.Düşündüm,düşündüm;düşündükçe de ağlamak istedim.

Zihnim bana hep aynı anının hep aynı şüphenin soluklarını sıra sıra diziyordu."Ya çocuk Emre'ninse?Ya çocuk Emre'dense?"Oturduğum ıssız kolktukta beynimin içi bu sözle yankılanıyor dolup taşıyordu.

💫Ali'nin Hatırladığı Anı💫

Emre'nin bu çocuk benim nidasından sonra yüzüme çarpmış vücudumu sarsıtıp kendine getirmiş olan güçlü tokatla titremişti bedenim.Ruhum ezilmişti.Kafamı çakılıp kalan yerinden alıp tekrar gözlerimi Selin'e diktim.

Selin'in gözlerinden dökülen yaşlar art arda pantolonuna düşüyordu.Ettiğim kötü laf içini kanatmıştı belli ki.O kadar içten ağlıyordu ki acımı unutup boynuna atlayasım vardı.Ama bana kim sarılacaktı?

Ağzından kopan hıçkırığın ardından ne ruhuma ne de bedenime söz geçirebildim.Saçlarıyla kavrulmuş başını alıp göğsüme yasladım.Gözyaşları göğsümü ıslatmış,yeşeren tüm filizlerin besini olmuştu.Sakin olabilmesi için ağzımdan"Şşşhht.."sesini çıkardım.

Burnunu çekip konuştu."Ne olucak şimdi?"Ellerimle başını ovmaya devam edip dudaklarımı saçlarına dayadım."Özür dilerim."Daha da bastırdı başını göğsüme özrüme karşın.

Kollarım tüm bedenini sarıyordu aynı samanyolunun bir yıldızı hapsettiği gibi.O zamanlar daha farketmemiştik aşkımızı.Belki de dillenmemişti yanlızca.Rahatlamaya ihtiyacı vardı."O bizim çocuğumuz."dedim en naif ses tonumla.

Son kez kapatıp konuştu gözlerini."Doğunca DNA testi yaptırıcak."Hafif bi tebessüm edip sakinliğimi anlatmaya çalıştım."İstediğini yapsın."Samanyolundan kopup dikti koca gözlerini bana.Uzay'ın kara deliği içine çekiyordu beni, bedenimi, her şeyimi.

"Eğer çocuk Emre'ninse evliliğimize nolcak?"Bu sorusunun o zamanlar sebebini anlamamıştım.Şimdi çok daha iyi anlıyorum."Öyle bir şans yok Selin!"Biraz yükselmiştim kesinliğimi belli etmek adına.Siyah gözlerini yaşlarından ayırıp kırpıştırdı."Ya testin sonucunda Emre çocuğun babası çıkarsa?"