Fangs and Claws

Chapter Two

Chapter 2: First Day

Humihikab pa ako habang kinukuha yung keys, phone and wallet ko. Since first day ko ay hindi muna ako magdadala ng school materials or I like to call school crap. Bago umalis ay sinuot ko muna yung diamond ring ni Mom, favorite niya kasi ito eh.

While I'm combing my hair with my bare hands lumabas nako ng kwarto. I lazily go downstairs at naabutan si Tita na nag co-coffee.

"Morning" she greeted and I half smiled."Mag breakfast ka muna" umiling naman ako at kumuha lang ng apple. 

"Nah, mala-late nako"

"Improving? Excited kaba sa pagpasok?" pangasar niyang tanong. 

"Ugh, I wish" bored kong sabi.

 "Nauna na si Arc may practice pa daw sila eh, nagmamadali" I nodded at nagpaalam na kay Tita.

Sumakay nako sa sasakyan ko at binuksan yung roof since convertible siya. Tumingin ako sa orasan at may fifteen minutes pako para makarating sa school. I drove as fast as I can, napapangise nalang ako pag may mga bumubusina sakin at may sumisigaw or may nag mi-middle finger.

Malapit lang dito yung school at sinundan ko lang yung masasayang mga naglalakad na estudyante na akala mo talaga tuwang tuwa sa pagpasok. Sus if I know baon lang habol niyo or makita mga crush niyo. Pathetic teenagers.

I really need to stop being bitter, about school and other people.

I drift and mabilis na inagawan yung magpapark na sasakyan. Halata sakanya ang galit at inis. Kinuha ko yung bag ko at sinara yung roof sabay lumabas. May mga napapatingin at yung iba umiiwas ng tingin pag tinitignan ko ng masama.

"Too slow" pang-asar ko dun sa driver at tumalikod na.

Cryptic Mill High.

Sabi nila High School daw ay memorable. Totoo naman talagang memorable dahil eto ang mga taong kung saan papahirapan, kakawawain at paglalaruan ka ng tadhana. Akala ko nga dati para yung movie na High School Musical but that just proved that its all a lie and opposite ang kinalabasan. Doon kasi masaya at may pakanta-kanta pa sila but ang realidad, hindi.

Sinong matinong tao ang kakanta habang nakikipag-usap?

Don't get me wrong I like that movie but reality is reality.

Huminga ako ng malalim at lakas loob na binuksan yung entrance door. Napatingin ako sa magulong mga students sa hallway, may mga nag uusap, nag aasaran, nag lalandian, at ang iba ay naglalakad lang.

Pinigilan ko ang sarili ko na sapakin lahat ng lalaking tumitingin sakin ng akala mo ay pagkain ako or ano.

Sinusubukan ko din na wag tulakin ang mga estudyante sa dadaanan ko. Act normal, kanina ko pa pinapasok sa utak ko ang salitang yan. You're just a normal grade 11 student and your goal is to not hurt someone, well atleast.

Damn that K to 12 curriculum.

"Move, bitch" nagulat ako dahil biglang may bumangga sakin. Nakatayo pa pala ako sa entrance, kaasar. I composed myself and looked to my schedule that was given last night by Arc. Room 208, ayan yung first class ko.