Nandito ako sa simbahan with my man that i loved. I can't believe na kakasal na ako.
"Kim Taehyung, do you take Byul Yoon Seol to be your wife? do you promise to be good to her in good times and in bad, in sickness and in health, to honor her all the days of you life?"
"I DO" two simple words that makes myself smile.I didnt imagine myself to be with him infront of the altar and making promises to god that we will love each other for the rest of our lives.
KIM TAEHYUNG,ang lalaking una kong minahal,ang lalaking una kong nakita pag mulat ng aking mga mata,ang lalaking aking pakakasalan pero bakit parang may isang tao akong hinahanap??
"Seol-ah. Seol-ah, are you okay?"
Ano ba naman yan nagdadrama ako. Nasa kasal ko pala ako. Tsaka ko na iisipin yan,ang dapat kong intindihin ngayon ay ang kasal namen.
"Yeah im okay, Nasaan na ba tayo?"
"Father is asking you." he whispered.
"So Ms. Byul Yoon Seol, do you take Kim Taehyung to be your husband?"
"Yes father , i---" bago pa man ako makasagot may isang tao ang biglang pumasok sa simbahan. I barely see his face dahil sa liwanag galing sa labas. Pero naaaninag ko ang paglapit niya sa amin.
Sino ba tong lalaking to?! Panira sa wedding namin ni taehyung. Tsk tsk tsk
"Kim Seokjin?!"
Kim Seokjin? Bakit parang narinig ko na yang pangalan na yan?
Weird.Kilala ko ba to?
"Taehyung, do you know this guy? Kasi parang pamilyar yung pangalan niya eh..." I asked
"Di mo ba ako naalala??" tanong ni guy. Duh?! Obvious ba? May pagkatanga din pala to eh.
Isn't it obvious? Uhmm sorry but you're interrupting our wedding."
"Annyeong!" And he bowed "My name is Jin. KIM SEOKJIN! But you can call me Jin.
"Ji-jin ?!" i ask with my face covered with confusion.
Narinig ko na yang pangalan na yan. Jin. Jin. Jin. Sino ka ba?!
"Seol-ah, are you okay?!" Tae asked
"Taehyung, do i know this gu--AAAHHHH!!! sumasaket na naman yung ulo ko. May images akong nakikita in my mind. Isang lalake! Isang lalake na nagpapatulong sakin sa mga homeworks. Isang lalake na unang nagpatibok ng puso ko.
"Jin" bigla kong nasabi.
Siya! Siya ang lalaking blurry ang face na nakikita ko sa isip ko tuwing sumasakit ang aking ulo. Naalala ko na lahat, naalala ko na kung pano niya ako pinaasa dati. Bumalik lahat ng sakit na naramdaman ko.
Ang kauna-unahang lalaking minahal ko at nanloko saken.Lalaking akala ko mahal ako yun pala ginamet at pinaasa lang ako. Galit at lungkot ang nararamdaman ko ngayon. Naluluha ako, pero mas umibabaw ang galit sa puso ko.
"What the hell are you doing here?" I coldly asked.
"Yoon , can we talk? Please give me a chance"
"I have nothing to say, so if you'll excuse us. We have to finish our wedding. Tinalikuran ko siya. I don't want to see his face anymore.
"Yoon , i still love you"
BUT I DONT
---
This is my first story. I want to thank my bestfriend , YloizaBontigao dahil tinulungan niya ako gumawa ng story na toh hahaahah. So sis , thank you! And credits nga pala sakanya kasi siya ang gumawa ng prologue na toh.
