Does FOREVER Exist?

28

Chylie Jerah Chiu POV

"Good afternoon ma'am. I'm Chylie Jerah Chiu. Friend of Erika. How is she po? At ano po ba talaga ang sakit niya? Bakit po kayo umiiyak?" Tanong ko.

"Hello iha. Please let have a seat first." Siya ay iminuwestra ang upuan sa akin. Umupo naman ako."alam kong magagalit siya sa akin ngunit kailangan mo talagang malaman ang kalagayan niya. She has a cancer and at the critic stage already. Napaka-tigas ng ulo niya. I told her to stop working dahil makakasama sakanya ang sobrang pagkapagod. But then nung nakilala ka niya ay parang mas lalo pa siyang ginanahan magtrabaho." Lumuluhang kwento niya. At hindi ko naman napigilang magulat sa nalaman ko. Erika? Has a cancer? But why didn't I noticed?? Ganon siya kagaling magpretend sa nararamdaman niya!? Just what the heck didn't she tell me about her condition!?

Halo-halong emosyon ang naramdaman ko. Galit at lungkot! Galit dahil itinago niya ang tungkol sa sakit niya at lungkot dahil critic stage na!

Her mother also told me that may taning na pala ang buhay niya at any time kapag hindi na niya makayanan ay maaari na siya mawala!

Why her?! Sobrang lapit na namin sa isa't-isa! 😢 at sobrang bait niyang tao!😢

Bakit ba lahat nalang ng malalapit sa akin ay kinukuha niya?!

Bakit ang mga taong mahal ko at sobrang importante sa buhay ko ay kailangang mawala!?

All I thought she'll gonna be my friend forever but then, malalaman kong mawawala na pala siya??!😢😢

Nag-iyakan kaming dalawa ng Mommy niya.

Ikunuwento din ng Mommy niya kung papaano niya akong ibinibida sa tuwing ikinu-kwento niya ako sakanila.

At nalaman ko ding mayaman pala siya dahil nag-iisa siyang tagapag-mana ng mga ari-arian nila pero mas pinili niyang magtrabaho daw sa akin dahil sa kabutihan ko at pagpapahalaga ko sakanya.😢

Lalo akong napaiyak sa mga nalaman ko. 😢

Hindi ako umuwi.

Nanatili akong nagbantay sakanya.

Umaga na ng maalimpungatan ako dahil narinig ko ang tinig ni Erika.

"Hey! You're awake! How are you?"natatarantang tanong ko.

"Please Chy...don't act like that. I'm strong at kaya ko pa. Please don't pity me." Medyo nanghihinang saad niya.

"Who told you that I pity you! Silly! Kumusta na nga ang pakiramdam mo?" Pilit kong pinasi-sigla ang boses ko.

"For sure, Mommy told you everything. Please don't feel guilty. It's my descision." Iwas niya ng tingin sa akin.

Kaya naman naluluha na naman ako. Dahil ang totoo ay sobrang bigat parin ng dibdib ko sa katotohanang bilang nalang ang mga araw na makakasama ko siya.

"The truth was, I hate you for not telling the truth to me! Why Erika!? Bakit mo yon tinago? At alam mong makakasama pala sayo pero bakit mo parin pinagpipilitang magtrabaho sa akin??" Umiiyak ng confront ko sakanya.

And I saw her crying too. And it totally breaks my heart.

I can see pain in her eyes.

"I-I'm sorry." Saad ko.

"No don't be Chy. Tinanong mo ako dati kung naniniwala ako sa forever diba? At ang sagot ko ay depende? But the truth was...I-I don't believe in forever. Because look at me...I-I can't live forever." Sa huling sinabi niya ay halos hindi na niya mabigkas dahil sa iyak niya."please don't get me wrong. We are not talking about love but we're talking about life. " nakuha pa niya talagang magbiro.

Niyakap ko siya ng mahigpit.

"You're right. There's no such thing as forever." Mapait na sabi ko.

"No, you don't get it. Because feelings are forever. Love is forever. Get what I mean Chy? Nagsisimula ka palang with Aeron. Kaya ayaw kong malaman mo ang kalagayan ko e. Because you're always not considering things. Stop being cold-hearted. I know you're inlove now but you're just controlling your feelings. I can see the glow in your eyes while you're sharing your moments with Aeron. Please don't use my situation as a basis for your love life. Love is different form life. My life maybe not forever because soon I'll be gone. But my love for you as a friend we'll be forever. Mamamatay akong masaya dahil nakilala kita as my friend." Umiiyak paring saad niya. At ako naman ay sobrang napapa-hikbi na."But...I promise that..kahit mawala na ako. I will be still your friend. Forever Chy..we're friends forever right?" Namamaos ang tono niya.

"Ye-yes. Please stop talking. Stop what you're doing. You told me that you're strong at kaya mo pa. Wag ka namang magsalita na parang nagpapaalam na." Iyak ko sakanya.

"Don't worry. I'm still fighting. " pilit ang tawa niyang kumbinsi sa akin.

Ng makatulog ulit siya ay nagpaalam muna ako sa Mommy niya na may pupuntahan lang ako at babalik din mamayang gabi upang bantayan si Erika.

Habang nagmamaneho ay hindi ko maiwasan ang umiyak.

✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂

Ng sa wakas ay makarating ako ay nagmadali akong maglakad upang marating agad ang puntod ni Brieyah.

Agad akong lumuhod at nanalangin.

"Bae...bakit? Bakit mga katulad mo ang nawawala sa akin?" Iyak ko sakanya.

"Akala ko may papalit na sayo e. Pero konting panahon nalang yata ay makakasama mo na siya." Patuloy ko habang lumuluha.

Umiyak lang ako ng umiyak.

Inilabas ko lahat.

Iniiyak ko lahat lahat na naman sakanya.

I was about to go home ng mapansin ko si Aeron sa isang puntod at nilapitan ko siya.

I think I also need to talk to him right now.

Kailangan ko ng taong mapagsasabihan ko sa mga dinadala ko ngayon...lalo na sa nalaman kong kalagayan ni Erika. Maybe, may maibibigay na naman siyang advise makapag-papagaan sa kalooban ko.

Tahimik akong lumapit sakanya at mukhang hindi niya namalayan ang paglapit ko dahil nakatuon lang ang paningin niya sa lapidang kaharap niya.

Kaya napatingin din ako sa tinititigan niya

Hindi ako maaaring magkamali sa nabasa ko.

Jesus Christ!!!!!

Jenson Angeles?????

Of all people??

Bakit nga ba hindi ko naisip na magkaano-ano sila ng lalaking dahilan ng pagkamatay ni Brieyah!!!

"Hey...you're here. Wh-why are you crying?" Si Aeron.

"How are you related with him?" I asked instead of answering his question.

"He's my brother." He answered.

And end of everything.

I ran fast as I can just to get away from him.

Bakit?

Pinaglalaruan ba talaga ako ng tadhana??😢