5

12 1 4
                                    

Hello from... nee gewoon niet.

Hey allemaal. 50 Reads WTF.. ik ben zoo ontzettend blij daarmee. Echt bedankt allemaal.  Sorry dat ik een tijdje niet kon uploaden. Had paar dingetjes die gedaan moesten worden. En.. je weet je.. Okeey.. akward...

In ieder geval, hier weer een nieuw deel. Veel leesplezier! ( Ik lijk net DR. Oetker, met zijn "Veel bakplezier!'') Hahah...ha..ha.. laat maar. Lees gewoon maar.

"TITITITITIT" Geiriteerd kijk ik naar mijn baksteen, die een telefoon moet voorstellen. En doe het alarm uit. Vermoeid word ik wakker. En slof naar de badkamer. Wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik een vermoeid meisje, doffe ogen en een bleke huid. 

Vroeger was het zo anders, ik wil niet terug denken na wat er is gebeurd. 

Flachback

'Amara, Adam! We gaan eten!' roept mijn moeder enthousiast. Snel kleed ik  mij aan, en ren naar beneden. Wanneer ik in de woonkamer ben, zie ik twee blije gezichten. 

'Mam, doe niet zo eng. Wat is er aan de hand?' zeg ik verbaasd. 'Amara heeft gelijk, wat is er?' roept Adam me na.

'WE GAAN NAAR DUBAI!!' roepen ze tegelijkertijd. 'Dat meen je niet?!' gil ik. Het is een droom die uitkomt. 

Zo gezegd, zo gedaan. De koffers zijn ingepakt, en het is tijd om de snelweg op te gaan.

BOEM!?!

Lichtjes hoor ik de ambulance.

Ik word wakker in een witte kamer.

'Het spijt me mevrouw, maar uw ouders hebben het niet gehaald.'

'NEE?!'

Einde flachback

'NEE?!' gil ik. Zachtjes laat ik me zelf vallen. Ik voel 2 sterke armen om mij heen. 'Ik mis ze ook, ik mis ze ook.' Fluistert Adam. 'Ik zal je altijd beschermen Amara, al wordt het mijn dood!'

Zouden jullie misschien een stem en een bericht achterlaten. Het zou me ontzettend goed doen!

Stem,

Reageer,

Follow

My only way outWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu