Miraculous Ladybug. Büyümüşüz. Miraculous'un en sevilen ve en tatlı bulunan çifti Adrienette yine kalplerimizi ısıtıyor!! Bu kitapta eğer büyüselerdi Nasıl olur diye düşündüm. İyi okumalar!
Arkadaşlar sırf Wattpaddekiler için snap açıyımmı? Ayrıca güzel sanatlar hocam Paris temalı ve bol betimlemeli bir metin yazmamızı istedi ve ona bu bölümü yollayacağım bu yüzden çok detaylı anlatım var ve hocaya göstereceğim bölüm eyik yazıylaolacak. "4 yıl sonra" Emma'nın Ağzından Aradan 4 yıl geçti. Jacob sessizleşti ve psikoloğa gitmeye başladı. İkinci Mucize'nin ona verilmemesi onu çok bozmuştu. Benim kahraman olduğumu görüpde ağzını tutmak onun için gerçekten zor olmuştu. Artık kimseyle iletişim kurmuyordu. Konuştuğu 2 kişi vardı. Psikoloğu ve ben. Ben de artık süper kahramanlığa alışmıştım. 12 yaşımdaydım. Artık genç bir kızdım ve ergendim. Atarımı çekecek kimse kalmamıştı. Şaka yapıyorum tabiki atarlı değildim. Günlerden cuma, okuldan eve geldim. Annem yemek yapıyordu. -Merhaba anne! -Merhaba Emma. Sınav nasıldı? -En az A+. -Süpersin aşkım. -Anne bisiklete binmeye çıkabilir miyim? -Tabiki. Ama yarım saate gel. -Tamam Anne! Annemin yanağından öptüm ve sarıldım. Evden çıktım ve ön kapıya dayalı bir şekilde duran bisikletimi aldım. Karşımızdaki yoldan geçene kadar yanımda yürüttüm. Daha yeni yağmur yağmıştı. Paris sokaklarında batmak üzere olan güneş su birikintilerini aydınlartıyordu. Turistler dağılıyordu. Herkes evlerine çekilmişti. Sokaklar sessizdi. Etraf turuncuya bürünmüştü. Güneş ışığı solumdan gözümü kamaştırıyordu. Sonunda Sakura'larınn olduğu sokağa geldim ve bisiklete bindim. Kaskımı taktım. Ayağımı bisikletin üzerinden yana attım ve pedala bastım. Eyfel kulesinin olduğu yöne doğru sürdüm. Etrafta yağmur kokusu vardı.Güneş tam karşımdaydı. Gözüm kamaşıyordu ama manzara müthişti. Sakura'ların pembe yaprakları havada uçuşuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O an güneş yüzünden gözümü kapatmak zorunda kaldım ve kendimi yerde buldum. Başka bir bisikletçiyle çarpışmıştım. Çarpıştığım kişi kaskını kaldırınca fark ettim ki o kişi... MARK'TI!! Onu gördüğüm anda kıpkırmızı kesildim. -M-MARK?! Çok- ÇOK ÜZGÜNÜM! YOLA BAKMIYORDUM VE GÜNEŞ GÖZÜMÜ KAMAŞTIRMIŞTI. ÇOK ÖZÜR DİLERİM. Oysa o gülmeye başlamıştı. Kahkaha atıyordu. Ben de gülmeye başladım. Ancak o an arkamızdan gelen bisikletli turist gurubunun zil seslerini duyduk. Mark: -DİKKAT! Diye bağırdı ve beni kenara itmek için üzerime atladı. Grup bisikletlerimizin yanından geçti. Ben kendime gelip gözlerimi açtığımda Mark üzerimdeydi. Kıpkırmızı kesildim. Mark da biraz kızardı ve hemen ayağa kalktı. Ben de ayağa kalktım ve üstümü silkeledim. Kendimi tutamadım ve ona sarıldım. -Beni kurtardığın için saol. Oda geri sarıldı. -Problem değil. Tikki'nin Ağzından Çocuklar sarılırken biz de Plagg ile ceketlerin arasından çıkıp çaktık. Ayrıldıldıktan sonra Emma: -O zaman okulda görüşürüz. -Evet. Görüşürüz. Emma'nın Ağzından İkimiz de bisikletlerimize binip eve geri döndük... Umarım hoca beğenir. Kelime:374
