Letters van Inkt - Schrijfwedstrijd

Uitslag opdracht 3-Fantasyschrijvertje en Banditaaaa.

Fantasyschrijvertje

Het licht viel langzaam door het raam naar binnen en verlichte het mooie gezicht van het meisje dat er lag te slapen.
Langzaam deed zij haar ogen open en knipperde een paar keer tegen het licht.
Ze liet zich uit bed glijden en liep naar het raam.
Het uitzicht was vanuit de toren werkelijk adembenemend met het dorp en de akkers in de verte.
Elke ochtend genoot ze weer van het prachtige uitzicht.
Haar moeder had haar wel eens verteld over het dorp en ze wilde er maar wat graag naar toe, maar haar moeder was bang dat ze domme dingen zou doen of beroofd zou worden of zelfs ontvoert, nee ze hield haar dochter veilig in de toren totdat ze oud genoeg was om te trouwen met een man die zij voor haar had uitgekozen.

Ze had net ontbeten toen ze haar moeder hoorde roepen: "Rapunzel, Rapunzel laat je vlechten neer" want in de toren zat geen trap.
Snel liet Rapunzel haar vlechten zakken en trok haar moeder omhoog, maar deze keer kwam er ook iemand anders mee: een knappe jongen van ongeveer haar leeftijd.
Zijn gezicht was hoekig als een steen, huid goudkleurig als woestijnzand, haren zo vol als algen en zijn ogen zwart als de nacht; al met al een knappe jonge man.
Ze was op slag verliefd.
"Rapunzel, dit is jou verloofde" zei haar moeder, maar die hoorde haar al niet meer.
Ze was verdronken is zijn mysterieus, zwarte ogen.
"Het is me een eer jouw verloofde te mogen zijn Rapunzel" zei hij.
Zijn stem was laag en rustig wat een geruststellend effect op haar had.
"Mij ook, eh?" antwoordde ze.
"Dion" en hij pakte voorzichtig haar hand vast en het viel hem op hoe bleek haar huid eigenlijk was, maar het maakte haar niet lelijk, integendeel ze leek net een sprookje.
Haar rode haar glansde in het zonlicht en in haar ogen leken duizenden dingen in harmonie met elkaar te zijn.
"Ahem" kuchte haar moeder zachtjes en keek hen aan.
Met een zucht liet Dion haar hand los en draaide zich om naar het raam.
"Moet ik u naar beneden laten zakken?" vroeg ze vriendelijk.
Hij keek om en zei: "Omdat je het zo vriendelijk vraagt zal ik niet weigeren."
Langzaam liet ze haar vlechten zakken en vroeg vlak voordat hij over de rand zou stappen: "Wanneer zien we elkaar weer Dion?"
Hij legde zijn hand tegen haar wang aan en antwoordde: "Zo snel mogelijk en dan neem ik je mee" en met die woorden stapte hij over de rand.

De dagen erna bleef Rapunzel steeds uit het raam kijken of ze Dion zag, maar hij was in geen velden of wegen te bekennen.
Diep ongelukkig liep ze terug naar haar kamer.
Ze wist niet waarom, maar ze kon hem gewoon niet uit haar hoofd zetten; ze hoefde maar aan zijn naam te denken en ze kon zijn stem al horen.
Langzaam rolde er een traan over haar wang die met een zachte "plok" op de houten vloer terecht kwam. "Rapunzel, Rapunzel waarom huil je?" klonk de stem van haar moeder achter haar.
"Dion" zei ze alleen maar.
"Lieverd ik weet zeker dat hij wel terug komt, hij is immers je verloofde" en ze sloeg haar armen beschermend om haar heen.
Dagen gingen voorbij en ze werden weken en die werden maanden.
Ze had de moed dat Dion ooit nog terug zou komen al bijna opgegeven toen ze een bekende stem hoorde zeggen: "Rapunzel, Rapunzel laat je vlechten neer."
Onmiddellijk liep ze naar het raam toe waar het geluid vandaan kwam en gooide zonder nadenken haar vlechten naar beneden. Ze voelde het gewicht van een man en hoopte vurig dat het Dion zou zijn.
Maar hij was het niet.
In de opening verscheen het kwaad grijnzende gezicht van de meest gevreesde bendeleider van de buurt (wat zij natuurlijk niet wist). Geschrokken deed ze een stap achteruit, maar de grijnzende man pakte haar bij haar pols en trok haar over de rand heen.
Ze dacht dat ze zou vallen en gilde, maar toen ze na een paar seconden nog steeds niets voelde behalve dan een hand die haar pols zowat fijn kneep, keek ze voorzichtig om laag. Ze schrok van de hoogte en kneep snel haar ogen dicht.
Dan wordt alles zwart.

Uitvoering opdracht:

De uitvoering van je opdracht is goed. Je hebt een totaal andere draai eraan gegeven, maar we vonden het verhaal op sommige plaatsen wel een beetje vaag. Zo snapten we niet helemaal wat er met Dion is gebeurd, en waarom die leider er opeens komt. Dit had je wel een beetje meer mogen uitwerken.