Ang buhay ng tao ay dumadaan sa tatlong henerasyon. ang henerasyon ng pagkabata, pagkabinata/dalaga, at ang henerasyon ng mga matatanda. kaya ko ito sinulat dahil ako lamang ay napadaan lamang sa site na ito. aksidenteng napindot ko at yun nagsimula na ang aking pag type..
(WARNING: BIBIGYAN KO MUNA KAYO NG PATIKIM)
ako si nicole bata palang kami ni lester..mag kasama na kami dahil ang mga magulang namin ay parehong magkaibigan.. kaya siguro kung saan ako magpuntang eskwela dun din sya..magkasama kami sa tawanan sa kulitan at sa kalungkutan... pero nang habang lumalaki kami ay unti unti akong nahuhulog sa kanya...kaya di ko alam ay mahal ko na sya hindi ko sinasabi sa kanya ang nararamdaman ko kasi baka pag sinabi ko ay iwasan nya ako
hanggang sa isang araw sa trabaho sinundo nya ako sa trabaho ko sumakay ako sa kotse nya dumaan kami sa bundok ng balete sabi nila marami daw ang nag papakitang multo,engkanto,aswang at kung ano-ano pa pero d ako naniniwala doon dahil wala pa akong nakikita
maya-maya huminto ang kotse ni lester sa harap ng puno ng balete lumabas sandali si lester para tignan kung ano ang problema siguro mga 2 oras na kami sa bundok at mag 12:00 na ng gabi...may naririnig akong umiiyak sa likod ng kotse at ng tinignan ko sa front mirror nagsisisigaw ako kasi meron akong nakita na isang batang babae ng duguan ang mukha at punong puno ng sugat sa katawan hanggang sa puntong lumabas ako ng kotse at hinila ko ang kamay ni lester upang tumakbo palayo..........."teka lester bat ang lamig ng kamay mo?" tanong ko...pero doon ko namalayan na hindi pala si lester ang nahila ko. pumunta ako sa isang malaking puno at nag iiiyak may tumapik sa balikat ko pero hindi ko pinansin "nicole bakit ka tumakbo??" ahh si lester pala at napansin ko na medyo naliligaw na kaming dalawa...hangang may nakita kaming isang maliit na kubo.... at doon kami pansamantalang pumunta...... ng pumunta kami may isang matanda at biglang......(ABANGAN ANG SUNOD NA EPISODE)
