Impossible

Εγώ είμαι το παρελθόν του

"Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν δεκαπέντε..Είχα μια ωραία σχέση που κράτησε δύο χρόνια..Είμασταν πολύ ευτυχισμένη και όλοι μας ζηλεύαν..Την σεβόμουν..Και αυτή έκανε το ίδιο..Όμως μια μέρα έμαθα ότι με απάτησε για άγνωστο λόγο!Άλλαξα από τότε,άρχισα να πείνω να καπνίζω και να μην με νοιάζει τίποτα,πείραζα όλα τα άτομα επειδή απλά εγώ δεν ήμουν και είμαι..Ευτυχισμένος".Είπε ενώ ήταν έτοιμος να δακρύσει.Δεν ήθελα να τον δω να κλαίει και τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα.Τώρα που έμαθα κάτι γιαυτόν μπορούσα να τον εμπιστευτώ..Δεν με νοιάζει τι λέει η Ελένα ή ο Μπρους..Δεν τον ξέρουν όσο εγώ..Δεν ξέρουν για το παρελθόν του,εγώ όμως τώρα ξέρω.."Θα σε πάω στην εστία".Είπε και με σηκώσε από την άμμο.Στο δρόμο για το αμάξι πήγαμε χέρι χέρι,άνοιξε την πόρτα και μετά που μπήκε στο αμάξι μου έβαλε την ζώνη.Μέχρι την εστία δεν είχαμε όρεξη να μιλήσουμε και λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε στο κτίριο όπου βρίσκεται.Μου έβγαλε την ζώνη και βγήκε από το αμάξι,μου άνοιξε την πόρτα και με βοήθησε να σηκωθώ,κοιταζόμασταν για λίγα λεπτά αλλά αποφάσισα να μιλήσω."Πρέπει να φύγω".Με κοίταξε περίεργα."Θα τα ξαναπούμε";Είπε χαμογελαστά."Φυσικά".Είπα αμήχανα αλλά χαμογελαστά.Με έπιασε από την πλάτη και με κόλησε στο αμάξι.Άρχισε να με φιλάει βασανιστικά και τα δόντια του δαγκώναν τα χείλια μου,ήθελα να ξανανιώσω την ανάσα του,μου άρεσει και δεν ξέρω άμα την ξεπεράσω ποτέ,σήκωσε τα χέρια που στο κεφάλι μου ώστε να με κολίσει πιο πολύ στο αμάξι και να μην με αφήσει να φύγω,κάθε δευτερόλεπτο γινόταν πιο βασανιστικό και δεν τον άφησα να σταματήσει..Άρχισε να βογκάει το όνομα μου..Του άρεσε πολύ η στιγμή..Όμως αποφάσισε να σταματήςει."Καλύτερα να πηγαίνεις".Είπε κάπως απότομα και μπήκε γρήγορα στο αμάξι,μετά αποχώρισε..Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα αλλά μόλις πήγα στην εστία ήμουν μια χαρά.Ήταν τόσο τέλειο!Ο τρόπος που με φιλούσε με ανέστησε..Η ανάσα του..Ο τρόπος που με κρατούσε όλα ήταν τέλεια.Ερωτεύτηκα!Άνοιξα την ξύλινι πόρτα και η Ελένα ήταν στο λάπτοπ.Σηκώθηκε και πλησίαζε."Που ήσουν";Είπε απότομα,τι στο διάολο δεν είναι η μάνα μου!"Στην παραλία".Της είπα σαν το χαζοχαρούμενο..Σαν;Με κοίταξε απότομα."Με ποιον";Δεν έχω σκοπό να της πω θα λέει βλακείες πάλι και δεν θέλω να μου χαλάσει την χαρά."Με τον Ντέ..Με την μοναξιά ενοώ..Διάβαζα Άλγε..Κοινωνιολογία ενοώ".Είμαι ηλίθεια..Δεν κάνω καν άλγεβρα τι στο.."Μάλιστα δεν το συνεχίζω".Είπε απογοητευμένη."Πάω να κάνω μπάνιο".Είπα αμήχανα,άρχισε να γελάει."Ντιάνα γύρισε από την κοσμάρα σου,ξέρεις τι ώρα είναι";Τι ώρα είναι;Κοιτάζω το κινητό μου και έλεγε..Έντεκα!Τι;Πρώτη φορά γυρίζω τέτοια ώρα..Ουάου ρεκόρ."Δεν πειράζει..Μυρίζω αλμύρα".."Καλά".Είπε κουρασμένη.Πήρα το νεσεσέρ μου και μπήκα στα γυναικεία μπάνια.Ένιωθα το ζεστό νερό στο ντουζ..Με ηρεμεί τόσο πολύ αλλά δεν έτυχε σήμερα κάτι κακό..Αντιθέτως ήταν τέλεια μέρα..Φιλήθηκα με τον Ντέρεκ ο θεέ μου!Ήταν τόσο τέλειο που έρχεται να τσιρίξω!Εκεί που με φίλησε έξω από το αμάξι και δεν με άφησε να φύγω..Ήταν τόσο γλυκό..Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα της Ελένας και του Μπρους..Μετά από τις γλυκές σκέψεις μου έβαλα τις πιτζάμες που φορούσα εχθές και πήγα στην εστία..Δεν στέγνωσα τα μαλλιά μου όπως κάνω πάντα επειδή είναι σγουρά,αλλά τα έδεσα ένα χαμηλό κότσο για να μην μπερδέψουν όλο το βράδυ..Μόλις μπαίνω στην εστία βλέπω την Ελένα στο λάπτοπ και θυμήθηκα ότι..Δεν έχω κάνει τις εργασίες μου και είναι δώδεκα!Έτρεχα σαν το τρελό να βρω τα βιβλία μου και η Ελένα με είδε και γελούσε.''Ξανθούλα τι έγινε..Εσύ δεν είπες ότι διάβασες στην παραλία'';Είπε γελώντας.''Ε ναι αλλά δεν τα τελείωσα''.Σήκωσε το φρύδι της.''Ξέρω ότι ήσουν με τον Ντέρεκ,αλλά δεν θα ανοίξω το θέμα είμαι κουρασμένη''.Είπε κοιτώντας στην οθόνη,που στο καλό το κατάλαβε,νευριάζω όμως που δεν τον πάει είναι πολύ καλός.''Ξέρεις..Άμα τον μάθεις είναι πολύ καλός''.Με κοίταξε ενώ κάθισα στο κρεβάτι.''Ξέρω τον Ντέρεκ καλύτερα από τον καθένα''.Ναι καλά..''Εγώ ξέρω το παρελθόν του όμως..Εσύ απλά βλέπεις το πως δείχνει''.Γέλασε..Που είναι το αστείο;''Είμαι το παρελθόν του''.Είπε σαρκαστικά..Τι..Τι εννοεί.''Που το πας'';Είπα κάπως απότομα.''Ντιάνα καληνύχτα θα τα συζητήσουμε αυτά άλλη φορά''.Είπε ενώ έκλεισε το λάπτοπ και ξάπλωσε.Δεν έκανα τον κόπο να το συνεχίσω έπρεπε να διαβάσω..Όμως τι εννοεί είναι το παρελθόν του;Θα σπάσει το κεφάλι μου.Ντιάνα μην τα σκέφτεσαι αυτά τώρα..Ώρα για διάβασμα!Περνούσε η ώρα και μόλις τελείωσα πήγε δύο..Να δω πως θα σηκωθώ αύριο..Πήγε πρωί και ακούω μια φωνή να μου λέει Ντιάνα ξύπνα..Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω την Ελένα να με σκουντάει..''Άσε με''.Της είπα απότομα..Νυστάζω είναι νωρίς..''Δεν θέλω να σε ανησυχήσω αλλά είναι οχτώ''.Τι!Πρώτη φόρα ξυπνάω τόσο αργά.''Τι!Δεν θα προλάβω''.Μου γέλασε.''Έχεις πολύ χρόνο..Μην ανησυχείς''.Σηκώθηκα βιαστικά και έβαλα ότι βρήκα,μια μαύρη φόρμα με μια μαύρη μπλούζα σκέτη που φτάνει μέχρι την μέση και τα άσπρα σταν σμιθ.,τα μαλλιά μου τα έδεσα κότσο και δεν έκανα τον κόπο να βαφτώ,όμως όταν ετοιμαζόμουν ήμουν γεμάτη χαμόγελο,έβαλα τα μαύρα γυαλιά μου και είμαι έτοιμη για το μάθημα.Η Ελένα με είδε περίεργη και πλησίασε..''Γιατί τόσες ορέξεις ακόμα και αν άργησες να ξυπνήσεις'';''Είπε παιχνιδιάρικα.''Είμαι ευτυχισμένη Ελένα''.Μου σήκωσε το φρύδι.''Ντιάνα έχεις μπερδέψει λίγο τα πράγματα,την ευτυχία την βρίσκουν σπάνια οι άνθρωποι..Άλλο η διασκέδαση και άλλο η ευτυχία''.Μου είπε με χαμόγελο..Ναι καλά..Όλα πάνε τέλεια..Θέατρο,Ντέρεκ όλα!''Καλά πρέπει να φύγω τα λέμε''.Είπα παιχνιδιάρικα και πήρα την πόλο τσάντα,η Ελένα ήταν νευριασμένη.''Δεν με παίρνεις στα σοβαρά''.Είπε απότομα και γύρισα.''Καλά''.Είπα ξανά παιχνιδιάρικα.''Θα σε κανονίσει άλλος,εγώ δεν μπορώ''.Είπε με το ίδιο ύφος.''Φέρε όποιον θες δεν αλλάζω γνώμη".Είπα και ξαναγύρισα για να φύγω.''Θα το δούμε''.Είπε και έκλεισα την πόρτα χωρίς να δώσω σημασία σε αυτήν την φράση..Ας δει την δικιά της ζωή δεν της έκανε κάτι ο Ντέρεκ!Το παρελθόν του..Αφού καν δεν τον είχε γνωρίσει..Ηλίθια Ελένα!Δεν έχω χρόνο να την σκέφτομαι σε πέντε λεπτά ξεκινάει το μάθημα..Έτρεχα να προλάβω και μόλις έφτασα είχαν μπει είδη..Σκατά!Μπήκα απότομα στην αίθουσα διδασκαλίας και με κοίταξαν όλοι με διάπλατα μάτια.''Α,συγνώμη απλά..Άργησα να ξυπνήσω''.Είπα αμήχανα,είδα ένα γελάκι και φυσικά ήταν του Μπρους.''Δεν πειράζει δεσποινίς όμως έδωσα την θέση σας στον Τρίστιαν,ξέρετε''.Είπε ο καθηγητής.''Δεν πειράζει''.Είπα αμήχανα ξανά.''Υπάρχει μια κενή θέση δίπλα στον κύριο Γκόμεζ,καθίστε δίπλα του''.Τι!Εγώ και ο Μπρους κοιταζόμασταν με διάπλατα μάτια αλλά δεν αντιδράσαμε στην απόφαση σου,δεν είναι η ώρα..Έκατσα δίπλα στον Μπρους και είχαμε πολύ κενό που μπορούσε να καλύψει την αμηχανία μας.Το μάθημα πήγε όπως τις άλλες φορές,εκεί που πήγα να φύγω νιώθω στο άγγιγμα στον καρπό,την αίσθηση που με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά.Ήταν ο Μπρους που με τράβηξε πιο κοντά του.''Ντι πάμε μια βόλτα''.Είπε παιχνιδιάρικα,ε;Για πιο λόγο να πάω μαζί του;''Γιατί να πάω βόλτα με έναν βλάκα σαν εσένα";Είπα απότομα."Γιατί τυχαίνει να είμαστε μαζί στην θεατρική".Όχι..Ναι καλά!"Μην μου πεις".Μου έγνεψε καταφατικά.Σκατά!"Λοιπόν θες";Είπε με το ίδιο ύφος.Ξέρεις δύο ώρες έχουμε διάλειμμα και δεν θα έχω τι να κάνω οπότε..Ας το δοκιμάσω,αλλά άμα με εκνευρίσει έχω φύγει!"Πάμε".Είπα με χαμόγελο και πήγαμε στο πάρκο.

Οι συμβουλες σας μου δωσαν ιδεες οποτε θα τις δειτε στο επομενο κεφαλαιο γιατι αυτο τι ειχα ετοιμασει ειδη..Ευχαριστω πολυ