Ήταν 20...
Πάντα το ήθελε πάντα πίστευε πως το να είσαι μεγάλη έχει πιο πολλά καλά, όχι αλλο σχολείο και μαθήματα, δεν της άρεσαν τα βαριόταν ότι είχε μάθει το είχε μάθει από τους ανθρώπους ότι έπρεπε κατά την γνώμη της να ξέρει το ήξερε. Δεν περίμενε από κανένα βιβλίο και κανέναν σπαστικό καθηγητή να της μάθει τίποτα. Μεγάλωσε τελείωσε το σχολείο, δεν έδωσε πανελλήνιες ή το οτιδήποτε. Αυτό που την ενδιέφερε από μικρή ήταν η τέχνη. Το οτιδήποτε είχε σχέση με τέχνη. Φωτογραφία, ζωγραφική, θέατρο, οι άνθρωποι. Ναι οι άνθρωποι...πίστευε ότι ήταν ένα δημιούργημα τόσο έξυπνο, πήγαινε μπροστά με τη δικιά της λογική αυτή που έλεγε πως όλα είναι τέχνη, ακόμα και εσύ είσαι τέχνη και ακόμα και αν σπάσεις και δεν αντέξεις αλλο πάλι παραμένεις ένα πολύ όμορφο κομμάτι ένα μοναδικό δημιούργημα. Το μωσαϊκό ακόμα και σπασμένο τέχνη θεωρείτε. Ο καθένας μας είναι μοναδικός, μοναδικό δημιούργημα με τα λεγόμενα της. Δεν της άρεσε η μέρα την βαριόταν ήλιος, πολυκοσμία, ήθελε να είναι μόνη της, να πίνει μόνη της τον καφέ της, να βγαίνει μόνη της βόλτα, να παίρνει μόνη της το λεωφορείο, να περπατάει μόνη της στον δρόμο, να είναι μόνη της με τον εαυτό της. Δεν ήθελε ανθρώπους δίπλα της, γιατί κάποτε είχε πληγωθεί πολυ. Πιστευτέ πως κανένας τελικά δεν μπορεί να την ανεχτεί να την αντέξει με όλα της τα μειονεκτήματα. Έτσι επέλεξε την μοναχική ζωή, όχι φίλους, όχι επικοινωνία με τόσο κόσμο, απλά μόνη της αυτή και ο εαυτός της. Κάποια μέρα περπατάγε στον δρόμο, με ένα ζευγάρι ακούστηκα στα αυτιά είχε αφεθεί τόσο πολύ στην μουσική που όλα γύρω της ήταν αδιάφορα, ώσπου κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι της και το βλέμμα της έπεσε πάνω του. Στον άνθρωπο που θα καθορίσει το πως βλέπει τον κόσμο και την ζωή. Που θα της φέρει τα πάνω κάτω, θα γίνει απαραίτητος στην καθημερινή της ζωή ένα πράγμα σαν τα πόδια με τα παπούτσια. Όπως το ένα χρειάζεται το άλλο. Το πιο σημάντικό ήταν όμως πως της έμαθε να μην εξαρτάται από κάνεναν άνθρωπο να αγαπάει μεν να μην εξαρτιέται δε. Γιατί ακόμα και αν στο τέλος μείνει μόνη πρέπει να μπορεί να τα βγάλει πέρα, να είναι δυνατή, να ζει γι αυτήν.
