မနက္မိုးလင္းလို႔မ်က္လံုးေလးဖြင့္ၿပီးေဘးဘီကို
ျကည့္လိုက္ေတာ့အေစခံေတြသူ႔ေ႐ွ႕မွာဒူးေထာက္
ေနၾကတယ္။အျမင္ခ်င္ဆံုးမ်က္ႏွာလံုးကိုပံုေဖာ္
ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာေလးမ်က္လံုး
ထဲဝင္လာတယ္။ဘယ္သူသိမလဲကြၽန္မျမင္ေနတဲ့
႐ုပ္ေလးက8ႏွစ္သားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ပံုရိပ္ေလးေတြဆိုတာ။မေမ့ႏိုင္ပါဘူး။မဟုတ္ဘူး
ေမ့လို႔ကိုမရတာေမ့ဖို႔လည္းမေတြးဖူးဘူး။9
ႏွစ္ေက်ာ္။9ႏွစ္ေက်ာ္႐ွိေနပါၿပီ။အိပ္ယာကထၿပီ
ဆိုတာနဲ႔အေစခံေတြအေႁခြရံေတြမ်ားျပာျပာသလဲ
ဂ႐ုစိုက္ေနၾကတာသိပ္မုန္းဖို႔ေကာင္းတာပဲ။မင္း
သမီးေလးဆိုတဲ့အဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကိုအရမ္းမုန္း
တယ္။တစ္ႀကိမ္ေလာက္ဒီအခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြၾကား
ကလြတ္ခ်င္တယ္။~~~~~~~~~~~~~~~
*မင္းသမီးေလးႏိုးၿပီလား*အသံနဲ႔အတူအထိန္းတော္မေလးbaekkieဝင္လာ
တယ္။သူ႔တြက္အားကိုးရသူပါ။သူငယ္ခ်င္းဆို
လည္းဟုတ္တယ္။ညီအစ္မဆိုလည္းဟုတ္တယ္
သူဘာမွမေျပာပဲအထိန္းေတာ္ေတြကိုထြက္သြား
ဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့baekkieျပင္
ေပးထားတဲ့ေရဇလံုေလးထဲအဝတ္အစားခြၽတ္ၿပီး
ဝင္စိန္လိုက္တယ္။မ်က္လံုးမ်ားမွိတ္ထားေပမဲ့
လည္းမ်က္ရည္ေတြကအဆက္မျပတ္က်ဆင္း
ေနတယ္။*မင္းသမီးေလးငိုေနတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲ။baek
ေၾကာင့္လား။baekလုပ္တာနာသြားလို့္လား*အထိတ္တလန္႔နဲ႔ေျပာၿပီးလည္းပင္းနဲ႔လက္ေမာင္း
အႏွ့ံတိုက္ေပးေနတဲ့အဝတ္စေလးကိုေအာက္ခ်
ၿပီးကြၽန္မမ်က္ႏွာေမးေစ့ကိုလက္ေလးနဲ႔မၿပီးမ်က္
ဝန္းေတြက္ိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီး*baekေၾကာင့္လို႔ထင္တာ။baekေၾကာင့္မဟုတ္
ဘူးပဲ။သတိရျပန္ၿပီလား။မေမ့ႏိုင္ေသးဘူးလား
လားမင္းသမီးေလးရယ္*သူ႔ေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတာနန္းေတာ္ကမင္းသမီးဆိုတာေကာ
သိရဲ႕လားမသ္ိဘူး။လူကိုေမးေစ့ေလးကိုင္လိုက္
မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးလိုက္နဲ႔။ဘာမွမေျပာရ
ေသးဘူးဘာျဖစ္ေနလည္းဆိုတာလည္းတန္းသိ
ေနတယ္။

ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Dear Lu
Randomေနာင္တဆိုတာေနာင္မွရတယ္ဆိုတဲ့စကားကိုlu.. ကိုယ္မင္းနဲ႔ေတြ႔မွယံုၾကည္မိတာပါ။မင္းႏွလံုးသား ကိုနာက်င္ေစခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကိုခြင့္မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔