Ezel çok üşüyordu.ama üşüyen bedeni değil kalbiydi.Az önce ne olmuştu kayra onu yüz üstü bırakıp gitmişti .Ezel şimdi ege denizinin o yağmurlu günü dalga dalga hareket eden denizin adeta içine girmişti boş bakışlarla denizi süzüyor bir yandanda hayatını adadığı adamın, kayranın neden gittiğini anlamaya çalışıyordu.Ama malesef bi anlam veremiyordu.Haykırmak istiyordu ağlamak,bağırmak istiyordu...ama yapamıyordu çünkü denizin sessizliği onun sesini ürpertiyor ve dışarı çıkmasına engel oluyordu.Ezel uzun uzun hayatının geri kalanını kayrasız nasıl geçireceğini düşünürken ansızın ezel in telefonu çaldı.Arayanın kayra nın annesi olduğunu gördü.Birden içine bi ürperti doğdu.Acaba kayra bi zarar mı görmüştü.Çok vakit kaybetmeden telefonu kulağıyla birleştirdi ve o korkunç çığlığı duydu.Kayranın annesi "kayra"diye haykırdı...ezel daha ne olduğunu anlamadan bi taksiye atlayıp kayranın evine gitti.kapıya vardığında etrafta insanlar ,kapıda insanlar vardı.Kalabalığı geçerek salona geçti ve kayranın içerde kanlar içinde yattığını gördü.o an diz çöktü daha elini o güzel yüzüne sürmeden ambulans geldi ve kayrayı soğuk sedyenin üstünde dışarı çıkardılar.ezel vakit kaybetmeden peşinden gitti.ambulansa bindi o an içinde ki sevgi o kadar acıttı ki onu kalbini tuttu.Kayra neden yapmıştı bunu kendini neden öldürmek istemişti.giderken ezeli sevmediğini söylemişti.Peki insan sevmediği biri için canına kıyarmı,acaba başka bi nedeni daha mı vardı.Ezel bunları düşünmenin zamanı olmadığını anladı ve kayranın elini tuttu elleri üşüyordu kayrasının avuçlarının içine aldı ellerini sıcak nefesiyle ısıtmaya çalıştı .Birden görevliler kayraya kalp masajı yapmaya başladılar .Ne oluyordu kayra onu bu karanlığın içinde bir başına bırakıp gidiyor muydu yoksa yine eskisi gibi ona şaka mı yapıyordu.
