The Key to His heart [Short Story]

[Author's Note]

Hello! So it's been more than a month since I got a request from someone. Finally! I was able to make the story she's asking. Hope you'll like this. This story just randomly came into my mind. =))

ENJOY! :D

--

Have you ever wonder how will you make someone love you? How will you make them fall head over hills for you? Or how will you know what's the key to his heart?

--

It's been 4 years, 4 YEARS since I've fallen in love with him. I did everything just to be close to him. I find ways just to know more things about him. But in the end all my efforts was just wasted.

"Oy Nissely!!! Ano ka ba naman kanina pa ako dada ng dada dito di ka naman pala nakikinig."

"Ha? Ay. Sorry bestie."

"Siya na naman ba iniisip mo? Ilang beses ko bang sasabihin sayo na kalimutan mo na siya. Mahirap abutin yung gusto mo girl!"

"Wala namang imposible eh bestie."

"Wala nga pero 4 YEARS ka ng naghahabol sa kanya pero ano IGNORED ka friend!"

Umiwas na lang ako ng tingin kay Xynna. Naturingang best friend ko siya pa nagda-down sa 'kin. ANG SWEET talaga. -_-

"OY!! ANO BA!! BESTIE!!!! PAKINGGAN MO NAMAN AKO!!! MUNTANGA AKO DITO EH!!!"

Humarap ako kay Xynna, akmang magpoprotest na sana ako ng bigla niya kong hinawakan sa may braso.

"Bestie..."

"Oh? Anyare sayo?"

"Si.. Si Riley yun dba?"

Tumuro siya sa likod ko. Agad naman akong tumalikod. May isang lalaking napaka-gwapong nakatayo di kalayuan samin kasama ang mga kapatid at kaibigan niya.

"Bestie Nes, parang may bago kay---"

"Mukhang nagpa-kulay siya ng buhok."

"Alam na alam mo talaga ang bago sa kanya! Hahahahaha! Iba talaga tama nun sayo ha?"

"Tumigil ka nga Xynna."

"Hay nako bestie. Di ka pa ba suko sa kanya?"

"Bakit ako susuko?"

"Eh kasi po 4 years na friend. Tanggapin mo na kasi hanggang Schoolmate at Fan Girl lang ang tingin nun sayo."

Napa-shut up naman ako sa sinabi ni bestie. Tama siya. Hanggang dun lang tingin sa 'kin ni Riley. Well, si Riley Thomas McDonough nga pala ang minamahal ko ever since 4 years ago. 1st year high school kami nun.  Tas 2 years ago bumuo sila ng banda ng mga kapatid at ng mga kaibigan ng kuya niya at in just few months agad-agad silang sumikat. Akala ko talaga aalis na siya sa school para mag-home and online schooling pero nagulat ako ng malaman ko na pinaglaban daw ni Riley na gusto niyang mag-stay sa school, since supportive mga kapatid niya sa kanya di siya nito iniwan. Buti na lang at may college din dito sa school namin.

"Earth to Nissely!!! Ano ba bestie! Wala ka na naman sa sarili mo. HAY NAKO PO."

"Sorry na bestie. Ikaw naman kasi eh. Napaka-SUPPORTIVE mo sa 'kin."

"I can feel the SARCASM bestie. ^_^"

"Ewan ko sayo. :P"

"Bestie bestie. Wag kalma ka lang ha?"

"Bakit?"

"Look who's heading our way."

Ngumuso si bestie sa may likod ko onit-onti akong sumulyap. Papalapit sila Riley sa place namin. Alam ko dadaanan lang nila kami. Kasi sa may tapat namin ung table nila. Wala namang nakalagay na table nila yun pero most of the students dito sa school alam na pwesto na talaga nila yun kaya walang pumepwesto dun. Sinundan ko lang sila ng tingin. At...