Κεφαλαιο 3-Περιέργεια

513 67 5
                                    

(Στην φωτο Ή Nina Dobrev ως Sam!)

Ηταν τοσο όμορφος!Τόσο διαφορετικός από τα άλλα αγόρια.Όχι πως τα αγόρια στο σχολείο μας είναι άσχημα απλώς αυτός ήταν...ξεχωριστός.Αφού κοίταξε καλά την αίθουσα ήρθε και κάθησε πίσω από το δικό μου θρανίο μιας και ήταν κενό για κάποιο λόγο.Η Κατρίνα από το απέναντι θρανίο,μου έσκασε ένα πονηρό χαμόγελο.Εγώ μόλις το είδα πήρα μια περίεργη γρινατσα σαν να της έλεγα "Πας καλά ρε χαζό;"Εκείνη κούνησε το κεφάλι της έχοντας ένα ύφος ειρωνιας κρατώντας ακόμα το πονηρό χαμογελο και γύρισε μπροστά της.

Σκεφτόμουν το αγόρι.Ήθελα Ν μαθω το όνομα του.Για την ακρίβεια ήθελα να βρω έναν τρόπο να ξεκινήσω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με αυτόν χωρίς να πάθω κανένα τρακ η να ντρόπιαστω όπως συνήθως!Τορε άρχισα να κοιταω τον χωρο γυρω μου και να βρω κάτι ενδιαφέρον για να του μιλήσω καθώς τα χέρι μου έπαιζαν με το μπλε στυλό.

"Θα ήθελα να μας θυμίσει κάποιος λίγα πράγματα για την Γαλλική Επανάσταση...Λίγα πράγματα, όπως ημερομηνία κ.λ.π" είπε ο καθηγητής κοιτάζοντας την αίθουσα με τα βαριεστημένα τομάρια.Κανείς δεν σήκωνε το χέρι του.Ούτε και τα φυτά της τάξης.Τότε ο καθηγητής πήρε ένα σοβαρό (πιο σοβαρό από ότι ηταν) ύφος και πήρε στα χέρια του ένα χαρτί με ονόματα από την έδρα.

"Κανείς;Ειλικρινά δεν γνωρίζει κανείς;"

Το καινούριο αγορι σήκωσε το χέρι του.Ο καθηγητής τον είδε όμως δεν τον επέλεξε ακόμα και αν ήταν ο μονος που σήκωνε το χέρι.

"Σαμανθα...Σαμανθα Χερινγκ.Για πες μας σε παρακαλώ μερικά στοιχεία για την Γαλλική Επανάσταση."

"Εμμμ....καταρχάς,ήταν οι περισσότεροι γάλλοι...πιστεύω"Είπα στριφογυριζοντας τα μάτια μου.Ακούστηκαν γέλια από τη τάξη.

"Δεσποινίς Χελινγκ,έχεις να μας πεις κάτι για αυτό το θέμα η οχι;"είπε ό καθηγητής που φαινόταν να χάνει την υπομονή του.

"Όχι..."ψελισσα..
"Πολύ καλά,μόλις παρουσιαστηκε μια καλή ευκαιρία να μάθουμε για αυτό,δεν νομίζετε?Για αυτό,αύριο θα γράψουμε ένα τεστ πάνω σε αυτό το θέμα."είπε ο καθηγητής και έκατσε στην καρέκλα του ελέγχοντας τα χαρτιά που είχε πάνω στην έδρα του.Καλά,δεν έδωσε καθόλου σημασία στο αγόρι που σήκωσε το χέρι?

"Για την αλήθεια,χεστηκα για την Ιστορία.Για την Γαλλική Επανάσταση.Για όλα.Είχα τόσα νεύρα.Είχα γίνει ρεζίλι στο καινούριο αγόρι.Οκ,δεν ήταν και κάτι το τραγικό αλλα εντάξει..."

Ενώ συλλογιζομουν,ενιωσα κάτι ελαφρύ να ακούμπησε την πλάτη μου.Γύρισα και είδα πως στα τελευται θρανιΑ της μεσαίας σειράς (εγώ ήμουν στην αριστερη) κάθονταν σταυροποδι κατι κορίτσια με πολυυυ μοδατα ρούχα και περιποιημένα μαλλια /πρόσωπο(με ένα κιλό μεικ απ πάνω του).Αυτές δεν ήταν για σχολείο έτσι όπως είχαν ντυθεί αλλα για καλλιστεία.Μου έκαναν κάτι χαζές γκριμάτσες και που πετούσαν χαρτάκια.Επίσης τις είδα να κουλλουσαν πάνω στο και καινουριο αγόρι αλλα αυτό δεν έδειχνε να είχε ενδιαφέρον.Τότε το κουδούνι χτύπησε...
-----------------------------------------------------

Γεια σας!Είμαι καινούρια στο wattpad και αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία οποτε δεν ξέρω αν είναι αρκετά καλή!Αν σας άρεσε ψηφίστε την και Γράψτε και ένα σχόλιο!Θα με βοηθήσετε πολυ!

Ζωή Με Βρυκόλακες Donde viven las historias. Descúbrelo ahora