The One

Hoofdstuk 1

Mijn telefoon gaat. Ik kijkt op mijn scherm. Onbekend. Zal ik opnemen? Meestal als ik gebeld word door een onbekend nummer is het James. James pest me al heel lang. Ik ben het zat, ik klik hem weg. Opeens hoor ik de deur.
'Hey schat.'
'Hoi pap, hoe was werk? Beetje veel verkocht?'
'Valt mee, een paar sloten, 2 fietsen en 1 fiets gerepareerd.'

Mijn vader werkt bij een fietsenboer. Dus veel hoeft hij niet te doen op zijn werk. Maar vragen mag altijd natuurlijk.

'Ik ga huiswerk maken.' Zeg ik, en ik loop naar boven.

Ik doe de deur van mijn kamer open en ga aan mijn bureau zitten. Ik pak mijn boeken en leg ze op mijn bureau. Opeens zie ik een briefje op mijn bureau liggen, er staat op in mooie letters: Pepper. Ik vouw hem open, er staat in: 'Qrq yvmg wv frgeviplivnv.' Wat betekend dat? Welke taal is het? Van wie is het? Zoveel vragen gaan er nu rond in mijn hoofd. Ik laat het los en begin met wiskunde. Na een drie kwartier is het eindelijk klaar. Ik zet mijn wiskundeboeken terug in de kast en zie weer een briefje liggen. Weer staat mijn naam erop. Ik vouw het open: 'Qrq yvmg wvtvmv nvg illw.' Weer dezelfde vragen door mijn hoofd. Ik ga naar beneden. Mijn broer Mike zit op de bank tv te kijken.

'Hey.' Zeg ik, 'Waar is pap?'

'Boodschappen doen, hoezo?'

'Gewoon, ik moet hem iets vertellen.'

'Wat dan?'

'Ik krijg zomaar ineens briefjes in een rare taal en ik weet niet van wie.'

'Laat eens zien dan.'

Ik loop naar boven, pak de briefjes en neem ze mee naar beneden.

'Kijk.' Zeg ik tegen Mike, en ik geef hem de briefjes. Hij vouwt ze open en probeert ze te lezen:

'Dit is zeker raar, maar papa zal over een paar minuutjes wel weer terug zijn.' Zegt hij, en hij gaat weer tv kijken. Ik kom naast hem op de bank zitten en kijk mee. Voor 10 minuten kijken we een heel stom programma: Top Gear. Een paar mongolen die in auto's racen of zo: heel saai dus. Maar dan horen we de deur en papa stapt binnen. Voor ik hoi kan zeggen, begint Mike al:

'Pap, Pepper krijgt rare briefjes in een rare taal die we niet begrijpen en we weten ook niet van wie ze zijn.'

'Laat die briefjes eens zien.' Zegt hij en Mike geeft de briefjes aan pap. Hij staart er een tijdje naar en zegt dan: 'Wacht hier even oké?' En pakt dan zijn telefoon, loopt naar de keuken en begint te bellen. We kijken weer even TV, maar dan komt hij alweer terug. 'Waar ging dat over?' Vraagt Mike. 'Er komt dadelijk even iemand langs.' 'Waarom?' Vraag ik. 'Om die briefjes voor jullie te vertalen.'

De deurbel gaat, ik spring op, doe de deur open en zie voor mij een lange man staan met bruin haar. 'Hallo, ik ben Gerard.' Zegt de man, en hij schud mijn hand. 'Jullie hadden rare briefjes in een rare taal?'
'Ja.' Antwoordt Mike, nog voor ik kan antwoorden. 'Dit zijn ze.' Zegt hij, en hij geeft de briefjes aan de man. De man kijkt er heel even naar en zegt dan: 'Dit is Acriaans.'
'Acriwatte?' Vraag ik aan de man, en ik kijk hem raar aan. 'Jongens, we moeten dadelijk even praten, dan leg ik het jullie allemaal uit.' Zegt papa met een serieuze blik. 'Zou ik die briefjes mee mogen nemen?' Vraagt de man. 'Dan bel ik je de vertaling als ik het heb, Daniel.'
'Is goed.' Antwoord pap, en de man loopt de deur weer uit.