My only way out

6

Fawaka mensjes, weer een nieuwe deel. In zo n korte tijd...? Ja ja mensen. Ik dacht, laat ik is een keer wat mensen blij maken. Right..?

'Adam, dat moet je niet zeggen. Als jij de wereld verlaat, ga ik met je mee!' Antwoordt ik fel. Met tranende ogen kijkt hij me aan. En geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Ik moet naar school, ga je mee?' vraagt hij, terwijl hij zijn neus aan zijn mouw afveegt. 'Ik kom eraan.' fluister ik. Hij knikt en loopt weg. 

(...)

Als ik de bel gaat, slof ik naar mijn lokaal, en snel ik naar mijn plekje achterin. 'He chagrijn, niet zo goed geslapen vannacht?' antwoordt Jaiden zo vrolijk als maar kan. 'Jaiden, please, please, please. Houdt  je kop. En ga weg. antwoordt ik vermoeiend. 'Nope.' antwoordt hij. Ik geef hem de blik, sta op, en loop weg. Ik vind een nieuwe plek aan de andere kant van de klas. Vandaag geen Jaiden, alleen rust.

(...)

Wanneer ik buiten sta, loop ik naar mijn fiets. Ineens wordt ik vast gepakt aan mijn arm. Ik draai mij om, en kijk in de ogen van...

'Jaiden...? Wat moet je?'sis ik.

'Wat moet ik? Wat is er mis met jou?!' zegt hij boos.

'Is het moeilijk?'

'Wat?'

'MIJ FACKING MET RUST LATEN!?' Schreeuw ik.

'Ik ben de enige jongen, die een vriend voor je wilt zijn. Ik ben de enige jongen, die jou wat aandacht geeft. En nu, ben je die enige jongen kwijt. Je zoekt het uit Amara. Nu snap ik waarom niemand iets met jou te  maken wilt hebben. Je bent een verwaande bitch!' roept hij boos.

'Ik ben alles behalve verwaand.' Fluister ik. 'Je moest eens weten wie ik echt ben, ik ben dood Jaiden, D-O-O-D. Alleen zit ik in een lichaam dat zuurstof inneemt en uitademt. Ik ben niks anders dan dood. fluister ik kalm.

En met die woorden.

Loop ik niet weg,

Nee,

Ik blijf staan. En kom dichtbij Jaiden staan. Net voor zijn neus. 

Langzaam verdwijnt de ruimte tussen ons.

'Ik zal je weer laten leven Amara.'

En met die woorden drukt hij zijn lippen op de mijne.