Usulca Fısıldadı Zaman

Ne sevebilir, ne de terk edebilirsiniz

Bir gün öyle bir insana tutulursunuz ki

Ne sevebilir, ne de terk edebilirsiniz

Alıp verdiğiniz her nefeste onu hatırlarsınız

Bir bakmışsınız

Kör kütük aşık olmuşsunuzdur

"Daha önce hiç yaşamamışım." dersiniz

Onunla gözlerinizi kapatır

Onunla gözlerinizi açarsınız

Ona o kadar çok bağlanırsınız ki

Artık tüm hayallerinizi onunla süslersiniz

Her beğendiğiniz şarkıyı, ona armağan edersiniz

Onu her hazırladığınız da, sebepsiz yere güldüğünüzü görürsünüz

Bazen yazdığınız şiirin mısraların da

Bazen kurduğunuz sohbetlerin ortaların da, onu andığınızı fark edersiniz

Günlük yaşantınızı, ona göre planladığınızı anlarsınız

O kadar çok seversiniz ki, tüm ömrünüzü onunla geçirmek istersiniz

Geçmişinize dönüp baktığınızda, çok değiştiğinizi görürsünüz

Biraz korkarsınız ama " Onun için değer!" dersiniz

Öyle bir sevdaya sahip olursunuz ki

Hesapsız, çıkarsız, karşılıksız olur

Farkına bile varmadan, tüm zerrenizle sevmiş olursunuz

Hayatın size hep güleceğini sanırsınız

Yanılırsınız..

Göz açıp kapayana kadar, alt üst olursunuz

Kurduğunuz tüm hayallerinizin yıkıldığını görürsünüz

Hiç bitmez dediğiniz sevdanızın, gizli hançerleri ışıldamaya başlar kalbiniz de

" Neden eskisi gibi değil? " diye düşünmeye başlarsınız

Yavaş yavaş bitbirinizden uzaklaşmaya başladığınızı fark edersiniz

Eskisi gibi olmayı, birşeyleri düzeltmeye çalışırsınız

Ama siz ona yakınlaştıkça, onun sizden uzaklaştığını görürsünüz

Artık ona armağan ettiğiniz şarkıları dinlediğinizde, göz yaşlarınıza boğulursunuz

Kapı arasından gelen kokuyu hatırladığınız,da, kendinizden geçeceksiniz

Onu gerçekten çok özlediğinizi fark edeceksiniz

Artık cümlelerenizi " Keşke " kelimesiyle kurmaya başladığınız göreceksiniz

" Keşke benim onu sevdiğim kadar oda beni sevseydi."

" Keşke gitme deseydim. " diyeceksiniz

Ama artık yanınızda olmadığını kabulleneceksiniz

Dostlarınız " Zamanla geçer. " cümleleriyle sizi teselli ettiğini göreceksiniz

Ama bir tek siz anlayacaksınız geçen tek şeyin zaman olduğunu

" Görmesem belki unuturum. " diye düşünmeye başlayacaksınız

Ama onu bir daha asla göremeyeceğinizi hatırladığınız da, ona daha çok bağlandığınızı göreceksiniz

Artık kör kütük aşık değilsinizdir

Tüm yanlışları görürsünüz

Herşey eskisi gibi olsun diye çabalarsınız

O sevgisizliğinize yorar bunu, suçlu yine siz olursunuz

Bir bakışıyla alır tüm emeğinizi elinizden

Yırtar atar, yazdığınız tüm şiirlerinizi

Yavaş, yavaş gülmeyi unutursunuz

Zehir akar dilinden, konuşturmaz, suçlar, yargılamadan infaz eder, size karşı olan tüm duygularını

Mühürler dudakkarınızı, tek kelime dâhi edemezsiniz

İçten içe canınızın acıdığını hissedersiniz

Anlarsınız terk edeceğini

Çekip gitmek istersiniz bu şehirden

Göçebe hayallerin devrini başlatırsınız

Giden o değilde siz olursanız, ihanet damgasını yersiniz

Tutkulu aşklarda, ölümdür ihanetin bedeli
Koynunuzda beslersiniz, yüreğinizi söküp paramparça etsin diye

O kadar çok acı çekersiniz ki, farkına varamazsınız

Bir zamanlar varlığıyla bile sizi karanlıkların içinden söküp çıkaran kişi

Şimdi aşkınızın karşılığını, sizi ölüme terk ederek ödediğini gördüğünüzde

" Keşke seni sevmeseydim. " dersiniz

Herşeye rağmen seveceğinizi bildiğiniz halde,

Kısacası, ne sevebilir, ne de terk edebilirsiniz...