fuck the rules, I'm going to be badass

Hoofdstuk 26.

She said: "I'm afraid of falling." and he whispered: "It's ok, I have wings."

P.o.v.Leah:

Ik lig met mijn hoofd tegen Axel's borst en mijn armen om zijn nek. Zijn armen liggen stevig om mijn middel. We zitten al een tijdje zo, en ik vind het prettig. Gewoon even geen drama, geen shit waar ik rekening mee moet houden, gewoon even ik en mijn gedachten. En Axel's kloppende hart tegen mijn oor. De ketting die ik van hem heb gehad schittert in het zonlicht dat door het raam valt. De ketting is prachtig. Ik moet weer blozen als ik denk aan het moment waarop hij de vriendschapsketting om mijn hals zag hangen. Ik heb niet echt een reden waarom ik hem nog droeg, ik heb er volgensmij gewoon niet meer aan gedacht. Ik kijk op als Axel verschuift, en ik betrap hem op staren. Naar mij. Met puppy-ogen. Ik smelt vanbinnen, en kruip nog wat dichter tegen hem aan. Dan herrinder ik me opeens Claudia's woorden: wordt niet verliefd op hem lee, dat word je dood!

Ik denk aan haar gezichtsuitdrukking, en besef me dat er zoveel liefde voor mij op haar gezicht stond. Ze houd zoveel van me. Ik besluit dat zodra ik thuis ik m'n telefoon pak en haar bel om te zeggen hoeveel ik van haar hou. Erg veel zegmaar. Ze voelt als een zus voor me. De zus die ik nooite heb gehad of had kunnen zijn, omdat mijn ouders één kind genoeg vonden.

Als ik weer naar Axel's gezicht kijk zie ik waarom ik aan Claudia moest denken. Ze kijken me allebei aan met zoveel liefde, dat ik er bijna bang van wordt. En dat zet me aan het denken. Zou ik er goed aan doen om voor Axel te vallen? Als in verliefd worden? Zouden we een toekomst samen hebben, of is dit maar voor even? Ik weet dat ik er alleen achter kan komen als ik voor hem val, maar dat zou mijn dood kunnen worden.

Ik kijk naar Axel en zeg zacht: 'ik ben bang om te vallen. Heel hard. Dat het zoveel pijn doet dat ik niet meer op kan staan.' Hij weet gelijk waar ik het over heb, en probeert me nog dichter tegen zijn borstkast aan te trekkken, maar dat lukt eigenlijk niet want ik lijk al een aanhangsel van hem. Hij geeft me een kus in mijn haar en fluistert: 'dat komt goed babe, I have wings.

Ik kan er niks aan doen, en schiet in de lach. Hij kijkt me verontwaardigd aan.

'Ben je dan een gevallen engel of een gewone engel?'

Roep ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen van het lachen.

Hij wiebelt mysterieus met zijn wenkbrauwen en zegt: 'Princess, I'm the devil himself, so you can't run away from me. I've got wings.'

Ik lach nu nog harder en geef hem een kus op zijn kaak. Hoger dan zijn kaak kan ik namenlijk niet komen. Ik zit op Axel's schoot, met zijn armen nog steeds om mijn middel, maar nu rust zijn hoofd op mijn hoofd. Als hij het merkt begint hij plagend kusjes te geven in mijn nek.

'Axel, als ik ook maar één zuigzoen ontdek, leg ik je om. Klara ondekte er gister één, en ik werd net zo rood als de aardbeien die ik aan het eten was.'

'Mhh, ze vond het vast niet erg, ze vindt me een schatje. Bovendien kunnen de jongens dan ook zien dat je al bezet bent, en dan blijven ze uit je buurt.'

Ik word weer net zo rood als de aardbeien die ik gister had, en Alex grijnst naar me, omdat hij weet dat hij me verlegen heeft gemaakt. Hij geeft me een zoen op mijn voorhoofd en zegt:

'Litlle one, zullen we nog een rondje gaan rijden?'

Ik knik en spring vlug van zijn schoot af. Hij gaat ook staan, en als ik weg wil lopen trekt hij me vlug naar zich toe, en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

Lachend geef ik hem een duw, wat niks uitmaakt want het lijkt of hij van staal is gemaakt.

'Wie heeft jouw toestemming gegeven om mij te zoenen, trouble?'

Hij trekt zijn wenkbrouw op en zegt: 'sins jij van mij bent heb ik daar geen toestemming meer voor nodig.'

'Mmhh, ik kan me niet herinderen dat jij ooit officeel hebt gevraagd of ik dat wel wilde. Je kwam als een dolle stier mijn huis binnenstormen en vanaf toen hadden we verkering.'

Ik ben hem maar aan het plagen, maar eigenlijk ben ik wel een beetje serieus. Hij heeft me nooit echt gevraagd. Niet dat ik toen ja zou hebben gezegd, maar nu wel.

Hij kijkt me plagend aan en zegt dan: 'mhh, dus ik heb het nooit officieel gevraagd? Wat dom van me. Geef je me nog een kans prinses?'

Ik knik en kijk hem daarna afwachend aan.

Hij trekt me naar zich toe en vraagt: 'lieve, lieve prinses, wil je mijn kleine prinsesje zijn?'

Ik glimlach bij zijn woorden en knik. Daarna druk ik mijn lippen op de zijne, en man wat voelt dat goed.

Note:

Heeeyy, ben ik weer.
Meer heb ik eigenlijk niet te vertellen.
Doeiix