Blanco

Aanraking

In de zonnige namiddag lig ik in het gras en bekijk hoe mijn egale huid donkerder wordt. Zachtjes raak ik met de wijsvinger van mijn linkerhand mijn rechter bovenbeen. Het is een gewoonte van mij, ook al zie ik nooit verandering. Alleen als mijn hersenen furieus zijn laten ze mij net zo hard drukken totdat er een rode plek op het oppervlak van mijn huid ontstaat. Alleen ik ben geen vreemdeling van mezelf. Later wordt het plekje blauw-achtig, maar ik hou niet van mezelf. Ik ben een mislukkeling. Op school bij Levensles heb ik geleerd dat het inwendige kneuzingen zijn, maar bij iedereen wordt dat meestal als het blauw begint te worden zwart; als teken van geweld. Het ligt eraan hoe lang je lichaam erover doet om het te herkennen. Bij vreemdelingen en familie komen er direct plekken op je huid, behalve bij mij natuurlijk. Ik kijk naar de grote klok in de lucht en zie dat het bijna etenstijd is, half 6. Over vijf uur moet iedereen thuis zitten, of ze hebben er toestemming voor om later in de stad rond te lopen, of dat eromheen. Ik hijs mezelf uit het hoge gras en begin aan mijn wandeling naar de stadspoort.

'Je weet dat het eigenlijk niet mag om buiten de stadsmuren te zijn om deze tijd.' zegt de poortwachter om zes uur. 'Het is er gevaarlijk, en bovendien is het etenstijd. Ik zou maar snel naar huis gaan, Theresa.' Lucas, de poortwachter, voert mijn naam in het systeem en zoals altijd zet hij er een tijd vroeger dan half zes bij, omdat je na zessen niet meer buiten de poorten mag zijn. 'Er lopen wilde beesten rond', zeggen ze. Lucas kijkt me aan, zijn gezicht is bijna helemaal huidkleurig, je ziet hier en daar wat vage rode en turkooizen vlekken, maar die vagen na een tijd weg. Hij is nog jong. 24, 25 jaar? Heeft hij al echte liefde gekend? Hij kijkt me een beetje met medelijden aan. 'Onthoud dat je als je thuis bent je aanwezigheids-TCB moet melden.' zegt Lucas. Ik knik en loop snel naar huis.

Waarom keek hij zo met medelijden naar mij? Vind hij het zielig dat ik anders ben? Dat ik 'blanco' ben? Ik voel mezelf warm worden. Hij laat me alleen gaan omdat ik niet aangeraakt wil worden? Denkt hij dat ik een kluizenaar ben, mensenschuw? Maak jezelf niet boos, denk ik. Maar ik krijg de blik van Lucas niet meer uit mijn hoofd.