Adım Elif Elvan.Beş kişilik çekirdek bir ailenin ortanca çocuğuyum.15 yaşında bir genç kızım.Kendi dünyamı yaşadığım yaşlardayım.İşte benim dünyam...
Bir sonbahar sabahı evimden çıkmıştım. Aklımda tek bir düşünce vardı .İstediğim okul.O yıl sınava girecektim.Aklımda binbir türlü düşünce vardı.Sınav kaygısı bütün bedenimi kaplamıştı.Aylardır eğlence nedir bilmeden sadece ders çalışıyordum.Tek amacım ileride cerrah olmaktı.Bir insan düşünün ne eğlencesi ne arkadaşı ne de uykusu kalmamış sadece geleceğini düşünen.Hayatımın tam bir yılını tek bir hedef için harcamıştım.Sınav sonuçları açıklanmıştı.Ben çok mutluydum.Ama ailemin istediği notu temin edememiştim.Tam üç ay boyunca istediğim okul olacak mı merakıyla gecelerim gündüzlerime karışmıştı.İşte büyük gün gelmişti .Bilgisayarın başında ekrana odaklanmıştım. Odanın sessizliğinde kalbimin hızla atışını duyabiliyordum. İşte o an gelmişti ekran açıldı ve hayallerime kavuşmuştum.O kadar çok heyecanlanmıştım ki zıplamaya başlamıştım .İçim içime sığımıyordu.Günler sonra alışverişe çıkmıştım.Gideceğim lisenin o güzel formalarını almıştım.Okul açılana kadar yüzlerce kez üstüme tutup aynaya baktığımı hatırlıyorum.Büyük gün gelmişti. O gün sabah her zamankinden erken uyanmıştım.Büyük bir özenle hazırlandım. Okula beni babamın bırakmasını bekliyordum.Ama o her zamanki gibi yine geç kalmıştı.Otobüsle gelmiştim.Derin bir nefes aldım.Ve ilk adımımı atmıştım.Büyük bir kalabalık ve hiç tanımadığım insanlar.Yanımda ise beni hiç yalnız bırakmayan kalp atışlarım.Etrafıma göz attım ve o an içimden bir şeyler kopmaya başladı.Sanki o asosyal insan gitmiş yerine yaşadığını hisseden birisi gelmişti.Bu bir zorundalık değil bir tercihti. Geçmişimin üzerine perde çekip yepyeni insanlara kendimi aslında olmak istediğim kişi olarak tanıtmak istemiştim.Tam o sıralarda yanıma eski dostum Özlem gelmişti.
" Günaydın Elvan" dedi.
