Γνωρίζοντας Την Αγάπη Σε Ένα Γήπεδο

καιφαλαιο 1

7 :10 η ώρα <<Πρέπει να σηκωθώ έχω αργησει πολύ>>είπε η Αναστασία και σηκώθηκε απότομα από τι κρεβάτι ντύθηκε και φτιάχτηκε γρήγορα για να πάει στο λεωφορείο της 1ης λυκείου,το λεωφορείο της,ειχε πολύ ανχως γιατί σήμερα θα έπεσαν τα παιδιά της τάξης της ποδόσφαιρο αλλά όχι οποίο και οποίο ποδόσφαιρο θα πήγαιναν σε αγώνες.
Η Αναστασία δεν ήταν πολύ καλά αυτό το καιρό μόλις είχε χωρίσει από σχέση ενός χρόνου και φοβόταν να εμπιστευτεί πολύ δύσκολα άνθρωπο ο Σωτήρης ή πρωιν σχέση της είχε αντέξω πολλά όχι όμως όσα χρειαζόταν μια αληθινή σχέση,η αιτία που χωρισε η Αναστασία με τον Σωτήρη ήταν το ότι ο Σωτήρης αν και ήταν ένα καλό άτομο με καλή καρδιά η τουλάχιστον έτσι έδειχνε την χαστούκισε ένα βράδυ που θα έβγαιναν βόλτα αυτός ήταν ο λόγος που η Αναστασία φοβόταν πολύ και είχε πληγώθει πολύ γιατί τον αγαπουσε πραγματικά αυτός όμως όχι.
Η Αναστασία μόλις έφτασε στο σχολείο της είχε πολύ άγχος η αλήθεια είναι,επαιζε κι αυτή ποδόσφαιρο αλλά δυστυχώς δεν είχε πάρει μέρος στου αγώνες,δεν την πείραξε όμως και τόσο πολύ,<<Ελάτε γρήγορα>>είπε μια δασκάλα της έτσι λοιπόν μαζεύτηκαν για να πάνε στους αγώνες,μπήκαν στο λεωφορείο και ξεκίνησε η διαδρομή τους.
<<Φτάσαμε επιτέλους>> είπε και κατέυεικε με ανυπομονησία από το λεωφορείο η Αναστασία, πήγαν αυτές και οι φίλες της στις κερκίδες ενώ τα αγόρια πήγαν να Κανουν προπόνηση η Αναστασία ήταν είναι και θα είναι ένα άτομο με τσαμπουκά που δεν μασάει πουθενά,στις κερκίδες κάθησε με τον κολλητό της τον Ανάσταση.
<<Επιτέλους άρχισε ο αγώνας>>Είπε η Αναστασία,τα αλλά κορίτσια δεν ασχολούνταν και πολύ με την μπάλα η Αναστασία ηταν η μόνη εκεί γι αυτό ήταν ένα πράγμα που την ξεχώρισε <<Ανάσταση κοιτά ο Κώστας δεν είναι αυτός??πάω να τον χαιρέτησω>>η Αναστασία καθώς πήγαινε να χαιρετίσει τον Κώστα διέκρινε ένα ωραίο αγόρι γύρισε σε τον κοίταξε στα μάτια
Τα μάτια του ήταν σαν να της μίλησαν,η Αναστασία δεν ήθελε να κάνει την ίδια βλακεία που είχε κάνει και με τον πρωίν της,πηγε χαιρέτησε τον Κώστα και ξαναπήγε στον κολλητό της τον Ανάσταση <<Ανάσταση νομισω πως ερωτεύτηκα αλλά; φοβάμαι πολύ για μι; σοβαρό σχέση>>είπε η Αναστασία <<Ότι θέλεις εδώ θα είμαι εγώ πάντως να ξέρεις πως θα κανεις πάντα αυτό που σου λέει η καρδιά σου και κανένας άλλος;) >>
Η Αναστασία γύρισε Και κοίταξε τον Παύλο στα μάτια πήγε μπροστά και τον ακουμπήσε στον ώμο γυρίσανε και οι δυο και κοιταχτήκανε στα μάτια τα μάτια του της μίλησαν ή Αναστασία ένιωθε ξεχωριστά που ποτέ δεν είχε ξανανιώσει ένιωθε αγάπη,φοβο αλλά δεν ήξερε αν αυτό που ένιωθε ήταν όντος έρωτας ο Παύλος την ήξερε και την θαύμαζε από καιρό ήταν όμορφη ο Παύλος ήξερε ότι την ερωτεύτηκε ήταν σίγουρος αλλά φοβισμένος μήπως εκείνη δεν τον ήθελε έκανε όμως μεγάλο λάθος αν και δεν άργισε να το καταλάβει.
Η Αναστασία φώναζε και τσιρίζει μόνη της <<Δεν με νοιάζει τι θα που οι άλλοι παρά μόνο αυτοί που με αγαπουν>>Αυτό είχε μάθει στην ζωη της,ο αγώνας τελείωσε χάσανε αλλά αυτό δεν την στεναχώρισε τόσο η αλήθεια είναι ήταν πάντα τσαμοουκαλου και λιγουλάκι αγοροκόριτσο μα ήταν ξεχωριστή γι αυτό την αγαπούσαν πραγματικά αληθινοί άνθρωποι,βγηκαν έξω για φύγουν η Κατερίνα μια κοπέλα που ζήλευε από πάντα την Αναστασία πήγε και πλησίασε τον Παύλο και περπάταγε μαζί του η Αναατασια ήταν μπροστά και άκουγε την συζήτηση τους είχε νευριάζει αλλά δεν ήξερε τον λόγο δεν ήξερε αν τον αγαπούσε πραγματικά η αλήθεια ήταν πως τον Σωτήρη δεν τον είχε ξεπεράσει ακόμα απλά έτσι υθςλε να πιστεύει
Η Αναστασία βγάζει το μπουκαλάκι να πιει νερό αλλά της είχε τελειώσει <<Γαμωτο>> είπε και πέταξε το μπουκάλι κάτω ο Παύλος πήγε και το σήκωσε <<εεε κοπελιά καλό είναι να το πετάμε στη κάδο>>της είπε και και σκηψανε και οι δυο να το πιάσουνε <<θα το πιάσω εγώ>>είπε ο Παύλος και την κοίταξε στα μάτια ή Αναστασία ένιωσε κάτι ξεχωριστό Εκεινη την ώρα αλλά μάλλον δεν είχε ξεκαθαρίσει ακόμα τα αισθήματα της ηταν ακόμα κολλημένη μαζί με τον Σωτήρη τον πρώην της η τουλάχιστον έτσι νόμιζε, απλά εκείνη την ώρα ο Παύλος την έκανε να το ξεχάσει τα πάντα
Η Αναστασία φεύγει περνάει το λεωφορείο και πάει σπίτι της <<δεν ξέρω τι να κάνω φοβάμαι μήπως ξανά πληγωθώ αλλά δεν είναι μόνο αυτό τον αγαπάω??δεν τον ξέρω καν πολύ καλά>> είπε στον Ανάστασια την μικρή της ξαδέλφη που είχαν ίδιο όνομα και σχεδόν ίδιο χαρακτήρα όταν είχε φτάσει σπίτι <<Αναστασία αυτό δεν θα σου το πω εγώ αυτό θα το ξεκαθαρίσεις μόνη σου θα κάτσει και θα σκεφτείς μόνο εσύ και η καρδιά σου κανένας άλλος το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ για εσένα είναι να σε βοηθήσω να ξεμπερδέρδεψεις κάποια πραγματα>>την απάντησε η μικρή Ξαδέλφη της η Αναστασία εκείνο το βράδυ δεν κυμηθείκε αλλά κάθισε και σκέφτηκε πολύ καλά όλα αυτά που τις συμβαίνουν.
Με τον Σωτήρη κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να χαραμίσει άλλο χρόνο για αυτόν να κλαίει κάθε βράδυ αλλά έπρεπε να συνεχίσει ητε το θελε ήτε όχι τον Σωτήρη είχε περάσει πολα αλλά αυτός τι έκανε την Χαστούκισε χωρίς να ελέγχει τα νεύρα του και χωρίς να το θελε,ήταν πολύ αργά όμως για αυτόν να τι καταλάβει η Αναστασία δεν έχασε χρόνο κανόνισε την άλλη μέρα να βρεθούν σε μια καφετέρια μετά το σχολείο με κάτι φίλους της Αναστασίας και του Παυλου ήταν πολύ χαρούμενη,υθελε πολύ να γνωριστούν λίγο ποιο καλά όλα ήταν ζευγαράκια εκεί φιλιοντουσαν ενώ η Αναστασία και ο Παύλος ένιωθαν πολύ μόνοι,ο Παύλος πήγε και έκανε την πρώτη κίνηση πήγε κάθισε δίπλα απ την Αναστασία <<Δεν πιστεύω να με ξέχασες>> είπε <<Μα φυσικά και όχι δεν ξεχνάω εύκολα ξερεις>> χαμογέλασαν και οι δυο κοιτώντας ο ένας τον άλλον στα μάτια ή Αναστασία αν και ήταν κάπως μπερδεμένη ο Παύλος την έκανε να ξεχνάει τα πάντα όταν ήταν μαζί του εκείνη την ημέρα ανοιχτικε πολύ ο ένας στον άλλον και έμαθε ο ένας στον άλλον καλύτερα αυτοί οι δύο ήταν ξεχωριστοί τους ενωνε μια ιστορία