Ivır zıvır şeylere çok fazla önem veririm ve çok saçmada olsa takıntılarım var garip garip. Yakın arkadaşlarım bunu çok iyi bilir, ama o hala bilemiyor. Bir mesajla beni ne kadar mutlu edebiliceğini bilmiyor, ufak süprizlerle ona tekrar tekrar aşık olabiliceğimi bilmiyor, yanında arkadaşı varken mesajıma 1 saat geç cevap verdiğinde ne kadar kırılabiliceğimi bilmiyor, ben ona koca koca paragraflar yazarken onun bana 2 kıçı kırık kelime ettiğinde -seni çok seviyorum herşeyim gibi- üzüldüğümü bilmiyor. Normalde yadırganmaz gerçi bu tepki fakat şöyle de bir gerçek var ki sürekli yapıldığında 'kısa yoldan kaçış' gibi geliyor insana. Sen uğraşıyorsun didiniyorsun sayfalarca yazı yazıyorsun onunsa her seferinde klasik sıradan bir cevabı oluyor. Hadi normali geçtim özel zamanlarda da mı böyle olur bu ya? Bu saçma odunluklarını gayet normal sanıyor birde, şaka gibi. Bazen gerçekten anlayamıyorum. Nerde hata yapıyorum ki? Önceden bana o güzel günaydın mesajlarını yazan, uzun ve beni kahkahalara boğan paragraflar yazan adam yerine tek kelimelik klasik, tipik odun geldi. Bazen diyorum ki herşeyim bu benim onsuz yapamam ama öyle çocukluklar yapıyor ki bazen 'ne kadar daha devam edicek ki böyle?' diyor insan. İstemiyorum onsuz olmak, gerçekten istemiyorum. Ama doğru sandığı yanlışların farkına varması gerek artık yoksa bu sabırsız ve fevri kız istemediği şeyler yapmak zorunda kalabilir, buna izin vermesin. Lütfen vermesin....
