Het Begin

Hoofdstuk 2

Met een kreun werd Estelle wakker. Ze had totaal niet lekker geslapen in de ongemakkelijke positie. Ze voelde nog geen zonlicht op haar gezicht en ze wilde zich weer omdraaien, maar ze hoorde een tik op het raam. Langzaam opende ze haar ogen en zag het vrolijke gezicht van Jake aan de andere kant van het raam. Ze klikte de deur open en stapte een beetje onhandig de auto uit, 'goedemorgen Jake.'

'Goedemiddag zul je bedoelen slaapkop,' zei Jake.

Estelle kneep haar ogen dicht toen het zonlicht op haar gezicht scheen, 'ik geef de jetlag de schuld.'

'Ja, ja, dat zal wel weer. Estelle, we moeten je wat vertellen,' mompelde Michael. 'Of beter gezegd, laten zien.'

'Op dit moment zie ik nog niet veel, god wat ben ik slape-,' ze hield opeens op.

Haar ogen werden groot en er verscheen een rond, zwart gat op de plaats van haar mond. Ze stonden voor een klein oerwoud. Dicht begroeide planten lagen overal waar je maar kon kijken. De spleten tussen de tegels zaten vol met onkruid en de hekjes waren vervallen en verrot. En om dan maar nog niet te spreken over het huis zelf. De verf van het huis zag er oud en vergeeld uit. Zoals een oud boek met vergeelde bladzijdes, maar dan niet zo aangenaam. Alle ramen waren zwart van de viezigheid en er zat klimop op de muren.

'We hebben een krot gekocht,' mopperde Michael.

Estelle streek met haar duim en wijsvinger over haar neusbruggetje en sloeg haar ogen neer.

'Helemaal niet!' Begon Jake, 'ik heb het vanochtend van dichtbij bekeken en het huis is in een betere staat dan het lijkt. De klimop kunnen we weghalen, het heeft een paar likjes verf nodig en als je de ramen goed boent, is het al een stuk opgeknapt. Daarna kunnen we binnen onderhanden nemen.'

'Binnen...' Estelle keek hem hoopvol aan, maar werd al snel teleurgesteld.

'Daar is het ook een grote spinnenwebbenzooi,' zei Jake verlegen.

Er rommelde iets. Estelles gezicht werd rood en haar handen gingen naar haar maag. Michael gniffelde.

'Hier,' zei hij en hij reikte haar een bord aan.

Estelle keek hem dankbaar aan. De heerlijke geur van een omelet met bacon dwaalde plagend voor haar neus.

'Hopelijk is het te doen,' zei Michael voorzichtig.

'Zolang je me straks niet bij het behang van het huis kan hangen, durf ik het aan,'grapte Estelle.

Jake keek naar het huis en trok een vies gezicht.

Tijdens het eten maakten ze een plan voor de komende kleine twee maanden die ze vol aan het huis gingen spenderen.

'Laten we niet al te veel aandacht trekken. Ik wil geen pottenkijkers hebben als we bezig zijn,' zei Michael opeens.

'Jij bent meestal degene die de meeste pottenkijkers aantrekt hoor,' mopperde Estelle.

'Ik kan er ook niets aan doen dat ik zo sexy ben,' knipoogde Michael en keek haar zwoel aan.

Estelle rolde haar ogen. 'Ach houd toch op man.'

Ze besloten om eerst het dorp een beetje te verkennen. Met zijn drietjes liepen naast elkaar over de lange asfalt weg. Af en toe kwamen er een paar zwakke zonnestralen tussen de wolken piepen, maar deze werden al snel weer overmeesterd door de wolken. Michael had de capuchon van zijn vest ver over zijn hoofd getrokken. Zo werd zijn "hotheid" niet opgemerkt volgens hem. Jake huppelde heen en weer in zijn blauwe gepofte broek met bretels die losjes over zijn rood-wit gestreepte t-shirt geklemd zaten. Telkens als hij een klein sprongetje nam, ging zijn haar grappig op en neer. Het deed Estelle denken aan een dolenthousiaste puppy die maar niet kon wachten om elk hoekje van de omgeving te kunnen verkennen. Zelf had ze een lichtgroen zomerjurkje aangedaan met een donkergrijze panty eronder. Het was een frisse herfstochtend en ze wilde liever geen kou vatten.