Bir çocuktum kimsesiz, bir çocuktum aç ve susuz ellerim nasır bağlamış sessiz sedasız bir çocuktum. Yüreğime o kadar güzellikler sığdırırdım ki dünyalar kadar, kimsesiz bir çocuktum belki de ama dünyalarım vardı. Arkadaşlarımla paylaştığım güzellikler, arkadaşlarımla paylaştığım dünyalarım vardı. Rabbimin verdiği bütün güzellikler benimdi, insanlar görmese de ben rabbimle büyüdüm evet ama kimsesizdim. Sahipsiz değil sadece kimsesiz bir çocuktum. Çünkü hayallerim vardı geleceğe dair olan çünkü umutlarım vardı, hiç bitmeyecek kadar güzel olan benim tek sahibim vardı, O da beni yaradan......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hikayesi Olan Sensin
ПоэзияSıra sende bu çocuğun güzel anılarını anlat üstad ben yoruldum, artık hayat denen satırlardan söz sende ömür senin elinde üstad...
