''Μαμααα.....!'' ξανά αυτός ο εφιάλτης. Κάθε χρόνο το ίδιο γίνεται. Κάθε χρόνο , στα γενέθλια μου.
"Κορίτσι μου ηρέμησε . Πάει πέρασε..." προσπαθούσε να με καθυσιχάσει η μητέρα μου , αλλά μάταιος κόπος .
Κάθε χρόνο , γίνεται όλο και πιο υσχιρός , όλο και πιο μεγάλος , όλο και πιο τρομακτικός . Εκεί που με χτυπάει , ξυπναωμε μελανιές και μερικές φορές ρυάκια αίματος , χαράζονται επάνω μου .
"Μα γιατί μου το κάνει αυτό; Κάθε φορά , του παραδίνομαι και κάθε φορά με σκωτώνει" , της έλεγα μέσα από τους λυγμούς μου .
"Σσσ... , αγάπη μου και εγώ είχα μικρή , εφιάλτες για πολλά χρόνια , αλλά έφυγαν" , είπε και με αγκάλιασε σφιχτά .
"Σ' ευχαριστώ μαμά που ήρθες και συγνώμη που σε ξύπνησα" , της είπα και την ξανά αγκάλιασα σφιχτά .
"Μην ανησυχείς , μου έκανες και χάρη για να ετοιμαστω , για την δουλειά" , είπε και γέλασα αδύναμα .
"Εντάξει , άντε πήγαινε να ντυθείς" , της είπα και έφυγε από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω την πόρτα .
Μόλις η πόρτα έκλεισε , βυθίστηκα στις σκέψεις μου . Έκανα , μία μάχη μέσα στο μυαλό μου προσπαθώντας να βρω μία λύση , γιατί το έκανε αυτό . Η τελευταία ερώτηση και που χαράχτηκε στο μυαλό μου , όπως και κάθε χρόνο , ήταν γιατί το έκανε αυτό;
"Γιατι μπορω και το θέλω μικρή μου ... "
Μία αντρική ήχισε μέσα στο νου μου και τρόμαξα .
"Έλενα ηρέμησε , σε έχει επηρεάσει άσχημα αυτό το όνειρο" , είπα στον εαυτό μου και κουκουλώθηκα με το πουπουλένιο πάπλωμα μου και με πήρε ο ύπνος , χωρίς όνειρα ευτυχώς .
# Γεια σας!!!!! Ξεκίνησα να γράφω την πρώτη μου ιστορία και θα χαρώ πολύ να την διαβάσεται !!!! Επόμενο κεφάλαιο μάλλον το βράδυ #
YOU ARE READING
Ο Εφιάλτης μου .
Paranormal- Γιατί το κάνεις αυτό; - Γιατί μου αρέσει να σε βασανίζω. - Γιατί τόσα χρόνια; Γιατι με βασανίζεις. - Γιατί μου έχεις δημιουργήσει αισθήματα που πριν δεν είχα - Οοο... - Έλενα... - Ντάνιελ... Είπα και με φίλησε. Τον ένιωθα. Ένιωθα τα χείλια του. ...
