Bago ko simulan to. Pasang awa niyo na! Wala pong magcocopy or ano! Sariling gawa ko to. Walang gaya gaya. So yun, suportahan niyo nalang ang kadesperadahan ng babaeng nandito ah? Kahit ako naiinis din sa kanya pero syempre susuportahan ko nalang din.
Suportahan niyo din yung ibang story ng magkakapatid. Mahirap silang gawan kasi ang dami nila. Kung bakit ba kasi nanganak ng isang dosena si smile e. Talagang tinotoo yung basketball team. Hahaha!
Ayokong sabihin to pero please vote and leave some comment para makita ko or mabasa kung may mali ako or may hinanakit kayo saken. Joke. Yun lang. Love you guys!
-Dibidi.
Prologue
23 years. For almost 23 years niya akong naging stalker. Hindi naba yun magbabago? Hindi ba pwedeng mahalin niya din ako?
Nung una ko siyang nakita nung pre school pa kami akala simpleng crush lang. Hanggang sa nag grade school at high school at college na ako, siya pa din. Siya padin talaga. Sa kanya ko nararamdaman yun pagkarera ng puso ko kapag papalapit siya sa pwesto ko. Don't get me wrong. Lagi ako pumepwesto sa katabing upuan nila sa canteen. Lagi kong naririnig yung tawa niya kapag nagbibiruan silang magbabarkada. Ang sarap pakinggan. Sa kanya ko din nararamdaman ang slow motion.
Kaya nung tumagal tagal alam ko na sa sarili kong hindi lang yun basta bastang paghanga lang. Mahal ko na siya. Mahal na mahal.
Kaya hindi ako makakapayag na hindi siya mapunta saken. O kahit kanino pa.
BINABASA MO ANG
My Son's Fake Daddy
RomanceWala na akong pakialam kung mahalin man niya ako o hindi. Maiparamdam ko lang ang pagmamahal na meron ako sa kanya. Okay na yun saken. (Story of Kentaro Unnoh B. Son & Momoxine Delafuerta)
