Untitled Part 1

Оршил

Өвөө эмээ дээрээ амралтын өдрөө ирсэн би гэрлүүгээ харьхаар метрод сууж явна. Урд минь цонхруу харан суух миний үеийн болов уу гэлтэй нэг охин явж байлаа.
Тэр чихэвч сонсон цонхруу ширтэнэ. Түүний харцанд цог золбоо гэх зүйл алга хааяахан тэр надруу харж бид хоёр харц мөргөлдөнө. Би түүнийг цоо ширтэж байлаа надруу тэр нэг хархад бид хоёр зүгээр л бие биерүүгэн ширтэж байлаа. Аль аль нь харцаа үл залгана. Тиймээ түүний нүдэн дахь цог золбоо унтраж харин уйтгар гунигийн харцаар надруу ширтэнэ. Энэ харц аймар ч юм шиг яг л үхсэн хүн өөдөөс ширтээд байгаа мэт энэ бодол намайг түүнээс дальдчихад хүргэлээ. Тэр ч цонхруу ширтэж би түүнийр ажиглан явна. Хэсэг явж байгаад бид сөүлд ирлээ би босон буух хаалганы зүг зүглэнэ.
Харин тэр боссонгүй.....