Üç çocuğu büyütmek,Ona bakmak ve bu Sorumluluğu almak dünyanın en gurur verici en güzel ve en ağır işidir.
Benim Mesleğim de öyle Ben bir Taksiciyim.Ne kadar İşimden dolayı Gündüzde Gece de Evime Aileme vakit ayıramıyor olsam da bu görevi hiç şikayet etmeden üstlenen Eşim,Makbuleye Teşekkürlerimi Sunmak isterim...Allahım her kese Eşim gibi Merhametli birini nasip etsin.
Yine bir Herkesin Sıkıcılığı,Kalabalık oluşu,Adına türküler hatta Sendrom diye hastalık bulunan Pazartesi gününe uyandım,Kalktım Elimi yüzümü yıkadım,Üzerimi değiştirdim ve Sabah ezanı ile Eşimin bana hazırlamış olduğu kahvaltıyı yapmak için mutfağa geçtim.Hayatım çokta imrenilecek kıskanılacak bir hayat değil di belki de ama Bizim Ailenin birbirine olan saygısını Herkes kıskanır konuşurdu.
Güzelce kahvaltımı yaptım ve Çeketimi alıp çıktım kapıdan dışarıya.Arabaya bindim Kaputu açtım,Aracın yağı suyu varmı diye kontrol ettim.Bu işi durakta layığı ile yapan Mehmet vardı fakat ya Durağa kadar bir şey olursa diye ilk kontrolü her zaman ben yapardım.Sonuçta Araç bana emanet ve Bu araç sayesinde ben evime Helal ekmek getirebiliyorum.
Aracı kontrol ettikten sonra Yola çıktım,Sokaklar boş,Bakkallar marketler hiç bir yer daha açılmamış oluyordu ben evden çıkarken.
Her sabah erkenden,Trafiksiz bir yolda gitmek elbette güzel,Fakat bu güzelliği Gaz pedalına sert basan ayağınız bozabilir zira kaza yapabilir,Eviniz Sizsiz aç ve açıkta kalabilir.Böyle bir durum olmayıp sadece araca zarar gelse bile,Ömür boyu Yemeden içmeden Arabanın parasını ödemek zorunda kalabilirsiniz.
Yavaş yavaş durağa yaklaşıyordum,Yine her zaman ki gibi sağ salim eve Aileme dönmek ümidi ile.
