Yarın 18 yaşıma giriyorum. Ben yarın özgür birisi olacağım. Kaldığım yetimhaneden çıkacak ve kendime yeni bir hayat kuracağım. 10 yaşımdan beri burada -yetimhanede- kalıyorum. Annem ve babam ben 8 yaşımdayken beraber işlettikleri lokantada çıkan yangında hayatını kaybetmişlerdi. Bu durum benim o küçük yaşta psikolojimi ve hayatımı alt üst etmişti. Anne ve babamın ölümünden sonra teyzemin yanında kaldım. Beni bir tek o kabul etmişti. Halam,amcam,dayım her biri maddi durumunu bahane edip beni yanlarına almamıştı. Aslında teyzemin maddi durumu hepsinden daha kötüydü. Ama beni o kabul etti. Daha sonra iki yıl onunla kaldım ama teyzemin rahatsızlığı ve maddi durumu kötü olduğu için yetimhaneye gitmek zorunda kaldım. Anneannem ve dedem, annemin evliliğine karşı çıktıkları için ne arar ne sorarlardı. Annemlerin vefatından sonra cenazeye Ankara'ya geldiler ve onları bir daha hiç görmedim. Babaannem ve dedem ise öleli yıllar olmuş. Yani bana teyzemden başka bakacak kimse yoktu. Ona minnettarım hasta haliyle bile her hafta en az iki kere beni görmeye gelir.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Büyüdüm.Yepyeni bir Ayda Gürel olacağım. Hayatıma sıfırdan başlayıp, kendi ayaklarımın üzerinde durup güçlü olmam gerekiyor. Kendime yakışanı yapmalıyım, güçlü olmalıyım. Ne pahasına olursa olsun kendi hayatımı kuracağım. Bu güne kadar hayattan aldığım dersler beni olgunlaştırdı. Yaşadıklarım benim için birer dersti. Anne ve babamın istediği gibi bir evlat olacağım. Yarın benim için yeni bir gün olacak. Mutlu olacağıma inanıyorum. Zaten inanmak başarmanın yarısı değil midir ?
