Kim Sen Kadar Sevebilir Kırlangıçları

Kim görebilir şimdilerde bakışlarımdaki çaresizliği savunmasızlığı .
Kim görebilir şimdilerde bu yeni beni.
Kim sen kadar bilebilir çaresizliği..
Kim sen kadar anlayabilir kırlangıçları...
Kim sen kadar geceleri sever . kim sen kadar içindeki seni anlayabildi.Göğün sessizliğinden aç şimdi içindeki seni onu al karşına ve umarsızca bağır...
Ve loş bir ışıkta onu sev başını okşa senin sen'e çok ihtiyacı var.Düşün ki tüm acıyı onun ellerine verdiğini ,artık taşıyamaz oldu tonlarca acıyı.
Uzattım şimdi ellerimi al onları ve bak uzunca,tüm yaşanmışlıklar sanki onların üstüne kazınmış gibi sor onlara çaresizliği ve susalım sus... Bakma öyle uzunca gözlerime dayanamam anlarsın diye çok korkuyorum.Sadece ellerime bak kirlenmiş kirden gözükmeyen sert olmuş şu ellerime bak iş o yıpranmışlık şu ellerde. Ama seni buldum ve şu çirkin ellerim biraz olsun ellerinle kavuştu huzura şştt sakın sakın ağlama.Kafanı kaldır ve kocaman iri gözlerini gözlerime değdir.Fakat yavaşca henüz hazır değilim.Gözlerine bakamam çünkü film şeridi gibi geçer gözbebeklerimden çocukluğum.Dağılırım kaybolurum gözlerinin arka mahallerinde.Sen biraz çocukluğum,biraz gençliğim, biraz acı çekmişliğim,biraz susmuşluğum , çoğu zaman dinmeyen boşluğumsun...Şimdi çek gözlerini gözlerimden.Çünkü dayanamam akıttığım her damla ellerime düşer diye korkarım zira bu eller çok gözyaşlarını dindirdi. Seni bulmuşken gözlerini bulmuşken ağlamak olmaz...