Bir Demet Papatya

Bölüm 1

Sokaklar sessiz ve sakin bugün. Hafif karanlık sokak lambalarının aydınlattığı loş bir sokak ve bu sokakta gezen genç bir kız bu Aleda.. Eve gidiyor olmali ancak düsünceli ve dalgın, bu her hâlinden belli. Kimi neyi düşünüyor olmalı ki karşıdan gelen arabayı görmeyecek kadar dalgın.. arabanın geldiğini farkeden bir genç bir
vardı neyseki bu sayede araba sadece Aleda'nın
koluna çarpmişti gencin Aleda'nın belinden sarıp çekmesi onu kurtarmış oldu.Evet bu İlkerdi.İlker esmer uzun boylu ve yapılı bir gençti üzerinde asker rengi koyusu bir kapşon vardı. Aleda'ya "iyimisiniz hanımefendi" diye sordu Aleda uzun boylu , buğday tenli genç bir kızdı şalını düzeltti ve "evet iyiyim sadece biraz dalgındım. Teşekkür ederim" dedi. "İsterseniz evinize kadar eşlik edebilirim bayan" "hayir çok teşekkür ederim ben devam edebilirim hem geldim zaten" . Aleda ilerlemeye başladı ve sağdan 5. Kapidan içeri girdi. İlker evine giren Aleda yı gördü ve yoluna devam etti.
Aleda evindeydi evinde annesi ve 2 kardeşiyle yaşiyordu. Kardeşleri 8 yaşindaki Çağan ve 10 yaşındaki Devin ve annesi Efsun ile bu eski apartman katinda oturuyorlardı. Odasına geçti, şalını çıkarttı, şaldan çikan iğneleri kutusuna koyup yatağina uzandı. Düşünüyordu. ailesini ödemeleri gereken borçlarını ve yarın başlayacağı üniversiteyi düşünüyordu. Bunca borcun içinde okumak doğrumuydu kardeşleri vardı onların ihtiyaçları.. Okulu erteleyip çalışması gerektiğini düşündü. Üstünü değiştirip yemek masasına oturdu. Annesini ve kardeşlerinin tabağını doldurdu. Yemeye başladılar. "anne yarın okul başlıyor ancak ben okulu erteleyip çalişmam gerektiğini düşünüyorum." "Sakın bir daha bunu duymayım ben sen oku diye elimden geleni yaptım bu kadar yaklaşmışken pes etmene izin veremem kızım yarın okuluna başlayacaksın ve hayırlısıyla bitireceksin. Sen kardeşlerinede örnek olacaksın onların okumalarınada yardımcı olacaksın. Onlara pes etmemeyi öğretmelisin" "Anlıyorum annecim peki yarın okuluma başlayacağım." yemekler yenildi ve herkes odasına çekildi.

Aleda günlüğünü aldı ve yazmaya başladı..
Düşündüm. Çok düşündüm bugün günlük.. Geçmişimi, geleceğimi , umutlarımı, hayallerimi düşündüm. Geçmişimden hep korktum ben yaşadıklarım ağır geldi belkide bilmiyorum ama ağir olsada yaşayamazdim. Tarta biliyorum bu bana güçlü olduğumu gösteriyor ama yoruldum galiba..

Olay sadece geçmişimden korkmam değil, Geleceğe kaygı duymamlada alakalı.. Babamdan önce hayatimizda bazi problemler vardı evet ama o gittikten sonra çoğaldi sanki.. Ya da sadece ben büyüdüm.. Büyüyünce insanların kaygıları da artiyor bunu anladım. Wskiden hissettiğim o ufak mutluluklar gitti sanki gelmiyor geri.. Çağırıyorum ama yok "kaygı" bu beş harfli kelimenin içinde geçmişimden kalan anılarımın geleceğimi etkileyen bir korku saklıyor olması beni delirtiyor.. Hayat farklı evet yaşamak.. Ya sonra.. Sonrasını hayal dahi edemiyorum.. İlerisi yok bende.. Nedenide yok.. Benim yapmadığım işlemediğim bi hatanın bedelini ödüyorum ve belkide ödeyeceğim.. Yanıt yok.. Ya sevgi? O da yok.. Çünkü hayatıma birisi girmedi hiç izin vermedim kaygılarım bunun önüne geçti.. Hayallerim vardı çocukken.. Büyümek evlenmek yuva kurmak.. çocuklarım.. Şimdi ise geleceği düşünemiyorum bile.. Boğazımda kocaman bir düğüm sadece bunları söyleyebiliyorum.. Merakta etmiyor değilim belki gelir aniden giriverir hayatıma tutar elimden çıkarır bu çukurdan .. Gelir mi dersin? Gelse de anlamam ki ben ..

Neler yazıyordu günlüğünü böyle bir yansan gözyaşını siliyor bir yandan devam ediyordu yazmaya..

Gelsen anlatacak ne çok şey var ama en çok bundan korkuyorum anlatirken tekrar tekrar yaşamaktan senin bütün olanları bilip kaçıp gitmenden beni yanlış tanımandan korkuyorum belki yoksun kimsin bilmiyorum ama ben hergün seni düşünüp kahroluyorum.. Gel.. Anla ama gitme olur mu çok sev beni emin ol ben seni daha çok seveceğim..

Yazdıkları bunlardan ibaretti. Kapattı günlüğünü ve yatağina uzandı. Penceresinden  gökyüzü görünüyordu. Yıldızlara bakarken uyuyakaldı. Yazdıkları genç bir kız için zor şeyler yaşamış olduğunu gösteriyordu. Anlaşilan korkuyordu birşeylerden.. Yorulmuş, bıkmış, korkmuş genç bir kız olmalıydı.

Belki sevgiye aç ve hasrettir. Onun yaşantısı diğerlerinden çok farklıydı. Bu her halinden, konuşmalarından belliydi. O sevdiğini bekliyordu belki yorulmuştu belki hazır değildi ama her gelmeyisi onun için hayal kırıklığı ve ızdıraptı. Gelmeyen birisine sitem edebilirsiniz ancak gelmeyen ve bilmediğiniz birisine nasıl sitem edeceğinizi bile şaşırırsınız.onunkide böyle bir şeydi işte..