Saat on dokuz olmuş bile
Koşuyorum mutfak penceresine
Bakıyorum, seni arıyorum
Niye umuyorum, niye bekliyorum
Ben de bilmiyorum
Derin bir nefes alıp
Sıcak suyu açıyorum
Su insanı sakinleştirir ya
Bulaşık sanki biraz daha fazla
Sıkıyorum deterjanı bolca
İndiriyorum bütün tabakları
Belki onuncu kez
Yıka, durula, kurula
Saçma ama işe yarıyor
Bir gün hepsi geçecek ama
Şimdilik böyle idare ediyorum...
