Gözlerini görmüyorum kaç zaman oldu..
zamanda kaybolmuş iki insanız biz
belki yalnız da değiliz bilmiyorum
bildiğim şu hayatı pencereden seyrediyorum.
Sen geçiyorsun kaldırımdan
telaş içindesin koşturarak yürüyorsun
elimi değdiriyorum pencereye .. yok oluyorsun.
ayağın takılıyor bir taşa düşecek gibi oluyorsun neyseki düşmüyorsun.
hayatı pencereden seyrediyorum bir çok kukla var dışarda ,
Yüzlerinde değil ,çok daha kötüsü yüreklerine inmiş maskeler..
Yüzlerindeki maskeleri taşlaşmış yürekler süslüyor her sabah
Adam gibi sevmiyorlar ve istemiyorlar da sevilmeyi
yalnızlar , yorulmuşlar ve doyumsuzlar..
ben mi ? ben dedim ya az öncede, hayatı pencereden seyrediyorum ve seyredip senaryoları resmediyorum
