My Sketch Boyfriend (Completed)

CHAPTER 44: Remaining memory

Miss ko na ang mga readers ko. Magparamdaman na kayo! Huhu. Nasasaktan na si Author dahil hindi ko na nararamdaman ang presensya nyo. T^T

Ayy. Drama ko..Pero totoo yon! Hahaha I hope you like this chapter. ♡♡

°•°•°•°•

Kwangmin's POV

[3 years later]

Marami na ang nagbago since that incident happened. Marami ang nakikiramay sa pagkamatay ni kris. Na trauma naman si tasha sa nangyari, dagdagan mo pa ang mga bashers nya.

Pero hindi magbabago ang pagmamahal ko kay kate. Why I can't let her go? Why I can't move on? Because I know she will be here with me.

And where am I now? Nandito parin. Buhay na buhay..Pinapakiramdaman ang hangin sa lugar kong saan nagkabati kami ni kate. Mas lalo pang gumanda ang river. Andito parin ang punong ito kung saan ako naka higa. Ginawa kong unan ang kaliwang kamay ko while yung isa itinaas ko at itinapat sa araw. Yung parang kukunin mo pero hindi mo maabot.

"Hey"

May shadow na tumapat sa mukha ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Yo"

Bigla syang humiga at tumabi sakin. "What's your plan?"

"About what?"

"You know..dalawin man lang sya"

Dalawin sya...Kahit anong balak kong puntahan sya. Gusto namang umatras ng paa ko. Dahil parang kahapon lang nangyari yun.

"Wag na. I know naman na babalik sya"

"You know kwang...Masakit ang umasa minsan. Pero isipin mo. Paano kong hindi na bumalik sa dati. Paano kong lahat ng mga bagay na naging parte na ng buhay nyo..Sa tingin mo ba makakaya mo pa?"

Inilagay ko ang free hand ko sa ulo at ginawang unan din. Pinikit ko ang mga mata ko pero sinagot ko sya.

"Tatanggapin ko nalang kuya. Wala naman akong magagawa kong....mismong tadhana na ang gumawa"

"Ikaw ba talaga ang kambal ko?"

"Hah?"

Napatingin ako sa kanya.

"Hindi ka naman ganyan sumagot sakin na parang binabale wala mo nalang"

Tsk. I admit. Hanggang ngayon hindi ko parin tanggap ang nangyari.

Naramdaman kong tumayo sya..bago pa sya umalis ng tuluyan..."Puntahan mo na sya ngayon hanggang may pagkakataon kapa"...at umalis na ng tuluyan.

Bumalik ako sa pagpikit. Pinag iisipan kong ano ba ang gagawin ko. Dadalawin ko sya? O bibisatin ko sya?

Oh. Wag kayong ano dyan. Magbasa nalang kayo..Alam kong iisa parin ang sagot. -.-

30 minutes na akong nag iisip pero hindi ko alam kong kakayanin ko. Tsk bahala na. Tumayo na ako at umalis

~~~~~~

Nag doorbell ako bago nila ako pagbuksan.

"Oh kwangmin..Pasok ka"

I just smiled at her and follow her lead to go inside.

"Coffee? Or Ice tea?"

"Anything will do, please"

And she just nod at me.

Nag libot libot ako sa buong sala nila. Hindi ako masyadong nakapag libot last time ng imbitahan ako.