The Life Store #Wattys2016

Epiloog

"Maya? Ben je zover?"

"Ja, ik kom eraan!" Ik laat mijn loodzware tas op de vloer van de hal vallen en trek de deur achter me dicht. Ik ben de laatste uit ons appartement die naar huis vertrekt voor de feestdagen. Nadat ik de sleutel in mijn broekzak heb gepropt, til ik de tas weer op en zeul het ding de vier trappen naar beneden af.

Daar staat Christian op me te wachten. Mijn vriend. Ik kan het nog steeds nauwelijks bevatten. De afgelopen maanden waren zo raar, maar wel raar op een leuke manier. We hebben met elkaar gelachen en gehuild, dat eerste vooral tijdens de momenten dat we echt samen waren en dat laatste tijdens de keren dat we het met Skype moesten doen.

Hij grijnst naar me. "Hé, wat sta je daar nou te staan? Kom hier."

Ik gooi mijn tas nogmaals op de grond en vlieg in zijn armen. In de warmte van zijn omhelzing snuif ik zijn inmiddels vertrouwde geur op. "Ik ben zo blij dat je hier bent en dat we samen naar Nederland gaan."

"En daarna naar Zwitserland," voegt hij eraan toe, want dat is onze volgende bestemming. Eerst gaan we kerstavond en het begin van eerste kerstdag bij mijn moeder doorbrengen. Daarna vliegen we door naar Zwitserland om bij zijn ouders te gaan eten. Kayleigh sms'te me gisteravond nog dat ze ernaar uitkijkt om samen aan het kerstdiner te zitten.

"Ik kan niet wachten om je vader eindelijk te ontmoeten." Dat heb ik namelijk nog steeds niet gedaan. Die keer nadat we onze relatie op het vliegveld officieel makten, zijn we niet meer bij zijn ouders geweest. Toen ben ik met Christian meegegaan naar zijn eigen appartement. In bed hebben we nog urenlang na liggen praten. De volgende morgen kwam hij schandalig te laat op zijn werk, maar dat heeft gelukkig geen blijvende consequenties opgeleverd.

Hij strijkt met een hand door mijn haar. "Hij vindt je vast geweldig, net als ik. Kom, de taxi wacht."

"Ach, het is niet alsof het vliegtuig zonder ons zal vertrekken." Dat is nou het handige van een schoonfamilie met een privévliegtuig.

"Weet ik, maar we moeten ook nog bij Lindsay langs om de cadeaus te brengen."

O ja, bijna vergeten. Tijdens onze kerstinkopen zijn we Lindsay natuurlijk niet vergeten. Zelfs voor haar nieuwe vriend hebben we iets gekocht. Die jongen heeft ze leren kennen tijdens de opnames van haar tv-show. Hij was niet eens een van de kandidaten, maar stond achter de camera. Op dit moment moeten ze hun relatie nog even geheim houden omdat de show nog op televisie is, maar ze zijn echt dolgelukkig met elkaar.

Ik trek de deur achter me dicht. De deur van het huis waar ik inmiddels alweer ruim drie maanden woon en waar ik al zoveel mooie herinneringen aan heb. Het is tijd om naar mijn andere thuis te gaan.