Het Begin Van Het Einde (16+)

Het huisje

Na een tijdje, het leek wel een eeuwigheid, stoppen ze en trekken ze me omhoog. Ik word tegen de muur aangeduwd, waardoor ik met mijn hoofd keihard tegen de muur knal. Ik wordt in mijn maag gestompt en ik krimp ineen, mijn lip kapot bijtend om niet te schreeuwen. Alle mannen behalve de 'baas' lopen weg door de deur.

Ik ben nog steeds hartstikke naakt en ik weet niet of ik kippenvel krijg van de kou of van het feit dat er een grote, enge man voor me staat. Hij pakt me stevig bij mijn schouders en trekt me omhoog. Knalt me opnieuw tegen de muur. Ik besluit mijn tranen weg te slikken en te doen alsof er niets aan de hand is. Misschien laten ze, wie het ook mogen zijn, me dan met rust.
Mijn ademhaling is sneller dan wat gezond is en mijn borstkas gaat snel op en neer. Ik hoop dat de man het niet merkt. Dan kijkt hij me recht aan, met een ijzige blik. Alsof hij dwars door me heen kijkt. Dan verslappen zijn handen en worden zijn ogen vriendelijk. Alsof hij ineens spijt krijgt en daarna opnieuw probeert te beginnen, alsof er niets gebeurd is. Hij opent zijn mond en voor hij wat zegt, pakt hij met zijn linkerhand mijn rechterhand vast, niet om me in toom te houden, maar eerder als een vader die zijn dochtertje van zes voor het eerst meeneemt door de dierentuin. Dan zegt hij met een verassend kalme en aardige stem:"Kom, wil je wat drinken?" Wel heb ik ooit. Eerst laat hij al die mannen toe om mij te gebruiken als een geweldig souvenir dat ze ooit gekocht hebben, bezorgt me dan eigenhandig een boel extra blauwe plekken en dan vraagt hij dit? Ik kijk hem twijfelend aan, maar er is alleen nog maar onschuld in zijn blik te zien. Mijn wantrouwen maakt plaats voor moeheid en honger en ik knik langzaam ja. Daarop neemt hij me mee door de deur waar de andere mannen een paar minuten eerder uitgingen. Hij houdt mijn hand losjes vast en loopt zachtjes vooruit. Hij kijkt vaak achterom en kijkt naar mijn gezicht, niet naar mijn lichaam, dat nog steeds naakt is. Ik verwonder me erover dat hij dat niet doet en denk na waarom, als hij stopt en ik de kans niet krijg om er verder over na te denken. Hij opent een donkergroene deur aan de rechterkant en wenkt me naar binnen met zijn rechterhand. Zijn linkerhand houdt mijn hand nog steeds vast. Ik stap over de drempel en zie dat ik in een heel huiselijk, vrolijk kamertje binnen ben gekomen. Aan de linkerkant van de kamer staat een zwarte, stoffen bank met een paar rode kussens erop, met een staande lamp ernaast. Op de grond ligt een groot vloerkleed en als mijn ogen verder naar rechts gaan is daar een keukentje. Blauwgeschilderde houten kastjes en deurtjes, een wit aanrecht en een ijzeren koelkast. Dat is het zo'n beetje voor de keuken. Niet veel, maar het ziet er knus uit. De muren in het kleine huisje zijn zwart geschilderd, hier en daar hangt een schilderijtje. Ik ontdek nog twee deuren in de kamer waar ik niet doorheen ben gekomen. Ik vraag me af wat er achter zit. Intussen heeft de 'baas' de deur waar we doorheen kwamen op slot gedaan en is naar het keukentje gelopen. Ik word uit mijn gedachten gerukt doordat de 'baas' vraagt: "Wat wil je eten of drinken? We hebben van alles. Gs lekker zitten!" Ik besef me dat ik inderdaad nog in het begin van de kamer bevind en loop naar de bank toe. Als ik ga zitten, prikt de stof in mijn huid en ik wordt opnieuw geconfronteerd met het feit dat ik geen kleren aanheb. "Zou ik misschien wat kleren aan kunnen doen?" Vraag ik, zonder antwoord te geven op de vraag of ik wil eten of drinken. "Ach ja, natuurlijk. Dom van me, helemaal vergeten! Loop maar door de linker deur daar, daar is een kledingkast. Zoek maar wat leuks uit. Ik maak wel gewoon iets lekkers voor je klaar." En hij trekt de koelkast open. Dat antwoord verbaast me, maar ik denk niet te lang na en loop naar de linkerdeur. Dit is blijkbaar de slaapkamer van het huisje, want er staat een keurig opgemaakt tweepersoonsbed met twee nachtkasjes en een grote kledingkast met een spiegel op de deuren. Ik bekijk mezelf een moment. Ik zie overal schrammen en blauwe plekken tevoorschijn komen. Ik trek snel de kastdeur open, waarna een heel akelig gevoel me overspoelt. De kledingkast hangt vol met kleding, maar niet het soort kleding dat je dagelijks hoort te dragen. Het zijn allerlei kleren uit sexshops, die weinig tot niets van je privé delen bedekken. En hij zei: trek maar iets leuks aan. Een koude rilling loopt over mijn rug. Ik sta een tijd stil en staar naar de kleding, met het vervelende idee dat de gebeurtenis van daarnet zeker niet de laatste was. Ik probeer het uit mijn hoofd te schudden en pak iets dat zoveel mogelijk bedekt uit de kast. Onhandig trek ik het aan. Ik gooi de kastdeur weer gauw dicht en schrik dan van mezelf in de spiegel, waarvan ik was vergeten dat die er zat. Als ik mezelf nog eens bekijk denk ik dat dit toch al beter is dan niets. Ik ruik een heerlijke etensgeur en mijn maag rammelt. Zonder na te denken stap ik terug naar de huiskamer.

De 'baas' kijkt om als ik op de bank neerplof en zegt:"Wat zie je er goed uit in die kleren. Heb je al trek?" Ik voel dat ik rood word. Ik knik. "Mooi," zegt hij, "dan kun je aan tafel gaan zitten, het is klaar." Na dat gezegd te hebben loopt hij naar me toe en aait subtiel over mijn arm. Dan geeft hij me een stimulerend duwtje in de richting van de tafel. Ik ga zitten. De 'baas' zet een bord voor me neer met eieren met spek. Het water loopt in mijn mond. "Dankuwel, meneer!" Zeg ik. "Graag gedaan hoor, en noem me maar Steve." "Dankuwel, Steve!" Zeg ik met volle mond, want ik was al begonnen met eten.

Na het eten vraag ik aan Steve waar ik ben, wat er eerder die dag gebeurde en waarom en nog veel meer vragen. Maar hij wil nergens antwoord op geven. "Het spijt me." Zegt hij. "Hé, ben je moe? Heb je zin om wat te slapen?" Dat ben ik zeker en ik knik snel ja. Daarop loopt hij naar de linkerdeur en houdt hem voor me open. Ik til de dekens op en ga er snel onder liggen. Terwijl ik mijn juiste slaaphouding probeer te vinden, hoor ik een klik. Steve staat binnen en heeft de deur op slot gedaan. Hij kijkt me vriendelijk aan, dezelfde vriendelijkheid als toen hij vroeg of ik iets wilde drinken, maar nu heeft het een heel andere betekenis gekregen. Zelfs hij, die man die me zijn naam gaf en waarvan ik het gevoel had dat hij niet was als de anderen. Die man waar ik alleen de aardige, zachte kant wist, verdwijnt langzaam weer en ik herinner me weer hoe hij was voor hij me hier naartoe meenam. Mijn opgeluchtheid maakt plaats voor diepe teleurstelling. Steve is intussen naast me op de rand van het bed gaan zitten, met zijn rug naar me toe. Hij kijkt me niet aan als hij zachtjes fluistert: "Kleed me uit, Madelief." Ik schrik. Ik had het kunnen verwachten, maar dat deed ik niet. Ik voel mijn gezicht rood kleuren. "Kleed me uit," zegt hij nog een keer. Ik blijf roerloos liggen, niet wetend wat ik moet doen. Hij glijdt langzaam van het randje van het bed af, gaat op zijn knieën zitten. Hij draait zich om en zet zijn handen aan beide kanten van mijn hoofd. Zijn buik schuift over het kleine randje van het bed dichter naar mijn bovenlijf en zijn gezicht komt steeds dichter bij het mijne. Al mijn verwarde gevoelens hebben plaatsgemaakt voor angst en mijn aantak hartslagen schiet omhoog. Zijn gezicht glimt van het zweet in het gedimde licht, zijn ogen staan gretig en ik merk dat hij zich nauwelijks kan inhouden als hij vlakbij mijn gezicht fluistert: "Kleed me uit, schatje." Zijn adem is verrassend fris. Een van zijn handen beweegt zich over mijn rug, eerst mijn bovenrug en glijdt dan steeds verder naar onder. Even stopt hij bij mijn kont, laat zijn vingers over de rand glijden en het lijkt alsof hij twijfelt of hij onder mijn kleding op ontdekking zal gaan. Dan gaat hij verder naar onder en ik kan een zucht van opluchting niet onderdrukken. Hij grijnst en laat dan zijn ruwe hand over de achterkant van mijn gladde bovenbenen glijden, tot hij mijn hand pakt. Ik ben te verward om iets te doen, dus mijn hand wordt meegevoerd door de zijne. Hij voert mijn hand mee onder zijn shirt, geeft me een stimulerend duwtje onder mijn elleboog en ik heb geen idee wat ik nu zou moeten doen. Hij pakt met zijn hand mijn andere hand en vouwt mijn vingers om de achterkant van zijn shirt. "Kleed me uit", fluistert hij voor de laatste keer, en ik besluit te doen wat hij zegt. Twijfelend trek ik zijn shirt omhoog, waarna ik opnieuw in verwarring raak van het onverwachte dat ik zie. In plaats van een behaarde bierbuik heeft hij een mooie, gladde sixpack en ik strijk over zijn gladde huid van verbazing. Hij trekt zelf het laatste deel van zin shirt over zijn hoofd en smijt het dan opzij. Hij grijnst weer en fluistert, iets te dicht bij mijn oor, "Ga door, ga door!" Ik vraag me af waarmee, ik wil echt niet verder gaan met hem uitkleden. Hij pakt mijn beide handen vast en trekt me uit bed op de vloer. De verrassend zachte, met rood beklede tapijten vloer. Hij gaat staan en brengt mijn handen naar zijn rits. Uit een reflex wil ik nijn handen terugtrekken, maar hij heeft ze stevig vast. Hij vouwt mijn vingers om de broekrand nij de rits en laat dan los. Twijfelend en daardoor langzaam trek ik zijn rits omlaag, waarna ik de druk op de rits voel toenemen en mijn hand wordt een stukje opzij geduwd. Mijn handen tintelen van het rare gevoel. Hij pakt mijn hand weer vast en steekt dit keer zonder omslachtigheid mijn hand rechtstreeks in zijn broek, waarvan ik net de rits losmaakte. Ik voel zijn intieme gedeelte tegen mijn hand drukken, waar ik zijn hart voel kloppen. Ik besef dat ik dit mee moet doen, dat ik geen andere keuze heb en ik trek zijn broek naar beneden terwijl ik op mijn knieën voor hem zit. Opnieuw bekruipt me dat smerige, onmenselijke gevoel als ik besef wat ik doe en dat ik gedwongen wordt dat te doen. Steve staat in alleen zijn onderbroek voor me en trekt me omhoog. Hij slaat zijn arm om mijn nek en trekt me naar hem toe. Hij grijpt met beide handen mijn hoofd vast en begint me te zoenen. Tijdens het zoenen, dat verbazingwekkend aangenaam is, leidt hij me terug het bed in en gaat zelf vlak naast me liggen. Hij beweegt zijn vingers onder de randen van mijn kleding en begint mij ook langzaam verder uit te kleden. Ik voel allerlei vreemde kriebels opkomen vanuit de meest rare plekken van mijn lichaam, en voor ik het weet liggen Steve en ik naakt tegen elkaar aan. Steve raakt me aan op mijn gevoelige plekken en ik raak ook de zijne aan. Na een tijd voel ik een vreemd gevoel in mijn onderbuik en het wordt vlekkerig voor mijn ogen. Ik zie tussen de vlekken door dat Steve uit bed rolt en dan val ik flauw. Daarna volgt een diepe slaap.